Του π. Ηλία Μάκου
Σε κλίμα κατάνυξης εορτάστηκαν τα Εισόδια της Θεοτόκου στην Εκκλησία της Αλβανίας. Στα Τίρανα τελέστηκε Όρθρος και Θεία Λειτουργία στο Ναό του Ευαγγελισμού, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Αμαντίας Ναθαναήλ.
Επίσης τα Εισόδια της Θεοτόκου τιμήθηκαν λατρευτικά και στις άλλες Μητροπόλεις, ακόμη και σε μικρά χωριά, όπως το Πεσκέπι του Πόγδαρετς.
Στο Ελμπασάν, στο Ναό του Αγίου Νικολάου, ιερούργησε ο Μητροπολίτης Αντώνιος, ο οποίος εόρτασε και την 17η επέτειο από την ενθρόνισή του.
Πιστοί, κάτοικοι της πόλης, αλλά και εκπρόσωποι άλλων θρησκευμάτων του απηύθυναν θερμές ευχές, οι οποίες, δεν ήταν τυπικές, αλλά αντικατοπτρίζουν και το ποιμαντικό έργο του, αλλά και τις αρετές του ως Αρχιερέα.
Εξάλλου στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας χειροτονήθηκε σε ιερέα από τον Μητροπολίτη Αντώνιο ο διάκονος Ανδρέα Ρεντζάνα, που είχε εισέλθει στον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης την Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2021 και τώρα απέκτησε το της ιερωσύνης μυστήσριον. , χειροτονήθηκε διάκονος από το Μητροπολίτη Ελμπασάν Αντώνιο στο ναό του Αγίου Νικολάου της πόλης.
Στα κηρύγματα τονίστηκε ότι ο Ιωακείμ και η Άννα, άνθρωποι δίκαιοι, δεν είχαν αποκτήσει παιδί και έτσι η λύπη τους ήταν μεγάλη και μεγάλωνε ακόμη περισσότερο όταν έβλεπαν τα χρόνια να κυλούν και τα μαλλιά τους να ασπρίζουν.
Το πρόβλημά τους το αντιμετώπισαν με προσευχή. Και ο Θεός ικανοποίησε τον πόθο τους. Όταν η μικρή Μαριάμ έφτασε στα τρία χρόνια από την γέννηση της, οι ευσεβείς γονείς της οδήγησαν τα βήματά της στο ναό, εκπληρώνοντας το τάμα, που είχαν κάνει ότι θα αφιέρωναν στον Ύψιστο το παιδί, που θα τους χάριζε.
Με την ευκαιρία αυτή επισημάνθηκε στους πιστούς της Αλβανίας πόσο ωφέλιμο είναι να προσέρχονται στο Ναό και πόσο αναγκαίο είναι να θεωρούν απαραίτητο τον τακτικό εκκλησιασμό. Να μην υπάρχουν προφάσεις ή πρόχειρες δικαιολογίες για την αποφυγή του εκκλησιασμού.
Στο Ναό δεν προσερχόμαστε απλά και μόνο για να προσευχηθούμε, πράγμα το οποίο θα μπορούσαμε να το κάνουμε και στο σπίτι μας. Πηγαίνουμε και για να παρασταθούμε στη θυσία, την οποία τέλεσε πάνω στο Σταυρό ο Χριστός.
Επιπλέον οποιαδήποτε εργασία και βιοτική φροντίδα και ανάπαυση δεν είναι ανώτερη από το καθήκον της λατρείας του Θεού και την υποχρέωση της δοξολογίας και ευχαριστίας προς Αυτόν.
Μέσα στην Εκκλησία βρίσκει κανείς τροφή για την ψυχή, που δεν είναι άλλη από την Θεία Κοινωνία. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Θεία Κοινωνία για την εξαιρετική της δύναμη και πνευματικότητα , καλείται από την Αγία γραφή ως τροφή των Αγγέλων
Ευτυχισμένοι εκείνοι, που μορφώνουν και ενισχύουν την ψυχή τους και αξίως προσέρχονται στην Εκκλησία για να τραφούν.
Τη χαρά και την ευφροσύνη, που αισθάνεται κανείς στην Εκκλησία δεν την προσφέρουν υλικά αγαθά και μέσα. Ούτε οι ευκολίες του πολιτισμού μας και της ψηφιακής εποχής μας. Όλα αυτά αποτελούν ίσως ένα εξωτερικό περίβλημα για την χαρά, όταν γίνεται λελογισμένη χρήση τους.
Η Παναγία στέκεται ακοίμητη φρουρός, όταν τα κύματα της αμαρτωλής κοινωνίας εισορμούν και από τις πέντε αισθήσεις μας για να καταλάβουν την ψυχή μας.
