Οι αποκαλύψεις αυτές ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1980. Κάποιοι που τις διάβασαν και τις άκουσαν τότε, τις δεκαετίες του 1980, του 1990 και αρχές του 2000, τις ονόμασαν αποκαλύψεις, διότι ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκαν από στόμα ιερέως. Σήμερα τα ίδια πρόσωπα που τις διαβάζουν και τις θυμούνται τις αποκαλούν “προφητείες”.
Κάποιοι ζητούσαν εδώ και αρκετό καιρό να μιλήσουμε και να κάνουμε ένα βίντεο γι’ αυτά τα θέματα. Σε πολλούς είχαμε πει ότι εμείς μιλήσαμε και ενημερώσαμε όταν έπρεπε. Τώρα είναι αρκετά δύσκολο να αλλάξει μια κατάσταση.
Τη δεκαετία του 1990 ενημερώσαμε με επιστολές και έντυπα τόσο τη διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος και όλους τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες, όσο και τη πολιτική ηγεσία του τόπου και τους βουλευτές της εποχής εκείνης, καθώς και το λαό με φυλλάδια που τυπώθηκαν σε χιλιάδες αντίτυπα. Τα γραπτά μας και η φωνή μας τότε ήταν “φωνή βοώντος εν τη ερήμω”. Ακούσαμε σχόλια και απόψεις ότι αυτά δεν πρόκειται να συμβούν και ότι είναι στη φαντασία μας. Έτσι άφησαν την Εκκλησία ανοχύρωτη και απροστάτευτη.
Με λύπη διακρίνουμε ότι σήμερα στις ημέρες μας, εν έτει 2020, όλα αυτά που είχαμε πει τότε σιγά σιγά εκπληρώνονται. Ακόμα ένα γεγονός που βιώνει η ανθρωπότητα μας έκανε και πάλι να μιλήσουμε. Ένα φαινόμενο για το οποίο είχαμε ενημερώσει την Διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος σε επιστολή μας στις 9 Ιουλίου 2000. Χαρακτηριστικά τότε γράφαμε:
«Αν αύριο μεθαύριο, με πρόφαση δήθεν την υγεία μας οι δυνάμεις του εξωτερικού, δώσουν μια κοινοτική οδηγία για την κατάργηση του τρόπου μεταλήψεως της Θείας Κοινωνίας υπό των πιστών, με το σκεπτικό ότι δεν μπορούμε να Κοινωνούμε τους πιστούς από το ίδιο Άγιο Δισκοπότηρο και με την ίδια αγία λαβίδα, διότι υπάρχουν πάμπολες ασθένειες, ιώσεις, μικρόβια, τα οποία είναι μεταδοτικά και μεταδίδονται οι ασθένειες και αν μας επιβάλει να αλλάξουμε τον τρόπο της λατρείας μας και της Θείας Κοινωνίας, τότε εμείς πως θα αντιδράσουμε εφόσον δεν έχουμε κατοχυρώσει σε ευρωπαϊκό επίπεδο – συνθήκες την πίστη μας και τον τρόπο του τελετουργικού της Θείας λατρείας μας;»
Εάν τότε η πολιτεία και η διοίκηση εκκλησία μας είχαν λάβει τα κατάλληλα μέτρα, σήμερα δεν θα μπορούσαν να δεχθούν πιέσεις. Η εκκλησία και ο τρόπος λατρείας μας θα ήταν κατοχυρωμένοι και όχι ανοχύρωτοι με αποτέλεσμα να δέχεται πιέσεις.
Επίσης θα μπορούσαμε σαν Ελλάδα να είχαμε κατοχυρώσει την ελληνική γλώσσα, την ελληνική σημαία, τον εθνικό μας ύμνο και όλα όσα αποτελούν την ελληνική ταυτότητα.
Τα σημεία που βιώσαμε τα προηγούμενα χρόνια από την δεκαετία του 1980 μέχρι και σήμερα ήταν πολλά. Χρειάζεται να έχουμε διάκριση κάθε φορά και να βλέπουμε τι κρύβεται πίσω από ένα γεγονός. Ακόμα και σήμερα υπάρχει δυνατότητα αν το θελήσουμε να αλλάξουμε κάποιες καταστάσεις.
Το βέβαιο είναι ότι αυτοί που θα παραμείνουν κοντά στον Χριστό δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Από τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, της Καινής Διαθήκης και τα χρόνια που ζούμε σήμερα, ο Χριστός μας, μάς έχει αποδείξει ότι στέκεται δίπλα σε αυτούς που εφαρμόζουν το θέλημά Του, στέκεται δίπλα σε όσους Τον αγαπούν πραγματικά και όχι επιφανειακά. Μια αγάπη που είναι έμπρακτη και με λόγια και με έργα. Αγάπη θυσίας προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Τέλος μην ξεχνάτε ότι η μελέτη της Αγίας Γραφής, η ανάγνωση των βιβλίων και της βιωτής των Αγίων, η μετάνοια, η εξομολόγηση και η Θεία Κοινωνία βοηθούν τον άνθρωπο πνευματικά στην εν Χριστώ ζωή, αλλά και πνευματικά – σοφά στο να μπορεί να διακρίνει τι γίνεται γύρω του.