Του π. Ηλία Μάκου
Σαφή και υπεύθυνη στάση, όπως κάνει πάντοτε άλλωστε, πήρε ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, μιλώντας την Κυριακή Ε΄ Νηστειών, στον καθεδρικό ναό των Τιράνων, σχετικά με τις επικείμενες Αλβανικές εκλογές της 25ης Απριλίου.
Ξεκαθάρισε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει καμία ανάμειξη με τα κόμματα, αλλά συνέστησε στους πιστούς να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα και να μην αδιαφορήσουν.
Ανέφερε ειδικότερα: ¨Όπως είναι γνωστό την επόμενη Κυριακή θα έχουμε εκλογές εδώ στην Αλβανία. Πρέπει για μια ακόμη φορά να υπενθυμίσω ποια είναι η άποψη της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Από τον πρώτο χρόνο της παρουσίας μας στην Αλβανία τονίσαμε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ανακατεύεται στα πολιτικά κόμματα και δεν παίρνει τη θέση του Α΄ ή του Β΄ κόμματος. Αυτή είναι η πρώτη αρχή”.
Και πρόσθεσε: “Υπάρχει όμως και μια δεύτερη αρχή, πολύ σημαντική.
Όλοι οι ενήλικες Ορθόδοξοι είναι υπεύθυνοι πολίτες αυτής της χώρας και έχουν υποχρέωση να ψηφίζουν. Δεν μπορούν να αδιαφορούν και να λένε εμείς δεν ασχολούμαστε με τα κόμματα. Το κριτήριο είναι πολύ συγκεκριμένο. Να ψηφίζουν ανθρώπους, που ξέρουν ότι είναι ακέραιοι και ότι δεν βάζουν πρώτα το εγώ τους και μετά το εμείς και έχουν αληθινό ενδιαφέρον και τη δυνατότητα να οδηγούν τη χώρα εκεί που είναι η αλήθεια, η αλληλοκατανόηση και η πρόοδος. Επαναλαμβάνω πρόκειται για χρέος και ένα δικαίωμα πολύ σημαντικό”.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην ευαγγελική περικοπή της ημέρας, τονίζοντας ότι όποιος επιδιώκει να είναι πρώτος, πρέπει να είναι υπηρέτης και δούλων των άλλων. Ανέδειξε έτσι το μεγαλείο της διακονίας και της προσφοράς.
Είπε συγκεκριμένα: “Το σημερινό ευαγγέλιο μας θύμισε και μια άλλη βασική αρχή, που ο Κύριός μας έθεσε για τους δικούς του. Ουσιαστικά πρόκειται για μια ανατροπή των παλιών ιδεών. Για μια από τις πιο σημαντικές επαναστάσεις. Ο Κύριος είπε προς τους μαθητές του ότι αυτοί, που νομίζουν ότι διοικούν και άρχουν των Εθνων, κατακυριεύουσιν αυτών. Θέλουν να κυριαρχούν και να δυναστεύουν τους λαούς. Αλλά αυτό δεν μπορεί να ισχύει για εσάς. Εσείς έχετε μια άλλη αρχή. Το μεγαλείο δεν είναι πόσους καταδυναστεύει κανείς, αλλά πόσους διακονεί κανείς. Είναι πολύ βασική αυτή η αρχή την οποία ο Κύριος έθεσε και με τον τρόπο αυτό έδωσε μια διαφορετική κατεύθυνση στην όλη αντίληψη της εξουσίας. Όποιος θέλει να είναι μεγάλος, πρέπει να είναι διάκονος όλων. Δεν είναι κακό να θέλει να είναι κανείς πρώτος. Το θέμα είναι πως το επιδιώκει. Όποιος, λοιπόν, θέλει να είναι πρώτος μέσα στη ζωή της οικογενείας, πρέπει να είναι, εδώ είναι το σκάνδαλο, πάντων δούλος, όχι αφεντικό”.
Ακόμη υπογράμμισε ότι “νομίζω πως χρειάζεται να υπενθυμίσω ότι αυτό δεν ισχύει μόνο για την Πολιτεία, ισχύει για την οικογένειά μας, για το περιβάλλον το εργασιακό, στο οποίο κινούμαστε. Πάντα υπάρχουν άνθρωποι, που θέλουν να πρωτεύουν. Αλλά αυτό νομίζουν ότι το επιτυγχάνουν με τρόπο αλαζονικό και πιεστικό. Ναι, ας είσαστε πρώτοι. Αλλά, όποιος θέλει να είναι πρώτος, σύμφωνα με την αρχή του Κυρίου, πρέπει να είναι όλων υπηρέτης. Δυστυχώς, πολλές φορές, δεν υπακούμε σ’ αυτή την αρχή του Κυρίου μας. Και εξακολουθούμε να κινούμαστε με άλλους τρόπους, βάζοντας πριν απ’ όλα τον εαυτό μας, και νομίζοντας ότι έτσι πετυχαίνουμε”
Και κατέληξε: “Ας θυμόμαστε πάντοτε αυτή την αρχή. Και ο Κύριος δεν μας το είπε αυτό μόνο με τα λόγια, με τη διδασκαλία Του, αλλά ο ίδιος με τη ζωή και το παράδειγμά Του. Δεν ήρθε για να διακονήσει, αλλά για να διακονηθεί και να δώσει τη ζωή του λύτρον υπέρ των πολλών. Όσοι θέλουμε, λοιπόν, πράγματι να είμαστε δικοί Του μαθητές, ας ακούσουμε αυτή τη φωνή και αυτή τη σαφή αρχή. Όποιος θέλει να είναι μέγας, πρέπει να είναι διάκονος όλων. Όποιος επιδιώκει να είναι πρώτος, πρέπει να είναι υπηρέτης και δούλος όλων. Μόνο με αυτή την αρχή προοδεύουν οι λαοί και οι οικογένειες”.
Ο Μακαριώτατος πρόβαλε το δρόμο, που ο Κύριος μας συνιστά για να πρωτεύσουμε. Δεν είναι ο δρόμος των ανέντιμων μέσων, της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Δεν είναι ο δρόμος του εγωισμού και της τυραννικής συμπεριφοράς.
Είναι ο δρόμος της αγάπης στην υπηρεσία των άλλων. Αληθινά μεγάλος δεν είναι αυτός, που καταδυναστεύει και εξουσιάζει, αλλά αυτός, που αγαπά και ταπεινώνεται για τους άλλους.
Η φιλοδοξία να ανέβουμε ψηλά είναι θεμιτή. όταν τα κίνητρα είναι αγαθά και τα μέσα, που χρησιμοποιούνται έντιμα.
Όταν, όμως η φιλοδοξία αυτή μεταβάλλεται σε μεγαλομανία, υποδαυλιζόμενη από μια άκρατη εγωπάθεια και μετέρχεται μέσα πονηρά και ανέντιμα, τότε είναι καταδικαστέα και κατακριτέα.
Όποιος αγαπά πραγματικά, θυσιάζεται για τους άλλους. Και όποιος ταπεινώνεται χάριν των άλλων, αυτός εξυψώνεται.
