Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια το διήμερο 13 και 14 Σεπτεμβρίου πανηγύρισε ο Ιερός Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Κοζάνη τη μεγάλη δεσποτική εορτή της παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.
Ανήμερα της εορτής το πρωί τελέστηκε Αρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο, ενώ έλαβαν μέρος οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ και ο οικείος Ποιμενάρχης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος
Την πανήγυρη λάμπρυνε η παρουσία της Ιερής Εικόνας της Παναγίας Ελεούσης από την Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας καθώς και η τιμία κάρα του Οσίου Δαβίδ από την Εύβοια, την οποία μετέφερε ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ Αρχιμ. Γαβριήλ.
Στην διάρκεια της Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη τελετή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ενώ στο τέλος ο οικείος Ποιμενάρχης Σεβ. Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες του προς τους Αγίους Αρχιερείς που λάμπρυναν με την παρουσία τους την πανήγυρη αλλά και προς όσους συμμετείχαν και συνέβαλαν στην άρτια διοργάνωση της με πρώτο τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης και Προϊστάμενο του Ιερού Ναού, Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου π. Χριστοφόρο Αγγελόπουλο.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο λόγος ο τού Σταυρού τοίς μέν απολλυμένοις μωρία εστιν, τοίς δέ σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστιν». Εορτή τής παγκοσμίου υψώσεως τού τιμίου καί ζωοποιού Σταυρού καί η Εκκλησία μας αναμιμνήσκεται δύο ιστορικά γεγονότα, τά οποία η τοπική Εκκλησία καί η πόλη τής Κοζάνης πανηγυρίζει στόν ιερό ναό τών αγίων θεοστέπτων βασιλέων καί ισαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ελένης.
Μαζί μέ τόν ευλαβή λαό τής Κοζάνης συμπανηγυρίζουμε καί εμείς κατόπιν ευγενούς καί φιλαδέλφου προσκλήσεως τού Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου σας, προσφιλούς καί πολυευσεβάστου εν Χριστώ αδελφού, Μητροπολίτου Σερβίων καί Κοζάνης κυρίου Παύλου, τόν οποίο καί ευχαριστούμε από καρδίας γιά τήν ευκαιρία πού μάς προσέφερε νά συμμετάσχουμε καί νά συνεορτάσουμε αυτήν τή μεγάλη όντως ημέρα, αλλά καί γιά τήν πολλή του αγάπη.
Ο πανηγυρικός εορτασμός στόν περικαλλή αυτόν ναό δέν είναι ασφαλώς συμπτωματικός, αλλά συνδέεται μέ τό πρώτο ιστορικό γεγονός, μέ τήν πρώτη ύψωση τού τιμίου Σταυρού τού Κυρίου μας από τήν αγία Ελένη, τήν ευσεβή μητέρα τού πρώτου χριστιανού αυτοκράτορος, τού Μεγάλου Κωνσταντίνου, η οποία έθεσε ως σκοπό τής ζωής της νά ανακαλύψει τό «τρισμακάριστον ξύλον, εν ώ ετάθη Χριστός» καί νά διασώσει ό,τι ήταν δυνατό από τά αισθητά ίχνη τής παρουσίας τού Σωτήρος Χριστού στήν Αγία Γή.
Ο πόθος της ήταν νά ανακαλύψει τόν Σταυρό τού Κυρίου, τόν οποίο δυστυχώς μετά τήν Σταύρωση καί τήν Αποκαθήλωση τού αγίου Σώματός του, μαζί μέ τούς δύο άλλους σταυρούς, επί τών οποίων ήταν σταυρωμένοι οι δύο ληστές, πέταξαν σέ μία χαράδρα οι Ιουδαίοι, γιά νά χαθούν τά ίχνη τού τιμίου Σταυρού.
Παρά ταύτα όμως η αγία Ελένη έβαλε όλες τίς δυνάμεις της, βρήκε ανθρώπους γιά νά τήν βοηθήσουν, καί μάλιστα εντόπισαν μία χαράδρα, στήν οποία κάθε χρόνο φύτρωνε βασιλικός. Αυτό ήταν ένα σημάδι, τό οποίο τούς ώθησε νά σκάψουν εκεί, μήπως βρούν τόν Σταυρό τού Κυρίου. Γιά νά φιλοτιμήσει η αγία Ελένη αυτούς οι οποίοι εργαζόταν εκεί, τούς προσέφερε από καιρού εις καιρόν χρυσά νομίσματα, προκειμένου νά σκάβουν ευσυνειδήτως.
Πράγματι, μετά από πολύ κόπο, μέσα από τά σκουπίδια, βγήκαν τρείς σταυροί. Ποιός ήταν όμως ο Σταυρός τού Κυρίου μας; Εκείνη τήν ώρα διήρχετο μία νεκρική πομπή, η οποία μετέφερε ένα νεκρό, καί εσκέφθησαν νά ακουμπήσουν τούς σταυρούς στόν νεκρό, γιά νά δούν ποιός είχε τή χάρη από τόν σταυρωθέντα Κύριο. Αφού τοποθέτησαν τόν πρώτο, τόν δεύτερο σταυρό καί δέν συνέβη τίποτε, τότε στόν τρίτο ανεστήθη ο νεκρός. Έτσι διεπίστωσε η αγία Ελένη ότι αυτός ήταν ο Σταυρός τού Κυρίου τόν οποίο ζητούσε.
Τή θαυμαστή εύρεσή του από τήν αγία Ελένη ακολούθησε η πρώτη ύψωση στίς 14 Σεπτεμβρίου τού έτους 335, ενώ η δεύτερη πανηγυρική ύψωση συνέβη τήν ίδια ημέρα, τρείς αιώνες περίπου αργότερα, όταν ο βυζαντινός αυτοκράτωρ Ηράκλειος επέστρεψε από τή νικηφόρα εκστρατεία του στήν Περσία, φέροντας μαζί του καί τόν τίμιο Σταυρό, τόν οποίο είχαν πάρει οι Πέρσες ως λάφυρο, όταν λίγα χρόνια νωρίτερα είχαν καταλάβει τά Ιεροσόλυμα καί είχαν συλήσει τά ιερά προσκυνήματα.
Κατ’ αυτή, λοιπόν, τή μεγάλη καί διπλή εορτή τής υψώσεως τού τιμίου Σταυρού οι άγιοι καί θεοφόροι Πατέρες όρισαν νά ακούεται στούς ορθοδόξους ναούς ο λόγος τού Σταυρού διά στόματος τού πρωτοκορυφαίου αποστόλου Παύλου.
«Ο λόγος ο τού Σταυρού τοίς μέν απολλυμένοις μωρία εστιν, τοίς δέ σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστιν».
Δύο αντιθέσεις παρουσιάζει ο απόστολος Παύλος γράφοντας πρός τούς Κορινθίους. Δύο αντιθέσεις πού συνδέονται μέ τόν Σταυρό τού Κυρίου, πού συνδέονται μέ τό κήρυγμα τού Σταυρού.
Η πρώτη αντίθεση είναι αυτή τών απολλυμένων καί τών σωζομένων. Η δεύτερη μεταξύ μωρίας καί δυνάμεως. Καί ποιά είναι η θέση τού Σταυρού;
Ο Σταυρός είναι ανοησία γιά εκείνους πού δέν πιστεύουν σ’ αυτόν, ενώ είναι δύναμη γιά όσους τόν πιστεύουν. Όσοι αντιμετωπίζουν τόν Σταυρό ως μέσο τιμωρίας καί αισχύνης, αυτοί δέν μπορούν νά κατανοήσουν πώς είναι δυνατόν κάποιος νά τόν τιμά, νά τόν ασπάζεται, νά τόν προσκυνά. Δέν μπορούν νά κατανοήσουν πώς είναι δυνατόν κάποιος νά επικαλείται τή δύναμή του, νά τόν σημειώνει στήν αρχή τών έργων του, νά τόν έχει ως οδηγό στήν πορεία του καί νά τόν θεωρεί σύμβολο νίκης καί δόξης. Γι’ αυτό καί θεωρούν τόν λόγο τού Σταυρού, τό κήρυγμα τού Σταυρού, μωρία, ανοησία καί αφέλεια.
Αντίθετα, όσοι μπορούν νά δούν επάνω στόν Σταυρό τή θεανθρώπινη μορφή τού Μονογενούς Υιού καί Λόγου τού Θεού πού δέχθηκε νά ανεβεί στόν Σταυρό καί νά γίνει «υπέρ ημών κατάρα», γιά νά λύσει τήν κατάρα τής Εύας, γιά νά πλύνει μέ τό πανάγιο Αίμα του τό χρεόγραφο τών αμαρτιών μας καί νά συντρίψει τόν διάβολο, αυτοί θεωρούν τόν Σταυρό ανεξάντλητη πηγή δυνάμεως. Αυτοί θεωρούν τόν Σταυρό τού Χριστού όπλο ισχυρό καί ακαταμάχητο, ξύλο πανάχραντο, τό οποίο χαρίζει σέ όποιον πιστεύει τή σωτηρία καί τή λύτρωση.
Μωρία καί δύναμη είναι η μία από τίς δύο αντιθέσεις πού μάς παρουσιάζει ο απόστολος Παύλος. Αλλά δέν είναι η μόνη. Η δεύτερη σχετίζεται μέ εκείνους πού θεωρούν τόν Σταυρό τού Χριστού μωρία, αλλά αποδεικνύονται οι ίδιοι μωροί, γιατί όχι μόνο στερούνται τή δύναμή του, αλλά δέν μπορούν νά μετάσχουν στή σωτηρία πού εκπηγάζει από τόν Σταυρό, αλλά καί οδηγούνται στήν απώλεια. Όσοι όμως πιστεύουν στή δύναμή του, όσοι μπορούν νά υπομείνουν τόν χλευασμό τής μωρίας από τούς δήθεν ισχυρούς, αυτοί απολαμβάνουν τή δύναμή του, τήν αξιοποιούν καί τήν οικειοποιούνται γιά τήν προσωπική τους σωτηρία.
Ο Χριστός ήλθε στόν κόσμο γιά νά ανατρέψει τίς παγιωμένες βεβαιότητες τών ανθρώπων. Άν εμφανιζόταν ως παντοδύναμος Θεός, θά ήταν αυτονόητο ότι θά μπορούσε νά κάνει τά πάντα, καί όλοι θά τόν ακολουθούσαν. Ήλθε όμως σάν χοϊκός άνθρωπος, σάν άνθρωπος «ομοιοπαθής ημίν», πού δέχθηκε γιά χάρη μας τόν πιό επονείδιστο θάνατο.
Ήλθε γιά νά μάς δείξει ότι η δύναμή του δέν είναι «εκ τού κόσμου τούτου», καί η απέραντη αγάπη του τόν κάνει νά τήν διαθέτει καί στούς πιό ταπεινούς καί στούς πιό απλούς ανθρώπους, εφόσον τόν πιστεύουν. Γι’ αυτό καί ο λόγος τού Σταυρού είναι δύναμις Θεού γιά τούς πιστεύοντες.
Άς μήν αμφιβάλλει κανείς γι’ αυτή τήν αλήθεια, όχι μόνο γιατί μάς διαβεβαιώνει ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος, αλλά καί γιατί τήν επιβεβαιώνει η ζωή καί η πορεία τής Εκκλησίας μας είκοσι αιώνες τώρα. Μάς τήν επιβεβαιώνουν οι άγιοί μας, οι οποίοι μυροβλύζουν καί θαυματουργούν, όπως καί ο όσιος Δαβίδ ο εν Ευβοία, τού οποίου έχουμε τή μεγάλη ευλογία νά ασπαζόμεθα σήμερα τήν τιμία καί χαριτόβρυτη κάρα, πού ήλθε στήν πόλη σας από τήν ομώνυμη Ιερά Μονή του, γιά νά τήν προσκυνήσουμε μαζί μέ τόν τίμιο καί ζωοποιό Σταυρό τού Κυρίου μας, αλλά καί τή χαριτόβρυτη εικόνα τής Παναγίας τής Ελεούσης, η οποία ήλθε από τήν Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης.
Άς αντλήσουμε, λοιπόν, καί εμείς δύναμη από τή δύναμη τού τιμίου καί ζωοποιού Σταυρού καί επικαλούμενοι τή χάρη του διά πρεσβειών τού οσίου Δαβίδ, άς αντιμετωπίσουμε μέ θάρρος καί υπομονή τούς πειρασμούς καί τίς δυσκολίες, πού δοκιμάζουν τόν καθένα μας, αλλά καί τόν πειρασμό τής πανδημίας, ο οποίος ταλαιπωρεί καί τήν πατρίδα μας καί όλο τόν κόσμο, καί ακόμη καί τή δικαιολογημένη ανησυχία τήν οποία όλοι έχουμε γιά τά εθνικά μας θέματα. Καί άς παρακαλούμε «τόν δι’ ημάς καί διά τήν ημετέραν σωτηρίαν σταυρωθέντα» Κύριο νά μάς ενισχύει καί μάς ενδυναμώνει μέ τή δύναμη καί τή χάρη τού τιμίου καί ζωοποιού Σταυρού καί νά μάς σώζει από κάθε πειρασμό καί τόν καθένα μας χωριστά, αλλά ιδιαιτέρως τήν πατρίδα μας. Αμήν.
