Του π. Ηλία Μάκου
Το χαρμόσυνο άγγελμα της ενανθρώπησης του Υιού του Θεού εορτάστηκε πανηγυρικά και στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας.
Στον εορτάζοντα ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στα Τίρανα χοροστάτησε ο Μητροπολίτη Αμαντίας Ναθαναήλ (Λαυριώτης), συλλειτουργούντος του Επισκόπου Βύλιδος Αστίου.
Οι Ορθόδοξοι κατέκλυσαν το Ναό, δείχνοντας ότι αντιλαμβάνονται τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου ως εορτή ελευθερίας, με την έννοια ότι επιτέλους έρχεται ο αληθινός ελευθερωτής, τον οποίο, από αιώνες πριν, τον προανήγγειλαν οι Προφήτες και με λαχτάρα τον περίμενε ο λαός.
Και στις Μητροπόλεις Κορυτσάς, Βερατίου, Αργυροκάστρου, Απολλωνίας και Φίερι ο εορτασμός υπήρξε λαμπρός.
Ο Μητροπολίτης Απολλωνίας και Φίερι Νικόλαος ιερούργησε στο στο χωριό Tërnënas, ενώ ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος στο ναό Αγίου Αθανασίου Ελμπασάν.
Στα κηρύγματα τονίστηκε ότι η γεμάτη τέλεια ταπείνωση Μαρία, ούτε όταν άκουσε άκουσε να την προσφωνεί ο Αρχάγγελος “κεχαριτωμένη”, ούτε όταν βεβαιώθηκε ότι τη διάλεξε ο Θεός για μητέρα του, άφησε την έπαρση να την κυριεύσει. Η απάντησή της δωρική και αποφασιστική: “Ας γίνει ό,τι Εκείνος θέλει”.
Η Παρθένος, ανέλαβε να διακονήσει το μυστήριο της σωτηρίας μας, με ένα σαφέστατο μήνυμα: Ὁ Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει την ψυχή του αντάλλαγμα για πολλούς, πράγμα που είναι μεγαλύτερο και από το να υπηρετήσει.
Γιατί όταν κάποιος όχι μόνο υπηρετήσει, αλλά και πεθάνει για τον υπηρετούμενο, τότε τι σπουδαιότερο υπάρχει ή θαυμασιότερο από αυτό;
Ο αλληλοσεβασμός των προσώπων δεν στηρίζεται χριστιανικά στο κύρος των αξιωμάτων, αλλά στη διάθεση της διακονίας.
Όπου και όταν το πρωτείο της διακονίας γίνεται κοινό ιδανικό, εκεί πραγματώνεται και η ζωή της Εκκλησίας, όπως ακριβώς συμβαίνει στην ορθόδοξη κοινότητα της γειτονικής χώρας.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΕΟΡΤΑΣΕ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ
Την επέτειο της 25ης Μαρτίου εόρτασε και η Ελληνική Μειονότητα της Αλβανίας.
Στην Δερβιτσάνη πραγματοποιήθηκε μαθητική παρέλαση, όπου τα απιδιά (αγόρια και κορίτσια) ήταν ενδεδυμένα με τοπικές ενδυμασίες.
Μαθητική παρέλαση πραγματοποιήθηκε και στη Λειβαδιά του Δήμου Φοινίκης.
Την Κυριακή 24 Μαρτίου τελέστηκε επίσημη δοξολογία στον καθεδρικό ναό της Αναστάσης στην Κορυτσά, ενώ το μεσημέρι της ίδια μέρας ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Κορυτσά Νικόλαος Γιωτόπουλος παρέθεσε επίσημη δεξίωση.
Οι μικροί μαθητές των Ελληνοαλβανικών Σχολείων “Όμηρος” σε Κορυτσά και Χειμμάρα, έκαναν σχολικές εορτές, όπου αναγνώστηκαν ποιήματα, κείμενα και ακούστηκαν τραγούδια.
Σ’ αυτούς, που πρωτοσπείρανε της λευτεριάς το σπόρο, με της ευγνωμοσύνης το θυμίαμα στην καρδιά, ολόκληρο το Έθνος, κατά την σημαντική Επέτειο της ιστορίας του, την 25η Μαρτίου, στρέφεται προς τους τιμημένους Σκλάβους της Τουρκοκρατίας… Ανυπολόγιστο το χρέος μας απέναντί τους.
Ήταν οι ατρόμητοι οπλαρχηγοί και οι καπεταναίοι και οι ηρωικοί αγωνιστές, που πολέμησαν, με το μικρό αρθμό τυος και τα φτωχικά όπλα τους των εχθρών τα στίφη και νίκησαν.
Ήταν οι Γραικοί, οι Ραγιάδες κι “οι γκιαούρηδες” οι ταπεινοί. Ο ηρωικός εκείνος λαός, που έζησε και πολέμησε και θυσιάστηκε σε κάποιο Σέλτσο και Μεσολόγγι και Μανιάκι, σε κάποια Χίο και Ψαρά.
Σε όλους τους χρωστάμε την ελευθερία μας. Της Πατρίδας την διατήρηση στα χρόνια της σκλαβιάς, την ανάστασή της με τους δικούς τους αγώνες και τη δική τους επανάσταση.
Ας έχουμε τον πόθο και την ευθύνη να τους μιμηθούμε. Να κρατήσουμε ψηλά τη σημαία της πίστης και της Ελλάδας. Να φυλάξουμε ακέραια την την κληρονομιά, που μας αφήσαν. Να εμπνευσθούμε από τα ιδανικά τους.
Όμως με αντιλήψεις, που βλέπουν το 1821 και τους πρωταγωνιστές του με μαύρα ματογυάλια και παραμορφωτικούς φακούς και εκφράζουν το πνεύμα του τυφλωμένου γραικυλισμού και του εθνομηδενισμού, έχουμε φτάσει, αλίμονό μας, στο σημείο, οι νέοι, που διδάσκονται ελάχιστα και συγκεχυμένα πράγματα ιστορίας στο σχολείο, να ερωτώνται σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ τι ήταν ο Κολοκοτρώνης και να απαντούν “μάλλον ποδοσφαιριστής…” ή “δεν ξέρω…” ή “νέγρος (αντί για γέρος) του Μοριά”!!!
Αυτή ακριβώς την περίοδο, έχουμε ανάγκη να διδασκόμαστε από το θαύμα του ηρωισμού των υπόδουλων Ελλήνων.
Χρειαζόμαστε το άκαμπτο εθνικό και θρησκευτικό φρόνημα, που καμία απειλή και καμία καταδυνάστευση δεν μπόρεσε να σβήσει, γιατί διατηρεί τη ζωτικότητα του Γένους και τη συνοχή του λαού.
