Αφού αναφέρει την πολυσήμαντη πνευματική προσφορά της στο διάβα του χρόνου, επισημαίνει ότι “και σήμερα μας ταλαιπωρούν πολυσύνθετα προβλήματα, αιματηρές συγκρούσεις, φοβερά αδιέξοδα. Διάχυτη είναι η ανησυχία, η σύγχυση, η μελαγχολία. Ποια, λοιπόν, η στάση των νέων; Από τη μακροχρόνια εμπειρία μου θα αναφέρω λακωνικά τρία σημεία:

Πρώτον, “μη παρακαλώ σας, μη…”, παρακαλώ σας μη συμφιλιωθείτε με την παρακμή, την αδικία, το ψεύδος, την απογοήτευση. Δεύτερον, προχωρήστε σε μια αντίσταση ποιότητας, ο καθένας στον τομέα του ας προσφέρει ό,τι καλύτερο είναι δυνατόν, ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άλλοι, με βασικό γνώμονα το θέλημα του Θεού. Τρίτον, φροντίστε η ΧΦΕ να είναι κυρίως εργαστήριο αγάπης, καλλιεργώντας την αδελφοσύνη μεταξύ των μελών και ακτινοβολώντας την αγάπη στο περιβάλλον σας, όπως την αποκάλυψε ο Θεός”. 

Να σημειωθεί ότι στο βιβλίο “Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος πορευόμενος”, ο ίδιος αναφέρει για τα χρόνια συμμετοχής του στη ΧΦΕ: “…Σπουδάσαμε στο πανεπιστήμιο εργαζόμενοι, για να μην επιβαρύνουμε τις οικογένειές μας. Επίσης, αφιερώναμε αρκετό χρόνο στα Κατηχητικά Σχολεία, τις Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες και την Χριστιανική Φοιτητική Ένωση. Η συμμετοχή μου σε  ποικίλες νεανικές ομάδες ήταν ιδιαίτερο δώρο Θεού, μοναδική εκπαίδευση και κοινωνικός πλουτισμός. Αρχικά, βρεθήκαμε σε αυτές ως μέλος της συντροφιάς, χωρίς περιθώρια ανταγωνισμών, και αργότερα ως επικεφαλής, ομαδάρχες, αρχηγός κατασκηνώσεων και λοιπά. Έλαβα έτσι μια ουσιαστική εκπαίδευση σε υπεύθυνες ηγετικές θέσεις, μέσα σε διάφορα ανθρώπινα σύνολα”. 

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος πάντα είχε και εξακολουθεί να έχει έναν στενό δεσμό με τους νέους, μέσα από τον οποίο εκφράζεται η αγάπη του, η φροντίδα του και η στοργή του προς αυτούς. 

Θεωρεί, και δικαιολογημένα, ότι η νεολαία έχει μέσα της  κοίτασμα από χρυσάφι πολύτιμο, λαμπρό, ανεκτίμητο. Το χρυσάφι της αυτό δεν πλεονάζει με τα πλούτη, ούτε ελαττώνεται με την πτωχεία. Είναι χρυσό μετάλλευμα, που υπάρχει εσωτερικά και βγαίνει και είναι σταθερό κτήμα της. 

Και καλεί τη νεότητα, βοηθώντας την με χίλιους τρόπους, να καταβάλλει ιδρώτα και μόχθο, ώστε να  πολλαπλασιάζει καθημερινά το χρυσάφι της, δηλαδή ό,τι είναι στον κόσμο ωραίο, υψηλό και αιώνιο, για να έχει και μέλλον τιμημένο, χρυσό, πλουτοφόρο.