ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ
Χριστόδουλος και Προκόπιος .
Δύο μεγάλες και εμβληματικές μορφές της Ελλαδικής Εκκλησίας .
Ξεκίνησαν σε παράλληλους δρόμους.
Από τα πρώτα βήματα της Εκκλησιαστικής τους πορείας συναντήθηκαν στην Κόρινθο. Και οι δύο διάκονοι. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Ο ένας-ο Προκόπιος- ήταν διάκονος από το 1960, του τότε Μητροπολίτη Κορίνθου Προκοπίου Τζαβάρα-αυτής της εξέχουσας φυσιογνωμίας της Εκκλησίας μας.
Από τη μιά η ανέχεια και η φτώχεια της στενόκαρδης Ελλάδας και από την άλλη η κλήση του στα ιερά γράμματα και η δίψα του για μάθηση, οδήγησαν παιδάκι ακόμη τον μικρό Μιχαλάκι Τσακουμάκα,από την ακριτική Χίο όπου γεννήθηκε , στην Κόρινθο για να σπουδάσει στην Εκκλησιαστική Σχολή Κορίνθου. Τύχη αγαθή που έπεσε στη φιλόξενη αγκαλιά του Μητροπολίτη Κορίνθου Προκοπίου Τζαβάρα(1949-1964)
Κι ο έτερος, ο Χριστόδουλος, διάκονος ών, πήγε για να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία στην Κόρινθο.
Ήταν στα πρώτα του βήματα.Μόλις είχε ξεκινήσει την πορεία του στην Εκκλησία,από τα Άγια Μετέωρα και η Κόρινθος ήταν ένας ακόμη σταθμός στην πορεία του που τον θυμόταν πάντα. Μας εδιηγείτο με ιδιαίτερη συγκίνηση την πρώτη τους συνάντηση.
Έφτασε στην Κόρινθο απόγευμα και πήγε αμέσως στον Μητροπολιτικό Μέγαρο Κορίνθου για να δώσει το παρών και να υποβάλλει τα σέβη του στον γεραρό Ιεράρχη Προκόπιο Τζαβάρα!
Χτύπησε το κουδούνι και εμφανίστηκε στην πόρτα ένας ομήλικός του διάκονος, πολύ μελαχροινός. Ήταν ο Προκόπιος.
— Καλησπέρα πάτερ! Είμαι ο διάκονος Χριστόδουλος και ήλθα να υπηρετήσω τη θητεία μου στην Κόρινθο και έχω εντολή να επισκεφθώ τον Σεβασμιώτατο.
– Γνωρίζω πάτερ Χριστόδουλε, σας περιμέναμε,καλώς ήλθατε! Κι εγώ είμαι ο πατήρ Προκόπιος, του είπε ευγενικά και συνεσταλμένα ο διάκονος Προκόπιος.
– Ωωω, έχετε το όνομα του Δεσπότη σας, μπράβο!
– Ναί είναι ο χειροτονήσας με αλλά και ο Γέροντάς μου! Μισό λεπτό να τον ενημερώσω ότι ήλθατε.
Σε λίγο ο σπουδαίος αυτός Ιεράρχης- Κορίνθου Προκόπιος, ήταν με τους δύο Διακόνους, Χριστόδουλος και Προκόπιο, και συζητούσαν τρέχοντα ζητήματα της Εκκλησίας μας!
-Το πώς πέρασαν δυό ώρες , ούτε που το καταλάβαμε, έλεγε ο Χριστόδουλος.
Του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση και μας το έλεγε με θαυμασμό.
–Ο αυστηρός και απρόσιτος κατά τα άλλα, Κορίνθου Προκόπιος,ο μεγάλος Τζαβάρας που ανέβαζε και κατέβαζε Αρχιεπισκόπους όπως έλεγαν τότε (Σ.Σ.του πίστωναν την ανάδειξη του από Αττικής Ιακώβου Βαβανάτσου σε Αρχιεπίσκοπο και του χρέωναν εξίσου την πτώση του,λίγες μέρες αργότερα) να κάθεται και να συζητά για την εκκλησιαστική ζωή της εποχής εκείνης με δύο κληρικούς στα πρώτα τους βήματα και να μας εξηγεί και να μας καθησυχάζει για το μέλλον της Εκκλησίας μας. Είχε πεί σε αυτή τη συνομιλία μας δέκα φορές τουλάχιστον το ανεπανάληπτο “η Εκκλησία μας κλυδωνιζομένη ου καταποντίζεται”.
Χριστόδουλος και Προκόπιος, πορεύτηκαν μαζί για καιρό. Και ο Θεός τους αξίωσε να ξεπροβοδίσουν μαζί στην τελευταία του κατοικία τον Προκόπιο Τζαβάρα.( απ´όπου και οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε τις οποίες εφύλασσε ο Προκόπιος μέχρι τώρα στο αρχείο του και είχε την ευγενή καλοσύνη και ευαισθησία να μας τις περάσει ο στενός συνεργάτης του π. Γεράσιμος, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ι. Μητροπόλεως Φιλίππων..
Και ήταν τόση η αγάπη του Γέροντα Ιεράρχη Προκοπίου προς τον νεαρό διάκονό του Προκόπιο που στη διαθήκη του δεν τον ξέχασε! Του άφησε την καλή του Μίτρα (είναι η ίδια Μίτρα που χειροτονήθηκε προχθές ο νέος Μητροπολίτης Φιλίππων Στέφανος) και άλλα ιερά άμφια.
Πόσοι Ιεράρχες μας τη σύγχρονη εποχή φεύγουν από τη ζωή και αφήνουν στις διαθήκες τους Μίτρες και άμφια στους…Διακόνους τους, χωρίς να παρεξηγηθούν, από τα φλύαρα παπαγαλάκια των ημερών μας;
Και όμως, οι μεγάλες αυτές μορφές Ιεραρχών, όσο αυστηρές και αν ήταν ήξεραν πώς να φέρονται, αλλά και να μη ξεχνούν τα παιδιά που τους υπηρετούσαν,ακόμη και αν ήταν στο βαθμό του διακόνου!
Οι εξελίξεις στην Εκκλησία μας οδήγησαν τους δύο φερέλπιδες κληρικούς το 1974, μαζί στον Μητροπολιτικό θρόνο, στην ηλικία των 35 (!!!)ετών.
Δημητριάδος και Αλμυρού ο Χριστόδουλος και Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου ο Προκόπιος. Και ήταν τότε που ο Χριστόδουλος Γραμματέας της Συνόδου και πολύτιμος συνεργάτης του Αεχιεπισκόπου Σεραφείμ και του ισχυρού και παντοδύναμου την εποχή εκείνη Κορίνθου Παντελεήμονος Καρανικόλα, είχε βοηθήσει τον Προκόπιο να ξεπεράσει γρήγορα κάποιες τυπικές δυσκολίες που υπήρχαν ώστε να εγγραφεί στον κατάλογο των προς Αρχιερατεία εκλογίμων και να εγγραφεί επιτυχώς και να εκλεγεί Μητροπολίτης και μάλιστα προ του Χριστοδούλου, με την πρώτη φουρνιά εκλογών του 1974.
Ήταν τότε που το ίδιο βράδυ της χειροτονίας του Φιλίππων Προκοπίου(25/5/1974), βρήκε ο Κορίνθου Παντελεήμων, τον Χριστόδουλο στο Συνοδικό Μέγαρο να γράφει μέχρι αργά το βράδυ τα πρακτικά και να προετοιμάζει ολομόναχος τα χαρτιά για τη συνεδρίαση της επόμενης ημέρας. Και του είπε:
– Χριστουδουλάκι μην στενοχωριέσαι που δεν έγινες ακόμη και βλέπεις τους άλλους να φεύγουν Δεσποτάδες. Έρχεται και η δική σου η σειρά. Να μην σου το πώ εγώ,γιατί θέλει να σου το πεί ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος. Εγώ απλά θέλω να σε καθησυχάσω.
Και πράγματι μετά τον Προκόπιο έγινε και ο Χριστόδουλος, τον Ιούλιο του 1974.
Αν και προέρχονταν από διαφορετικές πνευματικές αφετηρίες οι δύο αυτοί Ιεράρχες, με διαφορετικά ακούσματα ο καθένας, πορεύτηκαν αρμονικά ως Αρχιερείς και εργάσθηκαν σκληρά για να πραγματοποιήσουν τα οράματά τους, για μία Εκκλησία πιο σύγχρονη, πιο ανοιχτή και πιο δοτική στο λαό.
Ο Χριστόδουλος στη συνέχεια, αναδείχθηκε Πρωθιεράρχης της Εκκλησίας μας.
Και την κρίσιμη στιγμή της εκλογής, όταν χρειάσθηκε ο Χριστόδουλος βοήθεια για να περάσει μπροστά και να εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος, ο Προκόπιος του επέστρεψε το καλό που του είχε κάνει το 1974 ο Χριστόδουλος. Τον βοήθησε τόσο με την δική του ψήφο,αλλά και με τις ψήφους των προσκείμενων σε αυτόν Ιεραρχών. Και έτσι εξελέγη πανηγυρικά Αρχιεπίσκοπος για να περάσει η Εκκλησία μας μαζί του, την χρυσή της εποχή-δεκαετία(1998-2008).
Ο Χριστόδουλος εξελέγη Αρχιεπίσκοπος, αλλά δεν κατάφερε να εκλέξει ως διάδοχό του στο Βόλο αυτόν που ήθελε, ή έστω ένα από τα παιδιά του ,με τα οποία πορεύτηκε σε αυτή την Μητρόπολη από το 1974 έως το 1998. Εξέλεξε τον Ιγνάτιο από την ευρύτερη εκκλησιαστική οικογένεια από την οποία προέρχονταν της “Χρυσοπηγής”, γιατί αυτό απαίτησε την εποχή εκείνη ο τότε Πειραιώς Καλλίνικος- Γέροντας του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.
Ο Προκόπιος όμως , από εκεί που είναι, μπορεί να μην κατάφερε να εκλέξει ως διάδοχό του τον στενό,πιστό και ενάρετο συνεργάτη του Παύλο Κίτσο( που είναι ο μόνος τον οποίο μνημονεύει ονομαστικά στην διαθήκη που άφησε και δημοσιεύσαμε )μπόρεσε, όμως, να παρέμβει(!!!) και να κάνει την ανατροπή, για το ποίμνιο που υπηρέτησε επί 43 ολόκληρα χρόνια! Εξελέγη ο Στέφανος που θα συνεχίσει το έργο του Προκοπίου από εκεί που σταμάτησε όταν έφυγε από τη ζωή την αποφράδα εκείνη ημέρα.
Αλλά ναί, από την θριαμβεύουσα Εκκλησία ξεκινούν όλα τα θαύματα, μικρά και μεγάλα!
