Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Ημέρα μεγάλη η σημερινή για την Ορθοδοξία μας, καθώς η Εκκλησία μας προβάλλει την μεγάλη Δεσποτική εορτή της Αναλήψεως. Και όπως λέει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος: «Ο Θεός φανερώθηκε ως άνθρωπος, το Πνεύμα απέδειξε ποιος ήταν· φανερώθηκε στους αγγέλους, κηρύχθηκε στα έθνη, τον πίστεψε ο κόσμος, αναλήφθηκε με δόξα».
Για το Γένος μας ωστόσο, η 29η Μαΐου είναι η αποφράδα ημέρα. « Η Πόλις εάλω». Έπεσε η Βασιλεύουσα Πόλις των Πόλεων.
Το του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου: «πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών” ήταν η απαρχή για τους νέους αγώνες του Γένους μας κατά του Τούρκου δυνάστη.
Κι όμως, κάποιοι πολιτικοί,στις μέρες μας,έδωσαν εντολή όχι μόνο να μην πραγματοποιηθούν, αλλά και να κατασταλούν, οποιεσδήποτε εκδηλώσεις για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, στον Ελληνικό Στρατό! Και αφού διέπραξαν αυτό το ολέθριο λάθος μετά το μάζεψαν. Και το έριχνα ο ένας στον άλλον. Τραγικότητες.
Γιατί παρακαλώ; Για ποιόν λόγο; Ποιός έχει το δικαίωμα να απαγορεύσει στα στρατευμένα νειάτα της Πατρίδας μας να αποτίσουν φόρο τιμής στους πεσόντες «υπέρ βωμών και εστιών»; Από πού θα εμπνευστούν οι νέοι μας και μάλιστα τα στρατευμένα νειάτα της πατρίδας μας, αν δεν θυμόμαστε και δεν τιμάμε τις θυσίες των προγόνων μας;
Λαός που ξεχνά την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει και μάλιστα στην πιο τραγική της μορφή! Η αντίσταση των τελευταίων λιγοστών μαχητών της Πόλης εμπνέει σε νέους αγώνες για αντίσταση κατά του εχθρού πάσης φύσεως!
Όμως, για μία ακόμη φορά, φαίνεται ότι η Εκκλησία είναι η τροφός του Γένους. Η Εκκλησία, αν δείτε, διοργανώνει εκδηλώσεις τιμής, επιμνημόσυνες δεήσεις και γενικά κρατά άσβεστη την μνήμη αυτών των σπουδαίων ιστορικών επετείων, των τόσο διδακτικών για το μέλλον της Πατρίδας μας.
Πρίν λίγες μέρες, τιμούσαμε μία άλλη πονεμένη σελίδα της Ελληνικής ιστορίας. Η 19η Μαΐου είναι αφιερωμένη στην μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Μια σπουδαία και άκρως συγκινητική και αφυπνιστική εκδήλωση διοργάνωσε η Ι. Μητρόπολη Αττικής και Βοιωτίας (ΓΟΧ)στον Ασπρόπυργο.
Μας έχει συνηθίσει η εν λόγω εκκλησιαστική έπαλξη σε ανάλογες εκδηλώσεις οι οποίες βάζουν τα γυαλιά στους δικούς μας,της επίσημης Εκκλησίας,οι οποίοι κακομαθημένοι καθώς είναι δεν μπαίνουν στον κόπο να οργανώσουν εκδηλώσεις μνήμης με αυτό τον τρόπο που το κάνει η Μητρόπολη Αττικοβοιωτίας των ΓΟΧ. Και δεν το κάνει για να δειχθεί, να προβληθεί και να συζητηθεί αλλά για να διδάξει τις νέες γενιές.
Τέτοιες πρωτοβουλίες αναπτύσσονται για να μην ξεχνάει ο νεοέλληνας τα εγκλήματα που διέπραξε η γειτονική χώρα εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου.
Ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά 353.000 ψυχές ζητούν δικαίωση, δηλαδή αναγνώριση του εγκλήματος και μεταμέλεια από την αυτουργό Τουρκία, η οποία δεν διδάχθηκε από τα λάθη της και τα εγκλήματα που διέπραξε αλλά συνεχίζει να προκαλεί και να απειλεί. Και εμείς να σφυρίζουμε αδιάφορα.
Ο σεπτός ποιμενάρχης της ως άνω τοπικής Εκκλησίας, των αδελφών μας του παλαιού ημερολογίου,έχει υπάρξει από ετών «πρωτοπόρος στην διατήρηση της ιστορικής μνήμης και την μεταλαμπάδευσή της στις νεότερες γενιές, μέσα από μία πληθώρα δράσεων θρησκευτικών, εκπαιδευτικών και πολιτιστικών». (ιστοσελίδα της Μητροπόλεως).
Η εκπληκτική εκδήλωση που παρουσιάστηκε στην αίθουσα του Δήμου Ασπροπύργου «Γαλαξίας», είχε τίτλο: «Αναστορώ τα παλαιά».
Ήταν μία ολοκληρωμένη παρουσίαση της Γενοκτονίας έτσι όπως την συνέλαβε ο φωτισμένος νους του Αρχιδιακόνου π.Χρυσοστόμου Κωνσταντινίδη του Κοσμοσωτειριώτη, όπως αποκαλούνται όλα τα στελέχη- Μοναχοί της Μητροπόλεως Αττικής και Βοιωτίας(ΓΟΧ),οι οποίοι ζουν εντός της πνευματικής έπαλξης της Ι. Μονής της Παναγίας της Κοσμοσώτειρας.
Το έργο περιελάμβανε αφήγηση από τον ταλαντούχο σε κάθε είδους παρουσίαση, ακούραστο Σεβ. Μητροπολίτη Χρυσόστομο, όπου εξιστορούσε την ιστορία ενός απλού ιερέα που έζησε μικρός κάποια από τα φρικιαστικά γεγονότα της Γενοκτονίας.
Ακολούθησαν κείμενα, άσματα και ποντιακοί χοροί, ενώ σε γιγαντοοθόνη προβάλλονταν εντυπωσιακές εικόνες που καθήλωσαν τους πάντες.
«Την πατρίδαμ’ έχασα, έκλαψα και πόνεσα…», ακούσαμε και κλάψαμε όλοι οι παριστάμενοι. Όμως το συγκλονιστικότερο όλων, ήταν η παρουσίαση της «Σφαγής των Νηπίων της Σάντας», σε πολλούς άγνωστη. Φρικτές στιγμές….όπως τις συνέλαβε τις συνέγραψε και τις απέδωσε με φανταστικό τρόπο ο Ιερολογιώτατος Αρχιδιάκονος Χρυσόστομος- ένας ταλαντούχος κληρικός που κατά τη γνώμη μας δεν υπάρχει στην επίσημη Εκκλησία πουθενά πανορθοδόξως.
Την εκδήλωση συντόνιζαν δύο αξιόλογοι κληρικοί συνεργάτες του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου: ο π. Μιχαήλ Κωνσταντινίδης, Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως, ο οποίος κάνει θαύματα με τις ικανότητες του στην τεχνολογία και ο π. Ματθαίος Μαβίδης που είχε το γενικό πρόσταγμα στην παραγωγή της εδήλωσης.
Το τελικό επιστέγασμα έκανε με μεστό λόγο ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος, ο οποίος μίλησε με λόγια απλά και έστειλε μηνύματα προς πολλούς αποδέκτες.
Τόνισε ότι αυτές οι εκδηλώσεις «δεν είναι φιέστες, αλλά κοινές συνάξεις που επιβάλλεται να γίνονται προς διατήρηση της μνήμης και της ταυτότητάς μας. Ειδικά μία εκδήλωση που αφορά την Γενοκτονία, εξυπηρετεί και άλλον έναν στόχο: τιμή στις ψυχές των γενοκτονηθέντων». Και να επισημάνουμε ότι η εκδήλωση ενώ ήταν μία υπερπαραγωγή και είχε λειτουργικά έξοδα για να στηθεί και να αποδοθεί με ωραίο τρόπο ώστε να μη θεωρηθεί καλλικατούρα, ήταν εντελώς δωρεάν . Ούτε ένα ευρώ είσοδο. Και κάτι ακόμη: ἡ πλειοψηφία του κόσμου ήταν νέα παιδιά. Νέοι άνθρωποι, ποίμνιό της Μητροπόλεως που συμμετείχε ολόψυχα το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης στην εκδηλωση.
Τα παιδιά μας δίδαξαν με τον δικό τους τρόπο ότι πρέπει να θυμόμαστε και να τιμούμε. Να αναβαπτιζόμαστε και να διδασκόμαστε. Και να μην λησμονούμε ότι χάρη στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας τελικά επιβιώσαμε και υπάρχουμε μέχρι σήμερα.
Το πνεύμα της Εκκλησίας είναι ότι μετά την Σταύρωση, ακολουθεί η Ανάσταση. Και η ιστορία μας διδάσκει ότι μετά από κάθε Σταύρωση του Ελληνορθοδόξου Γένους μας, ενωμένοι περάσαμε στην Ανάστασή του.
Έτσι, ας πάψουν κάποιοι βαλσαμωμένοι αρνητές της ιστορίας και εν πολλοίς απάτριδες, να πιπιλίζουν την καραμέλα της φιλίας και ειρηνικής συνύπαρξης.
Κανείς δεν αρνείται την ειρηνική συνύπαρξη, αλλά με κανόνες αλληλοσεβασμού και όχι με μονομερείς υποχωρήσεις. Η άγνοια της ιστορίας μας και ο ενδοτισμός είναι επικίνδυνα πράγματα τα οποία αργά ή γρήγορα πληρώνουμε εμείς. Χρειάζεται αντίσταση και ειρηνική επανάσταση, όπως έλεγε και ο μεγάλος Χριστόδουλος, για να μην γίνουμε κιμάς, όπως ακριβώς μας θέλει η παγκοσμιοποίηση.
