Ήταν εκλογή και χειροτονία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ. Είχε αρχοντικό παράστημα και είχε βροντώδη φωνή και ομιλούσε με στόμφο. Ήταν ευγενής και ήρεμος άνθρωπος. Συχνά έλεγε πράγματα που εκινούντο μεταξύ αληθείας και φαντασίας αλλά πάντα με καλή διάθεση και πολλές φορές με αυτοσαρκασμό.
Ο αείμνηστος Παύλος γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1941. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης το 1969. Διάκονος και Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1970 από τον Μητροπολίτη Σουηδίας Πολύευκτο. Υπηρέτησε ως εφημέριος στον Καθεδρικό Ναό της Στοκχόλμης (1970-1975), στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Κολωνού (1975-1979) και στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Ιλισίων (1979-1995). Είχε την συμπάθεια του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ διότι ήταν συμπατριώτης του γιαυτό και του έδειξε την εύνοιά του όταν το 1995 τον πρότεινε για Βοηθό Επίσκοπο της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Στις 28 Ιανουαρίου 1995 χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Ιλισίων τιτουλάριος Επίσκοπος Νεοχωρίου, Βοηθός Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Τη χειροτονία τέλεσε με εντολή του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ ο Μητροπολίτης Μεγάρων Βαρθολομαίος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Παροναξίας Αμβρόσιο, τότε Ζακύνθου( νυν Δωδώνης) Χρυσόστομο, Θήρας Παντελεήμονα, Κυθήρων Ιάκωβο, Ηλείας Γερμανό, Λήμνου Ιερόθεο, Λαρίσης Ιγνάτιο και τον Επίσκοπο Χριστουπόλεως Πέτρο. Πλην του Σεβ. Δωδώνης όλοι οι άλλοι βρίσκονται στο Ουράνιο Θυσιαστήριο. Στις 3 Νοεμβρίου 2021 με πρόταση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου ανυψώθηκε σε τιτουλάριο Μητροπολίτη.
Εκτός από ναούς της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών συχνά λειτουργούσε και στην Μητρόπολη Πειραιώς δεδομένου ότι ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ τον περιέβαλε με στοργή και αγάπη και τον φρόντιζε στα διάφορα προβλήματα που είχε.
Αφήνει πίσω του εις όλους μας μνήμη αγαθού και άκακου Ιεράρχου ο οποίος υπηρέτησε την Εκκλησία με αφοσίωση.
