Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας έχει αναστηλώσει δεκάδες ναούς και μονές, τουλάχιστον από αυτές, που  της έχουν παραχωρηθεί, καθώς διαθέτει ένα σύγχρονο τεχνικό τμήμα.

Το όραμα και ο μόχθος και η προσευχή του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου αποδίδουν καρπούς.
Σ’ μερικές όσες δεν έχουν αποδοθεί ακόμη στην Εκκλησία, μετά τη δήμευσή τους από το κράτος, παρεμβαίνει το Ινστιτούτο Πολιτιστικής κληρονομιάς του υπουργείου Πολιτισμού.
Στο πλαίσιο αυτό πρόσφατα παρουσιάστηκε από το Ινστιτούτο Πολιτιστικής Κληρονομιάς η μελέτη του έργου, έχουν βρεθεί και τα κονδύλια για την υλοποίησή του, της αναστήλωσης  του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Kozare – Kucove Μπερατίου, που πριν χρόνια είχε υποστεί εκτεταμένες ζημιές από πυρκαγιά.
Εξάλλου ανακαίνιση χρειάζεται και ο ερειπωμένος ναός του αγίου Νικολάου στη Σαμποβίτσα του Μπερατίου.
Εκεί βρέθηκαν πριν μερικές μέρες ιερέας με νέους, όπου προσκύνησαν και ακολούθησε φαγητό στην εξοχή, μέσα σε ατμόσφαιρα αδελφικής χαράς.
Αυτοί οι χώροι, θρησκευτικά μνημεία στην Αλβανία, πέρα από τόποι λατρείας, είναι και η ιστορία του Χριστιανισμού. Είναι και η εποποιία των αληθινών αγωνιστών της ελευθερίας  του Πνεύματος.
Αν και για κάποια χρόνια παρέμειναν κλειστοί, λόγω του αθεϊστικού διωγμού, μέσα στους χώρους τους διεξήχθησαν ιεροί απελευθερωτικοί αγώνες της ψυχής.
Όπως πάντοτε, έτσι και τώρα, μέσα στο πνεύμα και την έμπνευση του Χριστιανισμού, που αυτοί οι παλαιοί ναοί μεταδίδουν με πιστότητα, εάν ζήσει ο άνθρωπος της εποχής μας θα μπορέσει να κατακτήσει την εσωτερική του ελευθερία και ως ελεύθερος άνθρωπος να διαδραματίσει τον υψηλό του ρόλο εδώ στον κόσμο.
Η συνάντηση με τον Θεό προϋποθέτει μόχθο ψυχής, αλλά και έμπνευση υψηλή και κατεύθυνση ορθή. Και αυτή την έμπνευση και κατεύθυνση κανένα ιδεολογικό σύστημα ή κοσμοθεωρία δεν μπορεί να δώσει στην αγωνιζόμενη ψυχή, παρά μόνο αυτό, που επί αιώνες ανέδειξε και ενέπνευσε  τους πράγματι πιστούς ανθρώπους.
Οι ναοί, όχι ως κτήρια, αλλά ως πνευματικοί και μυστηριακοί και ευχαριστηριακοί πυλώνες,  αποδεικνύονται όχι μόνο “κάστρα” σωτηρίας, αλλά και ελευθερίας. Ενώ σέβονται απολύτως την ανθρώπινη ελευθερία, αφού ισχύει το ευαγγελικό “ει τις θέλει”, προσφέρουν συγχρόνως και την αλήθεια, η οποία ελευθερώνει.
Και πράγματι η γνώση της μοναδικής αλήθειας ελευθερώνει τη σκέψη από την πλάνη και το σκότος, ενισχύει τη θέληση κατά των παθών και του κατώτερου ψυχισμού και αντιτάσσει στον εγωισμό την αγάπη, μέσα στο οποίο επιτυγχάνεται η συνάντηση χρέους και δικαιώματος.