Την χαρά της εισδοχήςενός νέου Κληρικούστις τάξεις τηςείχε, την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2023,η Ιερά Μητρόπολη Κύκκου και Τηλλυρίας.
Συγκεκριμένα στονιερό ναό Αγίου Προκοπίου,Μετόχιο της Ιεράς Μονής Κύκκου στη Λευκωσία, κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας,μέσα στην αναστάσιμα πανηγυρική και συνάμα κατανυκτική ατμόσφαιρα,οΠανιερώτατος ΜητροπολίτηςΚύκκουκαιΤηλλυρίας κ. Νικηφόροςπροέβη στηνεις Πρεσβύτερον χειροτονία τουΔιακόνου Χρίστου Καράλη. Τον Πανιερώτατο περιέβαλαν, κύκλω του ιερού θυσιαστηρίου, Πατέρες και Κληρικοί της Μονής και της Μητροπόλεως Κύκκου, αλλά Κληρικοί άλλων Μητροπόλεων.
Ο π. Χρίστος Κάραληςείναι απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και μύστης της πατρώας βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής, με αξιόλογη δράση και πολυετή προσφορά στον τομέα της ψαλτικής τέχνης και, πρωτίστως, διαθέτει όλα τα εχέγγυα, κατά τον Κύκκου Νικηφόρο, προκειμένου να διακονήσει με θυσιαστικό πνεύμα τον Κύριο και την Εκκλησία του.
Τον νέο Πρεσβύτεροτίμησαν με την παρουσία τους,κατά τηνεύσημη και πανίερη ώρα τουΜυστηρίου της Ιερωσύνης,πλήθος συγγενών, φίλων, συμφοιτητών και μαθητώντου, που ήλθαν από την Πάφο, για να προσευχηθούν όλοι μαζί,«εν ενί στόματι και μια καρδία», ο Κύριος να τον στερεώνει και να τον ενισχύει στη δύσκοληκαι πολυεύθυνη πορεία της ιερατικής του διακονίας.
Ο Πανιερώτατος, μέσα από τον μεστό θεολογικών νοημάτων και Πατερικών παραθεμάτων λόγο του, κάλεσε τον νεοχειροτονούμενο να εισέλθει στην ιερωσύνη με ταπείνωση και πνεύμα μαθητείας προς τα άγια και παραδεδομένα της Εκκλησίας μας.
«Όπως θα έχεις ήδη αντιληφθεί, η χάρη της ιερωσύνης δεν είναι μία κατάστασηστατική, μία αδράνεια και ρουτίνα και νωχελικότητα. Είναι μία εσωτερική μεταμόρφωση και κατάσταση δυναμική, ζωντανή, επαναστατική, που προκαλείεσωτερικές αναμοχλεύσεις, ηθικές μεταβολές και πνευματικές ανανεώσεις. Ναι! Διαποτισμένος να είσαι πρέπει από την αρετή της ταπεινοφροσύνης και της αγάπης, αλλά θα πρέπει ταυτόχρονα να διακρίνεσαι και για το ακατάβλητο θάρρος σου. Να είσαι απτόητος κήρυκας της ευαγγελικής αλήθειας και να επιδοθείς, να επιδοθούμε όλοι οι κληρικοί, στον ιερόαγώνα για τη διαφύλαξη της ιεράς παρακαταθήκης της πίστεως, της “άπαξ παραδοθείσης” (Ιούδα3) στους Αποστόλους και διαφυλαχθείσης έκτοτε από τους θεοφόρους Πατέρες και τις άγιες Οικουμενικές Συνόδους, ανόθευτης και απαλλαγμένης από κάθε ξένο στοιχείο», τόνισε.
Κάλεσε, στη συνέχεια, τον π. Χρίστο να είναι «αδιάκοπα αγωνιζόμενος και για ένα καλύτερο κόσμο, όπου θα πρυτανεύει το δίκαιο και η δικαιοσύνη, γιατί, κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη: “Παςομη ποιών δικαιοσύνην ουκέστινεκ του Θεού” (Α΄Ιωάν. γ΄ 10).
Ο Κύκκου Νικηφόροςεπεσήμανε ιδιαίτερα, ότι «οικληρικοί τηςΟρθοδόξουΕκκλησίας τουΑποστόλουΒαρνάβα, τηςΟρθοδόξουΑποστολικήςΕκκλησίας της Κύπρου, δενεπιτρέπεταινα παραγκωνίζουμε απότο πεδίο της δράσεώς μας το δίκαιο καιτη δικαιοσύνη, ταανθρώπινα δικαιώματα καιτιςάλλεςηθικέςαξίες. Καιτούτο, γιατί δεν πρέπει ναξεχνούμε ποτέ, ότιτο βαρύ νέφος της συνεχιζόμενης τουρκικήςκατοχήςεξακολουθείγια 49 τώρα χρόνια να σκεπάζει τον γλυκύ ουρανότης πατρίδας μας. Ούτεναμας διαφεύγει πρέπει το γεγονός, ότιηαπληστίατου τούρκου εισβολέα θέλει να καταβροχθίσει καιτηνΑμμόχωστο, περιφρονώντας προκλητικά κάθε έννοιαηθικήςκαιδικαίου, αλλάκαιτα σχετικά ψηφίσματα 560 του 1984 και 789 του 1992, του Συμβουλίου ΑσφαλείαςτουΟργανισμούΗνωμένωνΕθνών. Αλλάούτεκαινααλληθωρίζουμε πρέπει μπροστά στην προκλητική συμπεριφορά των προαιώνιων εχθρώντου γένους μας, οιοποίοι κραδαίνουν τη μάχαιρα και χαλκεύουν ήλους (καρφιά), γιανα σταυρώσουν και πάλι τοέθνος μας. Συμμετέχομε,βεβαίως, στο πένθος και στον πόνο τουτουρκικούλαού, απότουςπρόσφατους καταστρεπτικούς σεισμούς, πουέθαψαν κάτω απόταερείπιατωνπολυκατοικιών, που κατέρρευσαν, δεκάδες χιλιάδες ανυποψίαστωνανθρώπων, ενώοιυλικές ζημιές είναιανυπολόγιστες.
»Εύχομαι,όμως, αυτήηολέθρια θεομηνία να συντελέσει, ώστενααντιληφθείεπιτέλουςη τουρκική ηγεσία ταεθνικιστικά, ιμπεριαλιστικά της λάθη, καινααπαλλαγείαπότιςουτοπιστικές φαντασιώσεις της γιαανασύστασητηςΟθωμανικήςΑυτοκρατορίας, και πολύ περισσότερο να παύσει να δηλητηριάζει τον τουρκικό λαό με μίσος δηλητηριώδεςεναντίοντουελληνικούημώνέθνους, τοοποίοαπειλείμε πόλεμο καταστροφικό.
»Όσοναφοράδετο κυπριακό πρόβλημα, ναεγκαταλείψουντη θεωρία περί κυριαρχικήςισότηταςκαι δύο κρατώνκαινα προσέλθουν, καλή τη πίστει, σε διάλογο προςεξεύρεσημιαςέντιμης, δίκαιης, λειτουργικήςκαι βιώσιμης λύσης, σύμφωνα μετα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείαςκαιτιςαρχέςτουδιεθνούςδικαίου».
Όπως υπογράμμισε ο Πανιερώτατος «οι θλίψεις καιοι δοκιμασίες, ατομικές, οικογενειακέςκαιεθνικές, δενείναι τίποτε άλλο, παρά έναμυστηριώδες κήρυγμα μετάνοιαςκαιεπιστροφής στον Θεό τηςαγάπηςκαιτης συγγνώμης. Στηνκρίσιμη λοιπόν αυτήεποχή, μιμούμενος τους μαθητές του Κυρίου, οιοποίοι «ήσαν προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν τηπροσευχήκαι τη δεήσει» (Πράξ. α΄ 14), ναέρχεσαι σεπιο τακτική επικοινωνίαμετον Κύριο. Νααγωνίζεσαιεντονότεραμετην προσευχή.Να καταφεύγεις, να καταφεύγουμε όλοι, στονΣωτήρακαι Λυτρωτή μας Χριστό καιναζητούμετην παντοδύναμη επέμβασή του.
»Μέσααπόταηθικάερείπιατηςεποχής μας, εκτόςαπότην προσευχή, ο κληρικός οφείλεινα καταφεύγει και στηνΑγία Γραφή, γιανααντλεί, μέσα απότις σελίδες της, πολύτιμη καθοδήγηση καιενίσχυση στοναγώνα του γιαηθική τελείωση και πνευματική ολοκλήρωση, αλλάκαιγιατηνοικοδόμησηενός ευτυχισμένου μέλλοντος γιατηνανθρωπότητα. Δενυπάρχει μεγαλύτερη δωρεά τουΘεού στονάνθρωποαπότηνΑγία Γραφή. ΜέσαστηνΑγία Γραφή ο Θεός μάςαποκαλύπτεταικαιμάς γνωρίζει ποιοείναιτο θέλημά του. Μετη μελέτη τηςΑγίας Γραφής βρίσκουμε τοφωςτηςζωής μέσα απότη γενική σύγχυση τωνιδεώνκαιιδεολογικών ρευμάτων τηςεποχής».
Επιπροσθέτως, ο Κύκκου Νικηφόρος προειδοποίησε τον νέο Πρεσβύτερο, ότι τίποτα δεν είναι εύκολο και δεδομένο.«Δενσου δίνω εύκολες συνταγές. Θέλω να γνωρίζεις, ότισυχνάθαχρειαστείνακτυπηθείςμετηναπαισιοδοξία σου, μετην πιθανή νωχελικότητά σου, μετονεγωϊσμό σου, γιανααπαλλαγείς, έτσι, απότην κακή σου διάθεση καιναδοθείςστουςάλλους, τους συνανθρώπους σου.Πράγματι, ο ζυγός τουΕυαγγελίουείναιασήκωτοςαπότηνανθρώπινη φύση. Αλλάπαύει ναείναι τέτοιος, ότανμετη θερμή και ζωντανή πίστη σου θααισθάνεσαι δίπλα σου τονΥιότουΘεού, τονΣωτήρακαι Λυτρωτή μας Χριστό. Οφείλειςακόμηνα γνωρίζεις, ότιο μαρτυρικός επίλογοςείναιοαναπόφευκτοςκλήροςτων μεγάλων δαδούχων τηςευαγγελικήςαλήθειας».
Κατακλείοντας τον μεστό νουθετήριο λόγο του, ο Πανιερώτατος, συνέστησε στον π. Χρίστο «να προσεύχεσαι, ναικετεύεις πάντοτε τον Κύριο ναδιατηρεί καθαρό και φωτεινό τον καθρέφτη τηςψυχής σου, γιανα κατοπτρίζονται πάνω του οιιριδισμοίτηςαγνότητας, ηακτινοβολίατηςαγάπης, η λάμψη της ταπείνωσης, τοφωςτης πίστεως, τα δάκρυα τηςμετάνοιαςκαι, προπάντων, το δικό του αιώνιοφως».
Τέλος,του ευχήθηκενατον αξιώσειο Θεός να γίνει «έναςακούραστοςοδοποιός, πουθαανοίγει δρόμους επιστροφής στον μόνο αληθινό Θεό, τον Κύριον ημώνΙησούνΧριστόν, πουείναι“ηοδός, ηαλήθειακαιη ζωή” (Ιωάν. ιδ΄ 6)».
Στην ομιλία του ο νεοχειροτονηθείς,από την πλευρά του, εξέφρασε με τρόπο περιεκτικό τα συναισθήματά του και αναφέρθηκε, εύστοχα και κατανοητά στο ιερατικό έργο, που καλείται να αναλάβει εφεξής, επισημαίνοντας, μάλιστα, ότι: «Η Ιερωσύνη είναι μυστήριο, είναι όμως και κριτήριο, αλλά είναι και μαρτύριο. Ως μυστήριο απαιτεί πίστη και ευλάβεια. Ως κριτήριο ζητεί καθαρότητα και φόβο Θεού. Ως μαρτύριο θέλειηρωισμό και αυταπάρνηση».
Ο π. Χρίστος απέδωσε, ακολούθως, την άπειρη ευγνωμοσύνη και δοξολογία του «προς τον εν Τριάδι προσκυνητό Θεό», γιατί τον αξίωσε «τοιαύτης τιμής και χάριτος», αλλά και «την Κυρίαν Θεοτόκον, την Ελεούσαν του Κύκκου και Κυράν απάσης της αγιοτόκου νήσου», γιατί, όπως σημείωσε, «σε κάθε δοκιμασία και σε κάθε στεναγμό της καρδίας μου, παρενέβαινε και παρεμβαίνει, στηρίζοντας και ενδυναμώνοντάς με, με τα κύματα της μητρικής της στοργής και της θείας της Παναγάπης».
Απευθυνόμενος στη συνέχεια προς τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Κύκκου, υπογράμμισε, ότι «τα λόγια δεν αρκούν, γιανα εκφράσουν τα αισθήματά μου. Είσθε ο πατέρας που αγκαλιάζει, στηρίζει και προστατεύει τα παιδιά του. Η μεγάλη σας καρδιά ξέρει μόνο να αγαπά και να συγχωρεί, καθιστώντας σας τέλειο μιμητή του Θεανθρώπου Ιησού. Το πρόσωπό σας και το πολυσχιδές σας έργο, αποτελεί πηγή εμπνεύσεως και πρότυπο μίμησης για την ελαχιστότητά μου. Ευχηθείτε, όπως ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας, κατευθύνει τις πράξεις και τα διανοήματά μου».
Εγκάρδιες ευχαριστίεςεξέφρασε και προς τα άτομα, που τον επηρέασαν καθοριστικά, ώστε να λάβει την απόφαση να αφιερώσει τη ζωή του στη διακονία του Θεού, με προεξάρχοντες τους γονείς του, που τον γαλούχησαν με τα νάματα της Ορθοδοξίας, τον πνευματικό του Πατέρα, τον Έφορο και τους Πατέρες της Ιεράς Μονής Κύκκου, ταπαιδιάκαι τη σύζυγό του, «η οποία από την πρώτη στιγμή, με ταπείνωση και ηρωική αυταπάρνηση, δέχθηκε να σηκώσει μαζί του τον Σταυρό αυτό της Ιερωσύνης».
Ολοκληρώνοντας τον λόγο του, έστρεψε το όμμα της καρδίας του και προς την γειτονιά των αγγέλων, για να εκφράσει τις ιδιαίτερες και ολόθερμες ευχαριστίες του και προς τον ενοικούντα στην άνω Ιερουσαλήμ, μακαριστό θείο του Αρχιμανδρίτη Αλέξιο Εγκλειστριώτη.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας και λίγο προ του «Δι’ ευχών»ο Κύκκου Νικηφόρος απένειμε στον νεοχειροτονηθέντα κληρικό και το οφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου.
Μετά την Απόλυση, ο νέος Πρεσβύτερος, δέχθηκε τα συγχαρητήρια και τις ευχές του «περιεστώτος λαού» και μοίρασε σε όλους αναμνηστικά δώρα και κέρασμα.
Λουκάς Α. Παναγιώτου
