Στην ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στην κάθοδο του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής και στη διαρκή παρουσία και δράση του, έκτοτε, στην Εκκλησία.
“Την Πεντηκοστή, δέκα ημέρες μετά την Ανάληψι του Κυρίου, ωσάν χθες, κατήλθε το Πανάγιον Πνεύμα και έκτοτε παραμένει εις την Εκκλησίαν διά παντός ως η ζωοποιός ψυχή της, ως Πνεύμα της Αληθείας, οδηγούν αυτήν εις πάσαν την αλήθειαν, και ως Πνεύμα Αποκαλύψεως, αποκαλύπτον και διδάσκον εις ημάς τα μυστήρια του Θεού.
Με άλλες λέξεις, η δράσις του Αγίου Πνεύματος συνεχίζεται διαρκώς εις την Εκκλησίαν ως μία ατελεύτητος ημέρα, με τα ανεκτίμητα δώρα και χαρίσματα της τρισηλίου Θεότητος. Τα πάντα εις την Εκκλησίαν γίνονται εν Αγίω Πνεύματι και δι᾽ Αυτού, από τα πλέον μικρά έως τα πλέον μεγάλα, από την ευλογία του θυμιατού έως την χειροτονία του Επισκόπου.
Μένει, λοιπόν, από την ημέρα της Πεντηκοστής και εντεύθεν το Άγιον Πνεύμα εις την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν του Χριστού και εις εκάστην κατά τόπους Εκκλησίαν και εις την καθ᾽ ημάς Αγίαν του Χριστού Μεγάλην Εκκλησίαν. Και όπως ελάλησεν εις τας Επτά Εκκλησίας της Αποκαλύψεως, ούτω λαλεί το Πνεύμα το Άγιον και εις την Πρωτόθρονον Εκκλησίαν της Κωνσταντινουπόλεως και λέγει εις αυτήν: «κράτει ο έχεις, ίνα μηδείς λάβη τον στέφανόν σου». Και εις τα απανταχού τέκνα της λέγει το Πανάγιον Πνεύμα: «εδραίοι γίνεσθε, αμετακίνητοι, περισσεύοντες εν τω έργω του Κυρίου πάντοτε, ειδότες ότι ο κόπος υμών ουκ έστι κενός εν Κυρίω». Και εμείς προσθέτουμε: ειδότες ότι αι θλίψεις ημών και η υπομονή ημών και η εγκαρτέρησις ημών δεν είναι κεναί εν Κυρίω, δεν είναι μάταιαι!”
Ο Παναγιώτατος, σε άλλο σημείο της ομιλίας του, καλωσόρισε εγκαρδίως τους αποφοίτους της Σχολής από την “Εστία Θεολόγων Χάλκης και Φίλων αυτής”, οι οποίοι πραγματοποιούν αυτές τις ημέρες το ετήσιο προσκύνημά τους στην τροφό Σχολή και την Πόλη.
“Εν τω προσώπω τους αντικατοπτρίζονται οι κοινοί οραματισμοί και οι κοινές επιδιώξεις όλων όσων περάσαμε από τις αίθουσες διδασκαλίας και καθήσαμε στα θρανία του ιστορικού αυτού κτιρίου. Ενθυμούμεθα και εμείς με νοσταλγία και αναπολούμε τα όνειρα με τα οποία αναχωρήσαμε για την πενταετή μετεκπαίδευσί μας στην Ευρώπη, μετά την εντεύθεν αποφοίτησή μας, καθώς και την λαχτάρα με την οποία επιστρέψαμε εις τα ίδια μετά το πέρας των διδακτορικών μας σπουδών για να υπηρετήσουμε το Σεπτόν τούτο Καθίδρυμα του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου από της θέσεως του βοηθού Σχολάρχου και εν συνεχεία του Καθηγητού Κανονικού Δικαίου. Όμως άλλαι αι βουλαί του Κυρίου και διά την πεφιλημένην Σχολήν μας και διά το ταπεινόν μας πρόσωπον.
Και ημπορεί να διεψεύσθησαν πολλά όνειρα, η εν Χριστώ και κατά Χριστόν ελπίδα, όμως, δεν εψύγη. Το μαρτυρούν τριγύρω μας οι εκ βάθρων ανακαινιστικές εργασίες του κτιριακού συγκροτήματος Μονής και Σχολής, με την γενναιόδωρον δαπάνην και ευγενή χορηγίαν του Εντιμολ. Άρχοντος Οικουμενικού Μεγάλου Ευεργέτου κ. Αθανασίου Μαρτίνου, αλλά και οι πρόσφατες θετικές εξελίξεις διά την επαναλειτουργίαν της Σχολής μας. Ευχόμεθα ενθέρμως, με την θείαν χάριν του Παναγίου και τελεταρχικού πνεύματος, το ευτυχές γεγονός της ολοκληρώσεως των οικοδομικών εργασιών να συμπέση με την πολυπόθητον επανέναρξιν των μαθημάτων εις τας νέας κτιριακάς δομάς της Σχολής και της επιστροφής ιεροσπουδαστών εις τους φιλόξενους χώρους της.”
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Παναγιώτατος συνεχάρη εγκαρδίως την Εφορεία της Μονής και τον Ηγούμενό της, Θεοφιλ. Επίσκοπο Αραβισσού κ. Κασσιανό, για το “πολυσχιδές και αξιάγαστον έργον που επιτελούν με συγκινητική αφοσίωσι προς την Μητέρα Εκκλησίαν και πολλή αγάπη προς την Σχολήν μας”.
Προηγουμένως ομιλίες απηύθυναν ο Σεβ. Μητροπολίτης Γέρων Δέρκων κ. Απόστολος, ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Αραβισσού κ. Κασσιανός, καθώς και ο Εντιμολ. Αρχών κ. Νικόλαος Ξεξάκης.
Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου
* * *
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Δέρκων κ. Ἀπόστολε, Πρόεδρε τῆς Ἐφορείας τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς,
Τιμιώτατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς,
Θεοφιλέστατε Ἐπίσκοπε Ἀραβισσοῦ κ. Κασσιανέ, Ἡγούμενε τῆς Χαλκίτιδος Μονῆς,
Ἐξοχώτατε κ. Ὑπουργέ,
Εὐλαβέστατοι Πατέρες,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἐπιπόθητα,
Διά τῆς ἐπί γῆς ζωῆς Του ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἵδρυσε τήν Ἐκκλησία ὡς τό θεανθρώπινο σῶμα Του, καί ἔτσι ἑτοίμασε τόν κόσμο διά τήν κάθοδον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τήν Πεντηκοστή, δέκα ἡμέρες μετά τήν Ἀνάληψι τοῦ Κυρίου, ὡσάν χθές, κατῆλθε τό Πανάγιον Πνεῦμα καί ἔκτοτε παραμένει εἰς τήν Ἐκκλησίαν διά παντός ὡς ἡ ζωοποιός ψυχή της, ὡς Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ὁδηγοῦν αὐτήν εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν, καί ὡς Πνεῦμα Ἀποκαλύψεως, ἀποκαλύπτον καί διδάσκον εἰς ἡμᾶς τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ.
Μέ ἄλλες λέξεις, ἡ δρᾶσις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνεχίζεται διαρκῶς εἰς τήν Ἐκκλησίαν ὡς μία ἀτελεύτητος ἡμέρα, μέ τά ἀνεκτίμητα δῶρα καί χαρίσματα τῆς τρισηλίου Θεότητος. Τά πάντα εἰς τήν Ἐκκλησίαν γίνονται ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καί δι᾽ Αὐτοῦ, ἀπό τά πλέον μικρά ἕως τά πλέον μεγάλα, ἀπό τήν εὐλογία τοῦ θυμιατοῦ ἕως τήν χειροτονία τοῦ Ἐπισκόπου.
Μένει, λοιπόν, ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καί ἐντεῦθεν τό Ἅγιον Πνεῦμα εἰς τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί εἰς ἑκάστην κατά τόπους Ἐκκλησίαν καί εἰς τήν καθ᾽ ἡμᾶς Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν. Καί ὅπως ἐλάλησεν εἰς τάς Ἑπτά Ἐκκλησίας τῆς Ἀποκαλύψεως, οὕτω λαλεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί εἰς τήν Πρωτόθρονον Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί λέγει εἰς αὐτήν: «κράτει ὅ ἔχεις, ἵνα μηδείς λάβῃ τόν στέφανόν σου». Καί εἰς τά ἁπανταχοῦ τέκνα της λέγει τό Πανάγιον Πνεῦμα: «ἑδραῖοι γίνεσθε, ἀμετακίνητοι, περισσεύοντες ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ Κυρίου πάντοτε, εἰδότες ὅτι ὁ κόπος ὑμῶν οὐκ ἔστι κενός ἐν Κυρίῳ». Καί ἐμεῖς προσθέτουμε: εἰδότες ὅτι αἱ θλίψεις ἡμῶν καί ἡ ὑπομονή ἡμῶν καί ἡ ἐγκαρτέρησις ἡμῶν δέν εἶναι κεναί ἐν Κυρίῳ, δέν εἶναι μάταιαι!
Ὁ Χριστός δέν μᾶς διεβεβαίωσε ὅτι ὅπου εἶναι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ὄνομά Του, ἐκεῖ εὑρίσκεται καί Ἐκεῖνος ἐν μέσῳ αὐτῶν; Καί ἐάν Ἐκεῖνος εἶναι ἐν μέσῳ ἡμῶν, διατί λιποψυχοῦμεν; Θά μᾶς ἐρωτήσῃ ἐπιτιμητικῶς μίαν ἡμέραν ὁ Κύριος: ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας; Ἐγώ δέν σᾶς προειδοποίησα ὅτι ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε; Ἐγώ δέν σᾶς προεῖπα ὅτι εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν; Ἀλλά, ἀπό τήν ἄλλην πλευράν, ἐγώ δέν προσέθεσα: «θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον»; «ἰδού ἐγώ μεθ᾽ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος»;
Οἱ λόγοι αὐτοί τοῦ Κυρίου ἀποκτοῦν ἄλλη προοπτική ὅταν ἀκούγωνται ἀπό ἐδῶ, ἀπό τόν Λόφον τῆς Ἐλπίδος, μέ τήν προσευχητικήν παρουσίαν ὁμογαλάκτων ἀδελφῶν ἀπό τήν Ἑστία Θεολόγων Χάλκης καί Φίλων αὐτῆς, ὑπό τόν Πρόεδρόν της Ἐντιμολ. Ἄρχοντα κ. Νικόλαο Ξεξάκη, οἱ ὁποῖοι πραγματοποιοῦν καί ἐφέτος τό ἐτήσιο προσκύνημά τους κατά τάς ἡμέρας τῆς πανηγύρεως τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς. Τούς καλωσορίζουμε μέ ἐγκαρδιότητα εἰς τάς αὐλάς τῆς Τροφοῦ Σχολῆς. Ἐν τῷ προσώπῳ τους ἀντικατοπτρίζονται οἱ κοινοί ὀραματισμοί καί οἱ κοινές ἐπιδιώξεις ὅλων ὅσων περάσαμε ἀπό τίς αἴθουσες διδασκαλίας καί καθήσαμε στά θρανία τοῦ ἱστορικοῦ αὐτοῦ κτιρίου. Ἐνθυμούμεθα καί ἐμεῖς μέ νοσταλγία καί ἀναπολοῦμε τά ὄνειρα μέ τά ὁποῖα ἀναχωρήσαμε γιά τήν πενταετῆ μετεκπαίδευσί μας στήν Εὐρώπη, μετά τήν ἐντεῦθεν ἀποφοίτησί μας, καθώς καί τήν λαχτάρα μέ τήν ὁποία ἐπιστρέψαμε εἰς τά ἴδια μετά τό πέρας τῶν διδακτορικῶν μας σπουδῶν γιά νά ὑπηρετήσουμε τό Σεπτόν τοῦτο Καθίδρυμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου ἀπό τῆς θέσεως τοῦ βοηθοῦ Σχολάρχου καί ἐν συνεχείᾳ τοῦ Καθηγητοῦ Κανονικοῦ Δικαίου. Ὅμως ἄλλαι αἱ βουλαί τοῦ Κυρίου καί διά τήν πεφιλημένην Σχολήν μας καί διά τό ταπεινόν μας πρόσωπον.
Καί ἠμπορεῖ νά διεψεύσθησαν πολλά ὄνειρα, ἡ ἐν Χριστῷ καί κατά Χριστόν ἐλπίδα, ὅμως, δέν ἐψύγη. Τό μαρτυροῦν τριγύρω μας οἱ ἐκ βάθρων ἀνακαινιστικές ἐργασίες τοῦ κτιριακοῦ συγκροτή-ματος Μονῆς καί Σχολῆς, μέ τήν γενναιόδωρον δαπάνην καί εὐγενῆ χορηγίαν τοῦ Ἐντιμολ. Ἄρχοντος Οἰκουμενικοῦ Μεγάλου Εὐεργέτου κ. Ἀθανασίου Μαρτίνου, ἀλλά καί οἱ πρόσφατες θετικές ἐξελίξεις διά τήν ἐπαναλειτουργίαν τῆς Σχολῆς μας. Εὐχόμεθα ἐνθέρμως, μέ τήν θείαν χάριν τοῦ Παναγίου καί τελεταρχικοῦ πνεύματος, τό εὐτυχές γεγονός τῆς ὁλοκληρώσεως τῶν οἰκοδομικῶν ἐργασιῶν νά συμπέσῃ μέ τήν πολυπόθητον ἐπανέναρξιν τῶν μαθημάτων εἰς τάς νέας κτιριακάς δομάς τῆς Σχολῆς καί τῆς ἐπιστροφῆς ἱεροσπουδαστῶν εἰς τούς φιλόξενους χώρους της.
Μέ αὐτές τίς ἐλπιδοφόρες σκέψεις, οἱ ὁποῖες ἐκφράζουν πεποιθήσεις, βιώματα καί ὀραματισμούς τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, χαιρετίζομεν ἑορτίως τόν προσφιλῆ ἀδελφόν ἅγιον Ἀραβισσοῦ κ. Κασσιανόν καί τήν περί αὐτόν ἀδελφότητα, καθώς καί τήν ἔντιμον Ἐφορείαν τῆς Σχολῆς, ὑπό τήν Προεδρείαν τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Δέρκων κ. Ἀποστόλου, τούς ὁποίους συγχαίρομεν καί εὐχαριστοῦμεν ὁλοκαρδίως διά τό ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ περιβόλῳ πολυσχιδές καί ἀξιάγαστον ἔργον πού ἐπιτελοῦν μέ συγκινητική ἀφοσίωσι πρός τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν καί πολλή ἀγάπη πρός τήν Σχολήν μας.
Καί ἐφ᾽ Ὑμᾶς, Ἐξοχώτατε καί φίλτατε κ. Ὑπουργέ, μετά τῆς τιμίας συνοδείας Σας, καί ἐπί πάντας τούς προσελθόντας εὐλογημένους Χριστιανούς ἐπικαλούμεθα πατρικῶς καί ἐγκαρδίως ὅλας τάς δωρεάς τοῦ Παρακλήτου καί σᾶς εὐχόμεθα χρόνια πολλά καί καλό καλοκαίρι.
