Υπό Αρχιμ. Ρωμανού Αναστασιάδη
Εκ της Ι. Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου
Επειδή κάποιοι ενδεχομένως έχουν παρερμηνεύσει τόσο την δική μου στάση, όσο και τη στάση εν γένει των Κληρικών αυτές τις ημέρες, λόγω της αναταραχής που προκλήθηκε από την αιφνιδιαστική ανακοίνωση της «συμφωνίας» Τσίπρα-Ιερωνύμου, οφείλω, τουλάχιστον ως προς το πρόσωπό μου, να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. Τα οποία, βάσιμα υποθέτω, ότι συμμερίζονται και οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, οι Κληρικοί στην Ελλάδα.
Ο αγώνας που δίνουμε δεν είναι κομματικός. Πολιτικός ναι, κομματικός όχι. Το πρόβλημά μας δεν είναι η σημερινή μόνο Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή απλά συνεχίζει -με μεγαλύτερη ενδεχομένως προθυμία, λόγω των αθεϊστικών και «διεθνιστικών» αντιλήψεων των κυρίαρχων στελεχών του κόμματος αυτού- ένα βρώμικο, ανθελληνικό και αντίχριστο έργο που έχει σεναριογραφηθεί και σκηνοθετηθεί προ πολλού, με τη συμμετοχή «διανοουμένων» και «επιστημόνων» όλων των αποχρώσεων. Καθηγητών, «ακτιβιστών», ΜΚΟ, «Ανεξάρτητων Αρχών» και λοιπών «κουκουλοφόρων» της Παγκοσμιοποίησης και της «Νέας Τάξης», οι οποίοι έχουν επωμισθεί με πρωτόγνωρο φανατισμό, εμπάθεια και μισαλλοδοξία την εκθεμελίωση όλων εκείνων των ιστορικών και απαράγραπτων στοιχείων που συνιστούν την οντολογική ταυτότητα του Γένους μας, επάνω στα οποία στηρίχθηκε ο Αγώνας των Πατέρων μας για την Εθνική Παλιγγενεσία και χωρίς τα οποία το Γένος των Ελλήνων θα είχε πάψει να υφίσταται εδώ και πολλούς αιώνες, κυρίως κατά τη διάρκεια των σκοτεινών χρόνων της οθωμανικής κατοχής.
Εάν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, θα διαπιστώσουμε ότι ο αφελληνισμός και η αποχριστιανοποίηση της Ελλάδος συντελούνται εδώ και πολλές δεκαετίες, με την ύπουλη και μεθοδική συνδρομή όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων και των ιδεολογιών. Ιδιαίτερα, για να έλθουμε στο προκείμενο, τα ζητήματα του περιβόητου «χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας» δεν ήταν και δεν είναι αποκλειστικό κόμπλεξ και εμμονή της Αριστεράς. Τα ίδια ακριβώς ιδεοληπτικά σχήματα, έστω και με διαφοροποιημένες προφάσεις και αιτιολογήσεις, βρίσκουμε και στο λεγόμενο «Φιλελεύθερο» πολιτικό χώρο, ο οποίος έχει διαβρώσει τις αντιλήψεις και τις προγραμματικές θέσεις όλων των κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα. Αλλού με μεγαλύτερη, αλλού με μικρότερη απήχηση, αλλά πάντως υπάρχει και λειτουργεί επικουρικά στις κατά καιρούς επιθέσεις κατά της Εκκλησίας, κατά του Έθνους, κατά του Ελληνορθόξου είναι μας. Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο θα μας οδηγήσει σε συγκεκριμένες αναφορές με ονοματεπώνυμο.
Σήμερα, τα κόμματα της Αντιπολίτευσης υποτίθεται ότι αντιδρούν και εκείνα στη «συμφωνία» Τσίπρα-Ιερωνύμου. Τουλάχιστον αυτό διαβεβαιώνουν τόσο τους Ιεράρχες όσο και τους Συνδέσμους των Κληρικών που έχουν προσφύγει σε όλα τα κόμματα για ζητήσουν τις επίσημες τοποθετήσεις τους. Δεν θέλω να είμαι κακόπιστος. Αλλά πολύ περισσότερο, δεν επιθυμώ να είμαι εύπιστος και μωρόπιστος. Το λέω ξεκάθαρα: Δεν εμπιστεύομαι κανένα πολιτικό κόμμα, από την άκρα Δεξιά έως την άκρα Αριστερά. Το θλιβερό προηγούμενο με την υπόθεση της αναγραφής του Θρησκεύματος στις ταυτότητες μάς έχει διδάξει πολλά. Τότε κάποιοι έσπευδαν να στηρίξουν φανερά την Εκκλησία, να υπογράψουν με κάθε επισημότητα το αίτημα για Δημοψήφισμα και, προφανώς, να επωφεληθούν κομματικά στις εκλογές… Μετά όμως την άνοδό τους στην εξουσία λησμόνησαν αυτήν την «υποστήριξη» και «άδειασαν» με επονείδιστο τρόπο και την τότε ηγεσία της Εκκλησίας καθώς και όλους τους πιστούς στην Ελλάδα.
Δεν πρέπει λοιπόν να την «πατήσουμε» και πάλι με τον ίδιο τρόπο. Τόσο οι Επίσκοποί μας όσο και οι Σύνδεσμοι των Κληρικών οφείλουν να ζητήσουν ξεκάθαρες και δεσμευτικές δημόσιες τοποθετήσεις των πολιτικών κομμάτων της χώρας μας. Όχι «ευχολόγια», όχι «χτυπήματα στην πλάτη», όχι ανούσιοι και αχρείαστοι χαριεντισμοί με οποιονδήποτε πολιτικό.
Αυτό που πρέπει να απαιτηθεί από όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς αρχηγούς και τα κόμματα είναι καθαρές και τεκμηριωμένες δεσμεύσεις σε ό,τι πράγματι και εξ αντικειμένου μπορεί να γίνει και όχι σε ό,τι θέλουν να ακούσουν οι εν δυνάμει ψηφοφόροι τους για να ικανοποιηθούν και να εξαργυρώσουν αυτήν την ικανοποίηση στην κάλπη…
