Πλησιάζουν άγιες ημέρες, της πίστης και της Πατρίδας. Οι εορτές του Αγίου Δημητρίου, της Αγίας Σκέπης και της Εθνικής μας επετείου του ΟΧΙ.

Τα βλέμματα τέτοιες μέρες, είναι στραμμένα στην νύμφη του Θερμαϊκού, στην όμορφη Θεσσαλονίκη. Η πόλη τιμά και πανηγυρίζει την μνήμη του προστάτου και εφόρου της, του μυροβλήτη Αγίου Δημητρίου και συνάμα τα Ελευθέριά της και την σωτηρία της –όχι μόνο μια φορά- από τον Καβαλάρη Μεγαλομάρτυρα.

Πολλά ακούστηκαν και γράφηκαν. Δεν ξέρουμε τελικά τι θα επικρατήσει τελευταία στιγμή.

Ωστόσο, μετά την παρέλαση (λέγε επέλαση) της Αμάλ και κάτι συλλαλητήρια  υπερηφανοπροοδευτικαναρχικά(!!!)θεωρώ ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα των πιστών να θέλουν να τιμούν και να προσκυνούν τους εορτάζοντες Αγίους μας. Γιατί κατάφερε η Αμάλ να περιοδεύσει ανεμπόδιστη την  πατρίδα μας με την συμμετοχή του φιλοθεάμονος κοινού; Και  δεν μπορούμε να λιτανεύσουμε τον Άγιο Δημήτριο που του οφείλουμε τη σωτηρία της Θεσσαλονίκης; Δηλαδή μιλάμε για δύο μέτρα και σταθμά,μιλάμε για επιλεκτικές, ρατσιστικές ενέργειες. Και αυτό είναι απαράδεκτο να γίνεται στην ορθόδοξη Ελλάδα.

Δόξα τω Θεώ, οι οδοί απ’ όπου διέρχεται κάθε χρόνο το σκήνωμα του Αγίου Δημητρίου επιτρέπουν την τήρηση των αποστάσεων και υπάρχει, τόσο από την τοπική αυτοδιοίκηση, όσο και από την τοπική Εκκλησία, δυνατότητα περιφρούρησης και ελέγχου των προβλεπομένων μέτρων.Και θα τηρηθούν στο έπακρον. Δεν είναι αναρχικοί οι πιστοί. Πληγωμένοι είναι.

Δυστυχώς, πέρσι όλη η αυστηρότητα εξαντλήθηκε στις εκκλησιαστικές και λατρευτικές εκδηλώσεις. Ιδιαίτερα όμως στην Θεσσαλονίκη κάποιοι έριξαν αρκετό δηλητήριο. Στοχοποιήθηκαν Αρχιερείς, αναφέρθηκε ότι μετά τους εορτασμούς του Αγ. Δημητρίου τα κρούσματα αυξήθηκαν και τα τοιαύτα.

Σε απλά ελληνικά, αυτό λέγεται… κακοήθεια, εμπάθεια και αθλιότητα. Στην εκκλησιαστική γλώσσα χρησιμοποιούμε την λέξη «πειρασμός»!

«Οι πειρασμοί, γράφει κάπου ο Άγιος Νεκτάριος, παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή. Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους. Γι’ αυτό άφησε, με εμπιστοσύνη τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου. Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη».

Η Εκκλησία, η διοικούσα, πράγματι ταπεινώθηκε. Περιφρονήθηκε, πολεμήθηκε, υπέκυψε σε πιέσεις! Αλλά δεν πτοήθηκε.

Φέτος, όμως, που η πολιτεία διακηρύττει πως όλα είναι διαφορετικά, πως έχουμε επανέλθει στην κανονικότητα, παρά την άρνηση στους εμβολιασμούς  κλπ, ας σταματήσουν κάποιοι να εγείρουν τείχη και να βάζουν εμπόδια στους εορτασμούς της Συμπρωτεύουσας.

Φτάνει πια, η μεροληψία. Ας αφήσουν τους πιστούς να προστρέξουν στην βοήθεια του λαοφιλούς Αγίου, που δεν υπάρχει Θεσσαλονικιός, δεν υπάρχει Έλληνας  που να μην τον ευλαβείται.

Ο Άγιος Δημήτριος, είτε το πιστεύουν κάποιοι, είτε όχι, έσωσε την Θεσσαλονίκη πολλές φορές. Και πάλι θα την σώσει αν το ζητήσουμε με πίστη, γιατί είναι ο «φιλόπολις, σωσίπολις και μυροβλύτης» Μεγαλομάρτυρας.