Η 7η Γενική Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, για το τρέχον Ιεραποστολικό έτος, πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας.
Στο πλαίσιο της ενασχόλησης και ενημέρωσης τους για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας, οι Κληρικοί μας ασχολήθηκαν με τον Αποκρυφισμό και τις λεγόμενες «Εναλλακτικές θεραπείες».
Πρώτος ομιλητής ήταν ο κ. Ιωάννης Μηλιώνης, Καθηγητής Πληροφορικής, Γραμματέας Π.Ε.Γ., με θέμα «Αποκρυφισμός – Εσωτερισμός και Ορθόδοξη αντιμετώπιση».
Ο ομιλητής, βασίστηκε, κατά βάσιν, σε κείμενο παλαιότερης ομιλίας του π. Αρσενίου Βλιαγκόφτη (όπως ο ίδιος ζήτησε να διευκρινιστεί) και δίνοντας τον ορισμό του «Εσωτερισμού», επεσήμανε ότι «Οι εσωτεριστές θεωρούν τον εσωτερισμό ως μία πανάρχαια ανθρώπινη σοφία, ως πανάρχαια θρησκεία που είναι κρυμμένη στην ανθρώπινη ψυχή και που καταδιώκεται πάντοτε από τις επίσημες θρησκείες, αλλά δεν νικάται ποτέ… Εσωτερισμός καλείται η βαθυτέρα γνώσις της αληθείας που περικλείουν τα ιερά βιβλία, τα σύμβολα και οι μύθοι διαφόρων θρησκειών, όπως ο Χριστιανισμός, ο Ινδουισμός, ο Ιουδαϊσμός, ο Ταοϊσμός και Νεοταοϊσμός, ο Μοναστικός Σουτρισμός, ο Σιχισμός κ.α…».
Σχετικά με τα «πιστεύω» του Εσωτερισμού, τόνισε ότι «Όπως ομολογείται από τους ίδιους τους εσωτεριστές-αποκρυφιστές, η μήτρα που γέννησε όλες αυτές τις σχολές είναι η εβραϊκή Καμπάλα…». Την ίδια στιγμή «Η Θεοσοφία διακηρύσσει ότι καμία θρησκεία δεν είναι πάνω από την αλήθεια», όμως συγχρόνως δέχεται ότι «Η Θεοσοφία είναι η αλήθεια επί της οποίας αναπαύονται όλα τα θρησκεύματα», συνεπώς η «αλήθεια» ταυτίζεται με τη Θεοσοφία!».
Επ’ αυτού παρατηρεί ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, «Η Θεοσοφία έχει την αυτοσυνειδησία της Θρησκείας, που σε αντίθεση με τις προηγούμενες, απευθύνεται σε ανώτερα εξελιγμένα όντα». Ο πλουραλισμός που κηρύσσει η Θεοσοφία, ανάγεται σε δόγμα (δογματικός πλουραλισμός). Όμως, όποιος δεν αποδέχεται αυτό το δόγμα χαρακτηρίζεται φανατικός και φονταμενταλιστής…».
Στη συνέχεια ο κ. Μηλιώνης παρατήρησε ότι «βασικότατη διδαχή του αποκρυφιστικού χώρου είναι ότι όλα ευρίσκονται μέσα στον άνθρωπο. Γι’ αυτό και θα πρέπει να γίνει η «στροφή προς τα μέσα» για να ανακαλυφθούν…», ενώ «Ο τρόπος για να επιτευχθούν τα ανωτέρω είναι ο γνωστός μας διαλογισμός…»
Ολοκληρώνοντας την εισήγησή του, αναφέρθηκε στα αίτια της εξάπλωσης του φαινομένου, επισημαίνοντας: «Όπως ήδη έχει αναλυθεί, ο βασικός ένοχος είναι η λεγομένη θρησκεία της εκκοσμικεύσεως, δηλ. το γεγονός της διαψεύσεως (ευτυχώς) των μεταφυσικής τάξεως ελπίδων που βάσισε ο άνθρωπος στην επιστήμη, τεχνολογία και οικονομία, ότι, δηλ. μόνος του -χωρίς Θεό- θα δημιουργούσε έναν Παράδεισο στον κόσμο. Αυτή η διάψευση έκανε άλλους να στραφούν σε μία «ιδιωτική θρησκευτικότητα», που τροφοδοτεί τη «θρησκεία των πελατών» του εσωτερισμού, και άλλους να στραφούν στην Ινδία, στο Θιβέτ η και στους ιμάμηδες του Ισλάμ -σε ό,τι εξωτικό και «μεταφυσικό» εν πάση περιπτώσει- γιατί αυτό είχε στερηθεί ο δυτικός άνθρωπος, ο θρεμμένος με τις ιδέες και αξίες του μοντερνισμού (νεωτερικότητας), μετά τη γαλλική επανάσταση…».
Ολοκλήρωσε δε με την ευθύνη ημών των Ορθοδόξων: «Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε το πόσο ουσιαστικό είναι να προβάλουμε την αντίληψη του στοργικού Θεού-πατέρα, έτσι όπως τον βιώνει η Ορθόδοξος Εκκλησία μας. Σ’ αυτήν τη συνάφεια πρέπει να τονίσουμε τη μεγάλη σημασία της Ορθοδόξου κατηχήσεως του λαού μας. Θα πρέπει ο ορθόδοξος πιστός να είναι σε θέση να διακρίνει ότι άλλο εννοούν οι εσωτεριστές, όταν μιλούν για «στροφή προς τα μέσα», και άλλο εννοεί η Ορθόδοξος Εκκλησία μιλώντας για τον έσω άνθρωπο και για την εσωτερική εργασία. Εμάς τους Ορθοδόξους η εσωτερική εργασία και προσευχή μας οδηγεί στο να δούμε την αμαυρωθείσα θεία εικόνα μέσα μας και να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας.
Ενώ ο εσωτεριστής πιστεύει ότι στρεφόμενος προς τα μέσα θα βρει τον Ανώτερο (δηλ. θεϊκό) Εαυτό, ο εσωτεριστής – αποκρυφιστής- νεοεποχίτης πιστεύει ότι με την τεχνική του διαλογισμού θα ανακαλύψει την θεϊκή του ουσία και θα αυτοθεωθεί, ενώ εμείς οι Ορθόδοξοι προσπαθούμε να φθάσουμε στην κατά χάριν θέωση σε κοινωνία αγάπης και υπακοής με τον μόνον άγιο από τη φύση Του Τριαδικό Θεό…».
Επόμενος ομιλητής ήταν ο Αρχιμ. Μελέτιος Στάθης, Εφημέριος Ι. Ναού Αγίας Βαρβάρας Πατησίων, με θέμα «Εναλλακτικές «θεραπείες». Είναι όντως θεραπείες;»
Ο π. Μελέτιος επεσήμανε ότι «Ο ανθρώπινος πόνος και η ασθένεια υπήρξε πάντα ένα φαινόμενο στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, που έτυχε πολυμερούς προσέγγισης και ερμηνείας, με κύριο παράγοντα, φυσικά, αντιμετώπισής του την ιατρική Επιστήμη. Το πλήθος των παραμέτρων με τις οποίες σχετίζεται το πρόβλημα της ασθένειας, υπήρξε η αφορμή, ώστε τις τελευταίες δεκαετίες, πλήθος αποκρυφιστικών, εσωτεριστικών, γκουρουϊστικών κ.α. ομάδων να εμπλέκουν μέσα στις διδασκαλίες τους και θέματα που αφορούν την υγεία. Στα πλαίσια αυτά, διαφημίζονται και προωθούνται από τις ομάδες αυτές διάφορες «θεραπευτικές μέθοδοι», που δεν έχουν καμία απολύτως επιστημονική βάση.
Ήδη από το έτος 1997, ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών πρότεινε οι μέθοδοι αυτές να ονομάζονται «Ανορθόδοξες θεραπευτικές μέθοδοι», μη «συμβατικές» θεραπευτικές μέθοδοι, δηλ. εκείνες οι οποίες δεν είναι επιστημονικώς αναγνωρισμένες και δεν είναι επικυρωμένες. Ενώ οι επιστημονικώς αναγνωρισμένες χαρακτηρίζονται ως «συμβατικές».
Ο ομιλητής τόνισε ότι «Οι λεγόμενες «Εναλλακτικές θεραπείες» αποτελούν την εφαρμογή, στο χώρο της υγείας, των κοσμοθεωριακών αντιλήψεων της «Νέας Εποχής». Η «Νέα Εποχή» έχει δική της δοξασία περί Θεού. Ο Θεός, για την Νέα Εποχή, είναι μία παγκόσμια Ενέργεια. Η Ενέργεια αυτή δεν είναι έξω από τον κόσμο – το Σύμπαν και τον άνθρωπο. Έτσι, Θεός – άνθρωπος – κόσμος ταυτίζονται, όλα είναι ένα, «Εν το Παν», λένε. Με βάση αυτή τη θεώρηση, οι αποκρυφιστές διδάσκουν ότι ο άνθρωπος, ενεργοποιώντας τις απόκρυφες δυνάμεις, που κρύβει μέσα του, μπορεί να αυτοθεραπεύεται!
Για τους εναλλακτικούς θεραπευτές όλα τα όντα, έμψυχα και άψυχα, «κολυμπούν» σ’ έναν ωκεανό ενέργειας. Όταν η ενέργεια αυτή ρέει ομαλά, έχουμε την κατάσταση της υγείας. Όταν η ενέργεια «μπλοκάρεται», έχουμε την ασθένεια. Το «ξεμπλοκάρισμα» της ενέργειας, η αποκατάσταση δηλ. της ομαλής ροής της, ταυτίζεται με τη θεραπεία και ονομάζεται από την κάθε μία «θεραπεία» με διαφορετικό όνομα.
Έτσι π.χ. η Ομοιοπαθητική ισχυρίζεται ότι με το δυναμοποιημένο ομοιοπαθητικό φάρμακο αποκαθίσταται η ομαλή ροή της ενέργειας. Ο βελονισμός υποστηρίζει ότι επιτυγχάνει το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα με την τοποθέτηση βελονών σε κατάλληλα σημεία των ενεργειακών καναλιών, που τα ονομάζει τσάκρας ή μεσημβρινούς, το ρέϊκι διά των χειρών του θεραπευτή.
Οι πλέον διαδεδομένες Εναλλακτικές «θεραπείες» είναι: η αγγελοθεραπεία, αγιουρβέδα, αρωματοθεραπεία, βελονισμός, βοτανοθεραπεία, ενεργειακό μασάζ, ιριδολογία, κρυσταλλοθεραπεία, ομοιοπαθητική, ρέϊκι, ρεφλεξολογία, σιάτσου, φένγκ – σούϊ, χρωματοθεραπεία κ. άλ.».
Ακολούθησε συζήτηση επί των εισηγήσεων και η σύνοψη των συμπερασμάτων από τον Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο.
