Του π. Ηλία Μάκου
Ήταν 19 Νοεμβρίου του 1972 όταν χειροτονήθηκε Επίσκοπος από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο τον Α΄ και αποδόθηκε, παράλληλα με την ιδιότητα του διακεκριμένου ακαδημαϊκού δασκάλου, με όλη του την καρδιά του σε μια ακάματη ιεραποστολική πορεία, που άρχισε από την Ελλάδα, συνεχίστηκε στην Αφρική κι εδώ και 32 χρόνια συνεχίζεται στην Αλβανία.
Στον καθεδρικό ναό «Ανάσταση» των Τιράνων, δικό του δημιούργημα, τελέστηκε πολυαρχιερατική θεία λειτουργία.όπου προεξήρχε ο Μακαριώτατος και συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες Απολλωνίας και Φίερι Νικόλαος, Ελμπασάν Αντώνιος, Αμαντίας Ναθαναήλ, καθώς και ο Επίσκοπος Βίλιδος Άστιος.
Μιλώντας ο Αρχιεπίσκοπος σημείωσε ότι “σταματήστε να λέτε χρόνια πολλά για τον Αρχιεπίσκοπο. Είναι πολλά τα χρόνια ήδη. 51 χρόνια έχουν συμπληρωθεί από τότε, που η Εκκλησία με κάλεσε στην διακονία του Επισκόπου. Εκείνο, το οποίο χρειάζεται είναι αυτό, που λέει ο Απόστολος Παύλος: Το θέλημα του Θεού είναι ο αγιασμός ημών. Και ένα βασικό στοιχείο του αγιασμού είναι μια μετάνοια ουσιαστική. Όταν, λοιπόν εύχεσθε, να εύχεσθε να μας χαρίσει ο Θεός περισσότερη μετάνοια, περισσότερη αγάπη, περισσότερη υπομονή. Και όταν έρθει η ώρα εκείνη, που θα μας καλέσει κοντά του, πως λέει η προσευχή μας: Και καλήν απολογίαν επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησώμεθα. Ωραία είναι όσα ζούμε σε αυτή τη ζωή, αλλά το τέλος πρέπει να είναι μέσα στο φως του Σταυρού και της Ανάστασης.
Και πρόσθεσε: “Με την αφορμή αυτής της επετείου στην Εκκλησία μας έχουν γίνει σημαντικές προσφορές. Ήδη κτίζεται ο καινούργιος ναός του Αγίου Προκοπίου, ενώ στην Κλινική μας έχουμε έναν καινούργιο μαγνητικό τομογράφο και έναν άλλο αξονικό τομογράφο, δωρεά δύο Ιδρυμάτων από την Ελλάδα, του Νιάρχου και του Ωνάση, όπως και ένα καινούργιο φαρμακείο. Κάθε επέτειος πρέπει να είναι και ένα καινούργιο βήμα για μεγαλύτερη προσφορά μέσα στην Εκκλησία μας”.
Μετά τη Θεία Λειτουργία στο Πολιτιστικό Κέντρο του ναού “Ανάσταση” τιμήθηκε η σημαντική επέτειος με χορωδιακά τραγούδια, απαγγελία ποίησης, θεατρικές παραστάσεις και λαϊκούς χορούς από Ορθόδοξες ομάδες νέων και δημιουργήθηκε μια πανδαισία, που προκάλεσε πνευματική ανύψωση.
Η Χειροτονία του σε Επίσκοπο
Λίγους μήνες μετά την εκλογή του, τον Απρίλιο του 1972, ως εκτάκτου καθηγητή στην έδρα Ιστορία των Θρησκευμάτων της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, εκλέχτηκε στις 11 Νοεμβρίου 1972 και χειροτονήθηκε στις 19 Νοεμβρίου του ίδιου έτους Επίσκοπος Ανδρούσης.
Η εκλογή του, που έγινε όχι από την Αριστίνδην Σύνοδο του 1967, αλλά από την Ιερά Σύνοδο του 1969, προκάλεσε ευφορία στους κόλπους της Εκκλησίας, γιατί ήταν ένας πολλά υποσχόμενος Επίσκοπος, κάτι, που επιβεβαιώθηκε, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, τα επόμενα χρόνια.
Η χειροτονία του έγινε στη Μητρόπολη Αθηνών μπροστά σε πλήθος κόσμου, που είχαν κατακλύσει το ναό, προεξάρχοντος του Ιερωνύμου του Α΄ και συλλειτουργούντων εννέα αρχιερέων, καθώς και 40 άλλων συμπροσευχομένων.
Να σημειωθεί ότι δεν χρειάστηκε η αναγνώριση του κράτους για την εκλογή του, γιατί προοριζόταν για την ειδική θέση του Διευθυντή της Αποστολική Διακονίας, την οποία ανέδειξε πολύπλευρα.
Φωτιά του Θείου Έρωτα
Στην ψυχή του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου άναψε από τα παιδικά του χρόνια, αυτό δεν ήταν καθόλου συμπτωματικό, και δεν έσβησε ούτε για μια στιγμή, η φωτιά του θείου έρωτα.
Έτσι πάνω στο δικό του πνευματικό κάλλος, το οποίο δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται σε πύρινες ζώνες, βλέπει κανείς θεία αποτυπώματα.
Ακτινοβολεί στον ήλιο η μορφή και το έργο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου και εκπέμπει λαμπηδόνες. Και αυτή η ωραιότητα του προσώπου και της δράσης του, εκδηλώνεται με την αγάπη και προάγει την αγάπη.
Μέσα σε μια τεχνοκρατούμενη εποχή, που, αν δεν προσέξουμε, υπάρχει κίνδυνος να ισοπεδωθεί κάθε υψηλή αναζήτηση της ανθρώπινης καρδιάς. Μέσα σ’ έναν κόσμο σκληρό, που το ξεροβόρι πάει να σβήσει κάθε ανώτερο αίσθημα. Μέσα σε μια αισθησιακή κοινωνία, από το μακροχρόνιο αγώνα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας έρχεται ένα βαρυσήμαντο μήνυμα.
Μας καλεί, όπως ο ίδιος το πράττει, να αποκολλήσουμε την καρδιά μας από τη ματαιότητα του κόσμου αυτού. Και να αγαπήσουμε, να αγαπήσουμε με πάθος το Θεό και τους ανθρώπους. Να πυρπολήσουν τα σπλάχνα μας από θείο έρωτα.
Και τότε θα γίνει αυτό, που οραματίζεται και επιθυμεί και διεκδικεί ο Αρχιεπίσκοπος της ανάστασης. Ένας καινούργιος κόσμος θα ανατείλει μέσα μας και μια πνοή ανακαινιστική θα αναζωογονήσει τη μαραμένη εποχή μας και τον μαραζωμένο Χριστιανισμό μας. Τότε ο ζυγός του Κυρίου Χριστός και το φορτίο του ελαφρύ.
