Του π. Ηλία Μάκου
Ο άγιος Ζωτικός, ο οποίος, πραγματικά, υπήρξε παράδειγμα φιλανθρωπίας και προστάτης των λεπρών, τους οποίους διακονούσε ανεξάντλητα, πέθανε αγνοημένος και ταλαιπωρημένος.
Αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να κερδίσει το στεφάνι της δόξας του Θεού. Γνώρισε την αχαριστία στη γη και απόλαυσε την ανταμοιβή στον ουρανό.
Ωστόσο και ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος, γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο οποίος, σε αντίθεση με τον πατέρα του, τον κατεδίωξε, μετανόησε και στη μνήμη του ανήγειρε ένα μεγάλο λεπροκομείο.
Ήξερε καλά ο άγιος Ζωτικός ότι η κρίση του Θεού είναι βέβαιη και πραγματικότητα αναμφισβήτητη.
Γι’ αυτό ζούσε με θερμουργό πίστη και με ανυπόκριτη αγάπη. Ένωνε την ψυχή του και την καρδιά του με τους άλλους και πρόθυμα τους βοηθούσε υλικά και πνευματικά.
Ακούγονται πολλές και ποικίλες φωνές. Έρχονται από τον κόσμο. Σ’ όλους τους τόνους. Και κάθε μια από αυτή ζητάει να την προσέχουμε.
Μας υπόσχεται η κάθε μία την πολυπόθητη επίγεια ευτυχία. Και οι φωνές αυτές έχουν και ασκούν κάποια έλξη. Έχουν θα έλεγε κανείς έναν μαγνητισμό.
Αντίθετα, όμως, στις πολλές φωνές του κόσμου ακούγεται η φωνή του Χριστού.
Αυτή άκουσε ο Ζωτικός, με αυτή πορεύτηκε και με αυτή προσέφερε.
Άρα απομένει στον καθένα από μας να καθορίσουμε τη στάση μας.
Κατά κανόνα οι φωνές του κόσμου, όλο υποσχέσεις, έχουν ένα κοινό γνώρισμα: Απευθύνονται στη φιλαυτία και στην ανθρώπινη αδυναμία. Έτσι, κυριευμένοι από επιθυμίες δεχόμαστε, εν επιγνώσει ή εν αγνοία, συμβιβασμούς με τη συνείδησή μας.
Από την άλλη ακούγεται η φωνή Εκείνου, που διαπέρασε τον άγιο Ζωτικό.
Και αλίμονο στον άνθρωπο αν δεν είναι σε θέση να ακούει καθαρά τη θεϊκή φωνή, επειδή δανείζει τα αυτιά του σε άλλες φωνές.
Ο άγιος Ζωτικός, τον οποίο πρέπει να μιμηθούμε, δεν άφησε άλλες φωνές να πνίξουν την μόνη αλάνθαστη φωνή, που έρχεται να μας πει την αλήθεια και να μας στρέψει προς αυτή.
Έχει αποδειχθεί ότι η φωνή της απάτης διακηρύττει λίγους κόπους και πολλά ωφελήματα. Ενώ η αρετή δεν υπόσχεται παρά θυσίες, γιατί το αντίκρισμά τους είναι αξιόλογο και δεν υπάρχει καν ανάγκη να εμφανίζει διαφορετικά την πραγματικότητα.
Και ο άγιος Ζωτικός μας διδάσκει ότι είναι απόφαση γενναία να ακολουθήσουμε τον Κύριο, οπότε και θα Τον ακούσουμε. Θα είμαστε έτοιμοι να σηκώσουμε το σταυρό μας για μια ζωή με θυσίες, για μια καινούργια ζωή.
Όχι την “χαρούμενη ζωή”, όπως την αντιλαμβάνεται ο πολύς κόσμος. Αλλά τη ζωή με τη βαθιά χαρά.
