🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Ένας Άγγλος φιλόσοφος, ο Φραγκίσκος Βάκων (1561-1626) γράφει πως «η εκδίκηση είναι ένα είδος πρωτόγονης δικαιοσύνης, προς την οποία έλκεται η ανθρώπινη φύση».
Οπωσδήποτε όλοι οι άνθρωποι έχουμε τα πάθη μας, τα ελαττώματά μας και τις αδυναμίες μας. Μηδέ του εκκλησιαστικού χώρου εξαιρουμένου. Εξ άλλου κάποιοι Πατέρες παρομοιάζουν την Εκκλησία με …νοσοκομείο, όπου υπάρχουν λογιών λογιών ασθενείς που ποθούν την ίαση.
Ευρισκόμενος στην Μακεδονία με την ευκαιρία του Τρισαγίου που τέλεσε ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης μας κ.Βαρθολομαίος στον αγαπημένο μας κοινό φίλο και αδελφό Μητροπολίτη Δράμας κυρό Παύλο, προσεκλήθην και επήγα και σε άλλους σταθμούς και παρουσίες του Παναγιωτάτου στη Θεσσαλονίκη. Όπου με κάλεσαν είτε με γραπτή είτε με προφορική πρόσκληση. Και το χάρηκα ειλικρινά, αλλά κυρίως συγκινήθηκα, βλέποντας τον αεικίνητο 82χρονο Πατριάρχη μας να πηγαίνει σε όλες τις εκδηλώσεις με εξαιρετική διάθεση, με νεανικό σφρίγος αλλά και με πλήρη ενσυναίσθηση. Και ερχόταν μοιραία στο μυαλό μου ότι αυτό το ταξίδι- όπως και όλα τα άλλα απο δω και μπρος- θα είναι από τα τελευταία αυτής της επιτυχούς και θριαμβευτικής πατριαρχίας. Και τότε πραγματικά με τη σκέψη και μόνο μου ερχόταν δάκρυα στα μάτια.Αν και το τέλος του καθενώς μας δεν μπορεί να το προβλέψει κανείς. Μπορεί εμείς να φύγουμε πριν από τον Πατριάρχη.
Είχα αποφασίσει να πάω και στο Άγιο Όρος. Όπως είχα πάει και στο πρώτο ταξίδι του Βαρθολομαίου στην Αθωνική πολιτεία, ήθελα να πάω και σε αυτό.
Ζήτησα με email από την Ιερά Επιστασία του Αγ. Όρους- όπως μου συνεστήθην από το γραφείο Διοικήσεως του Αγίου Όρους με ειδικό email που μου απεστάλη από τον Γραμματέα κ.Ελευθέριο Καραμπίλα- να μου δώσουν την απαραίτητη διαπίστευση ώστε να μπορώ να ακολουθώ και να καλύπτω τον Παναγιώτατο σε όλες τις επισκέψεις του στην Αθωνική Πολιτεία. Για να παρατηρώ από κοντά το ιστορικό αυτό ταξίδι και να βλέπω ενδεχομένως πράγματα που οι άλλοι δεν βλέπουν και να τα επισημαίνω και να τα απαθανατίζω με την γραφή μου.
Το απέδειξα άλλωστε αυτό από την πρώτη μέρα διαμονής του Πατριάρχη μας στη Θεσσαλονίκη.
Η απάντηση στο αίτημα μου από την Ιερά Επιστασία ήταν αρνητική, σερβίροντας μου την ..φαιδρή αιτιολογία ότι συμπληρώθηκε ο αριθμός και ως εκ τούτου αδυνατούν να δώσουν ακόμη μία διαπίστευση!Αλλά ουδέν αναληθέστερο τούτου. Ο λόγος είναι άλλος.
Προφανώς παρεπίκρανα τους σεβαστούς Γεροντάδες με το τελευταίο μου, προχθεσινό άρθρο-σχόλιό μου στο ανακοινωθέν της Ιεράς Κοινότητος σχετικά με τον πόλεμο της Ουκρανίας. Αλλά ψέματα έγραψα; Μήπως δεν είχα δίκαιο; Αγανάκτησα. Και έγραψα αυτό που αισθανόμουν. Είπα την αλήθεια χωρίς μισόλογα. Η αλήθεια σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πικρή και δύσπεπτη.Και εγείρει αντιδράσεις.
Όμως από αυτό το βήμα, αλλά και όπου αλλού στάθηκα και δραστηριοποιήθηκα, ουδέποτε εχρησιμοποίησα το ψεύδος ή την επικάλυψη των γεγονότων. Ομιλώ την γλώσσα της αλήθειας μη φειδόμενος κόστους.
Αγαπώ και σέβομαι τους αγιορείτες πατέρες, κανέναν δεν φτάνω στην αγιότητα, αλλά «φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δ’ αλήθεια». Ωστόσο εγώ δεν είμαι τουλάχιστον εκδικητικός. Σε αυτό μοιάζω στον Μακαριστό Πατέρα μας Μεγάλο Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο που ο,τι και αν του έκανες, όταν του εξηγούσες σε συγχωρούσε και το ξεχνούσε.
Είμαι πεπεισμένος ότι δεν είχαν συμπληρωθεί οι θέσεις και αν ήθελαν οι πατέρες θα εξέδιδαν ακόμη μια διαπίστευση. Αλλά δεν ήθελαν.
Εξάλλου ο κρατικός τηλεοπτικός σταθμός πήρε διαπιστεύσεις πολλούς εκ των συνεργατών του.
Ωστόσο το σχόλιό μου για το γλυκανάλατο, ουδέτερο και παράκαιρο ανακοινωθέν «έκαψε» την διαπίστευσή μου.Λυπάμαι αλλά θα το ξαναπώ. Ήταν πέρα για πέρα λάθος η έκδοση αυτού του ανακοινωθέντος και ως προς το περιεχόμενο και ως προς τον χρόνο που εξεδόθη. Περιμένετε τον Επίσκοπο και Πατέρα της Αθωνικής Πολιτείας και εκδίδετε με τόση καθυστέρηση ένα ανακοινωθέν ουδετερότητας γιατί; Για να προσβάλλετε τον ευγενή Πατριάρχη ή για να ευχαριστήσετε τους σούπερ χριστιανούς Ρώσους φίλους σας; Μόνο μία λέξη μου έρχεται στο μυαλό και στη γλώσσα: ντροπή! Και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ αλλά όλος ο υγιώς σκεπτόμενος πολιτισμένος κόσμος. Κατανοώ λοιπόν τον «εκδικητικό αποκλεισμό» μου- άλλωστε το ομολόγησε θεσμικός Αγιορείτης σε συνομιλητή του- και τον συγχωρώ!
Εύχομαι οι κατά πάντα σεβαστοί και αγαπητοί Αγιορείτες να «καταστείλουν τα κύματα της εκδίκησης», όπως προτρέπει και ο Ιερός Χρυσόστομος και να μη παύσουν να αποτελούν οδοδείκτες για μας τους λαϊκούς. Διότι «φως μοναχοίς Άγγελοι, φως κοσμικοίς μοναχοί» (Άγ. Ιω. Κλίμακος).
Ας μην βιάζονται να μας αποδείξουν κάποιοι εκ των Αγιορειτών μας ότι αυτό το φως έχει αρχίσει να τρεμοσβήνει!