ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ

Έχω μάθει να γράφω αλήθειες και όπου χρειάζεται ζητώ συγνώμη και αναγνωρίζω τα λάθη μου.
Και αυτό το ξέρετε όλοι όσοι με παρακολουθείτε απ´αυτή την έπαλξη τα τελευταία χρόνια αλλά και κατά το παρελθόν, όταν αρθρογραφούσα στον ημερήσιο τύπο.
Η σχέση μου με τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Μάξιμο έχει περάσει από σαράντα κύματα.
Από τότε που ήταν ένας απλός Ιερατ. Προϊστάμενος στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών και στη συνέχεια Πρωτοσύγκελλος της Ι. Αρχιεπισκοπής.
Διάφορα γεγονότα μας έφεραν αντιμέτωπους πολλές φορές, αλλά εκτιμούσα πάντα τον ντόμπρο χαρακτήρα του και τον  τρόπο που αντιμετώπιζε όλα τα θέματα και αναλάμβανε την ευθύνη του σε ο,τι πίστευε πραγματικά.

Μέχρι που ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος  τον επέλεξε για Ιωαννίνων,πηγαίνοντας κόντρα στην επιθυμία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου που επιθυμούσε  την εκλογή ως Ιωαννίνων   του νυν Αδριανουπόλεως Αμφιλοχίου.

Όπως θα θυμούνται οι αναγνώστες των αναρτήσεων μας κατά την εκλογή της Μητρόπολης Ιωαννίνων απέφυγα να πάρω   θέση υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου.

Έθετα,όμως,από ηθικής και κανονικής άποψης το δικαίωμα του Πατριάρχη να μπορεί να ζητά από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και την Ιεραρχία, την προαγωγή ενός δικού του ανθρώπου,σε μία Μητρόπολη των Νέων χωρών.
Οι εκλογές ανέδειξαν ως νικητή τότε τον Μάξιμο. Ο Πατριαρχικός υποψήφιος έπαθε πανωλεθρία. Λίγο αργότερα εξελέγη από την Σύνοδο του Οικουμενικού Θρόνου σε Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως και έκτοτε κατέστη το κόκκινο πανί για τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.

Ο Μάξιμος ενθρονίστηκε στη νέα του έπαλξη και τα δείγματα γραφής που μας έδωσε από την πρώτη στιγμή  ήταν εντυπωσιακά . Τα Ιωάννινα άρχισαν να ζούν μιά νέα εποχή με το νέο Ποιμενάρχη τους, ο οποίος δεν άργησε να κερδίσει το διψασμένο από πνευματική τροφή ποίμνιο. Σε μικρό χρονικό διάστημα είχε επισκεφθεί και το πιο απομακρυσμένο χωριό!
Ασφαλώς ο Μάξιμος δεν απέκρυψε ποτέ την ευγνωμοσύνη του προς τον Αρχιεπίσκοπο,ο οποίος  μέχρι πρότινος  επισκέπτοταν  τα Ιωάννινα, είτε για να δεί δια ζώσης τα αμνοερίφια τα οποία  εξέτρεφε  ο Μάξιμος( προσφιλής δραστηριότητα και του Αρχιεπισκόπου) , είτε για να εγκαινιάσει τον Βρεφονηπιακό σταθμό στον οποίο έδωσε ο Μάξιμος   το όνομα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.
Όταν εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Σταγών και Μετεώρων Σεραφείμ, ο Ιωαννίνων Μάξιμος ορίστηκε από την Σύνοδο Τοποτηρητής.

Από τη θέση αυτή μας έδειξε ένα νέο πρόσωπο στους οκτώ μήνες που διετέλεσε Τοπορητής στα Αγιασμένα Μετέωρα.
Αφήνοντας πίσω του την ατυχή στιγμή της ρήξης του με τον Γέροντα πρώην  Τρίκκης και Σταγών Αλέξιο από ασήμαντη αφορμή, ο Μάξιμος επιδόθηκε στο καθήκον του φροντίζοντας να αναδειχθεί χρήσιμος και αποτελεσματικός πατέρας σε όλα τα θέματα που πρόκυπταν και αφορούσαν την  Μητρόπολη και τις ιερές Μονές της.

Αυτή η ενασχόληση όπως όλα δείχνουν τον έκανε άλλο άνθρωπο. Ίσως αυτό το νέοκαθήκον τον έκανε άλλο άνθρωπο. Η ανοικτή διαφοροποίησή του από την επιλογή του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου  να στηρίξει τον εκλεγέντα Μητροπολίτη Σταγών και Μετεώρων Θεόκλητο, τον έφερε σε δύσκολη θέση. Λίγοι κατάλαβαν γιατί το έκανε αλλά πολλοί ήταν εκείνοι που τον κατηγόρησαν απερίσκεπτα χωρίς να μπούν στον κόπο να μάθουν και να καταλάβουν το “γιατί”. Η σχέση του έκτοτε με τον Αρχιεπίσκοπο κλονίστηκε. Όσοι έβλεπαν τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στην Καλαμπάκα καταλάβαιναν πολλά. Ήλθε, είδε και απήλθε. Ούτε στο δείπνο δεν έμεινε. Έφυγε άρον- άρον! Αναρωτήθηκα γιατί πήγε αφού είχε αυτή την συμπεριφορά, αφού ήταν βαρύθυμος και αμίλητος . Στην προσπάθειά του να δείξει σε κάποιο την δυσφορία του τιμώρησε τον νεοενθρονιζόμενο, μαυρίζοντας έτσι την πιο ευτυχή στιγμή της εκκλησιαστικής του πορείας.

Ευρισκόμενος κι εγώ  στην Καλαμπάκα για την ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτη, σεμνού και χαμογελαστού Θεοκλήτου, επισκέφθηκα καθηκόντως όσες  Μονές των Μετεώρων πρόλαβα. Είναι για μένα μια εσωτερική ανάγκη που την ικανοποιώ συχνά- πυκνά.

Από το 1990 που γνώρισα τα Αγία Μετέωρα, κατά  την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Δημητρίου, μπήκαν στη ζωή μου και στην προσευχή μου. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι όλοι οι Μοναχοί των Μετεώρων, μόνο καλά λόγια είχαν  να πούν για τον  Τοποτηρητή Μητροπολίτη Ιωαννίνων Μάξιμο.

Επιλέγω δύο απ´αυτά τα περιστατικά τα οποία έζησα ως αυτήκοος μάρτυς και  τα οποία θεωρώ  ότι εκφράζουν απόλυτα  το θέμα που περιγράφω.

Πρώτος σταθμός μου η Ιερά Μονή Βαρλαάμ, εκεί όπου ξεκίνησε τα βήματά του ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Προσκυνήσαμε στο Καθολικό της Ιεράς Μονής με τα δεκάδες λείψανα των Αγίων μας και είδαμε την Οσιακή Μορφή του Αγίου Γέροντος Ισιδώρου! Ο Γέρων Ισίδωρος υπηρετει τον Θεό μας και τον Μοναχισμό από νεαρής ηλικίας! Είναι κλεισμένος στην Ιερά Μονή του Αγίου Βαρλαάμ ως αείποτε προσευχόμενος δια τους μηδέποτε προσευχομένους. Αυτό το ..”Κύριε Ελέησον”, με το οποίο κλείνει κάθε φράση του, αποτελεί την ειδοποιό διαφορά του έναντι των άλλων Μοναχών και δηλώνει με τον πιο άμεσο τρόπο   ότι  ο Γέροντας Ισίδωρος  είναι πραγματικά άνθρωπος του Θεού.

Λίγη ώρα μαζί του αρκεί για  να σε γεμίσει  με δύναμη και να σε εμψυχώσει. Και τί δεν είπαμε για τα παλιά και τα νέα. Εκεί όμως που θέλω να σταθώ είναι στο σημείο που κουβεντιάσαμε για τον Τοποτηρητή Μητροπολίτη Μάξιμο!

– “Είναι πολύ καλός άνθρωπος, μου είπε! Οκτώ μήνες τώρα μας σκλάβωσε με την
αγάπη του. Δεν μας παραμέλησε καθόλου. Ο,τι παρουσιαζόταν και μπορούσε να το λύσει το έκανε με αγάπη. Δεν πίστευα όταν
 πρωτοήλθε κοντά μας ότι είχε τέτοια καλοσύνη και ανθρωπιά. Δεν πίστευα ότι θα ήταν τόσο αποτελεσματικός. Ο Θεός να τον ενισχύει στο έργο του και στη ζωή του! Μπράβο στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο που είχε τέτοιους συνεργάτες και τους ανέδειξε σε Μητροπολίτες. Μας φερόταν με σεβασμό. Θα  θα μας λείψει”. 

Άκουγα  τον Γέροντα Ισιδωρο άφωνος. Δεν τόλμησα να του πώ εκείνη την ώρα,αν είναι βέβαιος ότι αυτά που μου λέγει τα εννοεί και αν τα λέγει πραγματικά για τον Ιωαννίνων Μάξιμο.  Αλλά δεν μου άφηνε κανένα περιθώριο. Ήταν απόλυτος ! Και καλώς δεν του είπα τίποτα,γιατί το θέμα είχε και συνέχεια.

Ο επόμενος σταθμός μου ήταν το Ιερό Κοινόβιο  του Αγίου Στεφάνου. Μιά ευλογημένη κυψέλη Μοναζουσών- κόσμημα για την Ορθόδοξο Μοναχισμό  της χώρας μας.

Το κυπαρίσσι που φύτεψε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος, στην Μονή του Αγίου Στεφάνου, για να μας θυμίζει πάντα το πέρασμά του από εκεί. Ένα χρόνο μετά έφυγε από κοντά μας  και άρχισε το ταξίδι για την θριαμβεύουσα Εκκλησία.

Εκεί ο Μακαριστός Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος όταν επεσκέφθη τα Μετέωρα το 1990, εφύτευσε με τα άγια χέρια του, υποβοηθούμενος από τον νυν Πατριάρχη Βαρθολομαίο που ήταν τότε  Χαλκηδόνος, ένα κυπαρίσσι. Το δέντρο αυτό  έχει πάρει ύψος και σήμερα 27 ολόκληρα χρόνια από τότε,θυμίζει ως ιερό σύμβολο το πέρασμα του Αγίου αυτού Πατριάρχη Δημητρίου από την Μονή και τα Άγια Μετέωρα.
Αφού προσκυνήσαμε το Ιερό Καθολικό της Μονής και ασπαστήκαμε με σεβασμό και δέος  την Κάρα του Αγίου Χαραλάμπους που φυλάσσεται στη Μονή, περάσαμε στο Αρχονταρίκι της Μονής.
Εκεί για μία ακόμη φορά κατάλαβα  πως οι Μοναχοί μας έχουν τα δικά τους αγνά και γιαυτό αλάνθαστα κριτήρια με τα οποία κρίνουν τα του κόσμου τούτου  και τους ανθρώπους .  Το ότι ζούν κλεισμένοι μέσα στα Μοναστήρια δε σημαίνει ότι δεν ξέρουν το τί γίνεται στον δικό μας φλύαρο και ανισόρροπο κόσμο.
Η κουβέντα μας πήγε στον Τοποτηρητή Μητροπολίτη Ιωαννίνων Μάξιμο. Δεν την πήγαμε εμείς αλλά οι ίδιες οι Μοναχές. Μας διηγήθηκαν τα όσα έζησαν ως εμπειρία μαζί του, από την κουρά μιας Μεγαλόσχημης Μοναχής που έκανε ο Σεβ. Ιωαννίνων Μάξιμος. Πρωτόγνωρα συναισθήματα και διαπιστώσεις . Με δάκρυα στα μάτια και με λιγμούς έζησαν την Αγία Κουρά οι Μοναχές, ο παριστάμενος λαός μας αλλά και κυρίως ο ίδιος ο Μητροπολίτης Μάξιμος που ευλογούσε την κουρά.
Μάλιστα τους έκανε εντύπωση η προσωπική ομολογία που κατέθεσε ο Μάξιμος ότι τα ζεί όλα αυτά για πρώτη φορά   με αυτό τον  διαφορετικό τρόπο.

-“Κοντά σας , τους είπε,ζώ την Αρχιερωσύνη μου αλλιώς. Ο Θεός με έστειλε σε αυτή την
ευλογημένη Επαρχία για να ζήσω όλο αυτό το διάστημα  με βιωματικό τρόπο τον Άγιο Μοναχισμό μας και να γνωρίσω εσάς, για να με βάλετε στο κομποσκοίνι σας που το έχω τόσο ανάγκη. Έχω πρωτόγνωρα συναισθήματα”.

Την επομένη της Κουράς όταν επισκέφθηκε και πάλι τη Μονή ρώτησε την Καθηγουμένη πώς είναι η νέα Μεγαλόσχημη.

-Καλά ,του απάντησε η Γερόντισσα, δι ´ ευχών σας!
– “Μόνο καλά;Της είπε.. Και εκείνη απόρησε!
-” Περίμενα να μου πείτε ότι λάμπει όπως χθές,που με έκανε να νοιώσω την παρουσία του Κυρίου κοντά μας την ώρα της Κουράς, γιατί κατάλαβα πόσο πολύ πίστευε,πόσο πολύ έννοιωθε την στιγμή που ζούσαμε  και κυρίως πόσο πολύ ήθελε να λάβει αυτό το Αγγελικό σχήμα! Αυτό ήταν για μένα ένα μεγάλο μάθημα”.

Την επομένη, λίγο μετά την θεία λειτουργία έζησα ακόμη ένα αποκαλυπτικό γεγονός: τον αποχαιρετισμό που ήθελε  να απευθύνει ο Γέροντας Ισίδωρος στον Ιωαννίνων Μάξιμο.

Όπισθεν της Αγίας Τραπέζης ο Ισίδωρος έσφιξε το χέρι του Μαξίμου και τον ευχαρίστησε για όλα:

– “Δεσπότη μου του είπε, ο Θεός μαζί σου.
Να είσαι πάντα καλά. Σε ευχαριστούμε για όλα  και μη μας ξεχάσεις και μας”. 

Ο Ιωαννίνων  γονάτισε  εδαφιαία και του ασπάστηκε το Χέρι.
Ο Γέρων Ισίδωρος ήλθε σε δύσκολη θέση και του φώναζε:

-” Δεσπότη μου εσείς ασπάζεστε το χέρι μου, εγώ να ασπαστώ το δικό σας”.

Η τελευταία περιγραφή που θα σας καταθέσω είναι μέσα από την αίθουσα που εδόθη το επίσημο δείπνο μετά την ενθρόνιση του νέου Ποιμενάρχη Θεοκλήτου.
Τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Μάξιμο έχουν πλαισιώσει κάποιοι εκπαιδευτικοί της Καλαμπάκας και τον ευχαριστούσαν  για τη συνεργασία αλλά και του ζητούύσαν  να υψώσει   η Εκκλησία περισσότερο  τη φωνή της για τα βιβλία των θρησκευτικών. Η συζήτηση συνεχιζόταν αδιάκοπα και ο Μάξιμος απαντούσε υπομονετικά σε όλες τις ερωτήσεις.
Καθ´όλη την διάρκεια της συζήτησης αυτής έβλεπα να περιμένουν  υπομονετικά περί τις τριάντα Μοναχές που παρίσταντο στο δείπνο και ήθελαν πριν φύγουν  να υποβάλλουν τα σέβη τους προς τον μέχρι τώρα Τοποτηρητή τους Μάξιμο!
Οπότε η Ηγουμένη Χριστονύμφη (μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα και επιστήμων ψυχολόγος, που επί των ημερών της η Μονή Αγίου Στεφάνου ζει ημέρες μεγάλης Αγιότητος και Μοναστικής ανάπτυξης και ακμής) ήλθε και με ευγενικό αλλά αποφασιστικό τρόπο διέκοψε την φλυαρία των εκπαιδευτικών και ζήτησε να τους επιτρέψουν να χαιρετήσουν
τον Μητροπολίτη Μάξιμο γιατί πρέπει να φύγουν πίσω στις Μονές τους.
Με πρώτη την Ηγουμένη, κάθε Μονή κατέθετε τον σεβασμό της και ευχαριστούσε τον Μητροπολίτη Μάξιμο για όλα όσα έζησε μαζί του! Τα λόγια τους, λόγια σεβασμού και αγάπης αλλά και ευχαριστιών προς τον Μάξιμο.
Το επιστέγασμα όλων αυτών μου το έδωσε ο Προηγούμενος των Μετεώρων μέγας και κραταιός Αρχιμ . Αθανάσιος που τον σέβεται όλος ο Ορθόδοξος κόσμος για το απροσκύνητο φρόνημά και την ανδρεία και ανδρική συμπεριφορά του!
Τον Αθανάσιο τον γνώρισα κατά την κρίσιμη περίοδο της μάχης της Εκκλησίας με την Πολιτεία για να σώσει την Εκκλησιαστική περιουσία . Ήταν τότε ένας από τους ισχυρούς βραχίονες του τότε Δημητριάδος  Χριστοδούλου!  Και τα κατάφεραν! Και τον γνώρισα καλά όταν συνεργάσθηκα μαζί του κατά την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Δημητρίου. Ο Τρίκκης και Σταγών  Αλέξιος που είχε την ευθύνη αυτής της πρόσκλησης με είχε εντάξει στην Οργανωτική Επιτροπή. Και κυριολεκτικά ο Αρχιμ. Αθανάσιος ως Ηγούμενος του Μεγάλου Μετεώρου και εγώ αναλάβαμε όλο το βάρος και την ευθύνη!
Αυτός λοιπόν ο σπουδαίος παλιός γνώριμός μου όταν με είδε να βλέπω και να θαυμάζω το θέαμα των Μοναχών με τον Μάξιμο μου είπε:

– Μην απορείς αδελφέ μου, πολύ καλός ο Σεβ. Ιωαννίνων Μάξιμος! Μας φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο! Το λέει η ψυχή του! Εύχομαι να μην μας απογοητεύσει στο μέλλον! 

Με τις λέξεις αυτές που εκφράζουν και μια ευχή θέλω να κλείσω το κείμενο αυτό.
Δεν το όφειλα στον Μάξιμο.  Το γέννησε η παρουσία μου ανάμεσα  σε αυτούς τους Αγίους ανθρώπους, στα  ευλογημένα χώματα των Μετεώρων. Και αποτελεί  ένα  μικρό λιθάρι αναγνώρισης αλλά και αντίδρασης για την αισχρή συμπεριφορά κάποιων Αγίων συνεπισκόπων του που νομίζουν ότι κρατούν τον ταύρο από τα κέρατα! Αλλά προς το τελευταίο εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται…