Του π. Ηλία Μάκου
Καλό, ειδικά την εποχή, που διανύουμε, είναι να μην ξεχνάμε την ιστορία μας και το αίμα, που έχυσαν άφθονο, οι πρόγονοί μας, όταν χρειάστηκε.
Αυτό το σκοπό είχαν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Κερασοβίτη Ήρωα στο ακριτικό Κεράσοβο του Πωγωνίου, που έγιναν με πρωτοβουλία του δήμου Κόνιτσας και της Αδελφότητας “Αγία Παρασκευή”, με την ευκαιρία της επετείου της απελευθέρωσης του χωριού το 1913.
Μετά τη θεία λειτουργία και την επιμνημόσυνη δέηση, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου, που δώρισαν οι Κερασοβίτες Νικόλαος και Ιωάννης Τσούτσης, κατατέθηκαν στεφάνια, αναγνώστηκε το ιστορικό της επετείου από τον Γραμματέα της Αδελφότητας Γεώργιο Σιάφη, τραγουδήθηκε ένα τραγούδι μνήμης για τους αγωνιστές από την χορωδία των γυναικών της Αγίας Παρασκευής, πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στο λαογραφικό μουσείο και προσφέρθηκε γεύμα.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ο δήμαρχος Κόνιτσας Νικόλαος Εξάρχου, η βουλευτής Ιωαννίνων της Ν.Δ. Μαρία Κεφάλα, ο πρώην Πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Γάτσιος, ο διοικητής του Τάγματος Εθνοφυλακής Κόνιτσας αντισυνταγματάρχης Τεθωρακισμένων Ζιώγας Ιωάννης κ. ά.
Η ενορχήστρωση της απελευθέρωσης από τους Τούρκους ξεκίνησε από το 1453, που έπεσε η Πόλη. Ο λαός άκουσε την ίδια ακριβώς στιγμή τη φωνή του Αρχαγγέλου, που παρηγορούσε την Παναγία.
-“Σώπασε, Κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις:
Πάλι, με χρόνια, με καιρούς, πάλι δικά σας είναι”.
Αυτό ήταν το βαθύ αίσθημα, που κυρίεψε την ψυχή και στήριξε την πίστη στο ιδανικό της ελευθερίας.
Τίποτα δεν είχε χαθεί και από τον άνθρωπο τον ίδιο εξαρτώνταν η ζωοποιός δύναμη να μην παραμείνει σκλαβωμένος.
Την ανάσταση της φυλής προανήγγειλαν τα καριοφίλια των γενναίων και οι θυσίες αιώνων.
Η τιτανομαχία του Έθνους, που συνειδητοποίησε τον όλεθρό του, αρκεί να ‘μενε έστω και ένας μόνο Έλληνας για να υψώσει τη σημαία της Λευτεριάς πάνω στις στάχτες και στα ερείπια, υπήρξε μεγάλη και αθάνατη.
Η φάλαγγα των μαρτύρων και των νεκρών, γνωστών και αγνώστων, υπήρξε ατελείωτη. Ο δρόμος, που οδήγησε στον ηρωϊσμό, υπήρξε τραχύς και δύσκολος.
Αυτόν τον δρόμο, που περνάει από τα πλατώματα του μαρτυρίου και της θυσίας, ακολούθησαν πρόθυμα οι σκλάβοι Έλληνες, γιατί συνειδητοποίησαν πως ανήκαν σε Έθνος, που ήταν έτοιμο να μαρτυρήσει, γι’ αυτό και ήταν βέβαιο πως θα ρόδιζε η ανάσταση της αντρείας.
