Μουσική εκδήλωση, με τραγούδια αφιερωμένα στη γυναίκα, παρουσίασε το Γυναικείο Φωνητικό Σύνολο «Legato», στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, το Σάββατο 12 Μαρτίου, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Το μουσικό σύνολο διηύθυνε η μαέστρος Ελένη Τσαγκαράκη, στο πιάνο συμμετείχε ο Μάριος Καζάς, την επιμέλεια των κειμένων είχαν η Αθηνά Παπαγιάννη και η Παναγιώτα Μπεκάκου και παρουσίασε η Πηνελόπη Μαυρίδου.
Η εκδήλωση μεταδόθηκε από το διαδίκτυο, μέσα από το κανάλι του «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» στο YouTube.
Το Σύνολο ερμήνευσε τραγούδια γνωστών μουσικοσυνθετών, παραδοσιακές μελωδίες και λαϊκές καντάδες, καλύπτοντας μία ευρεία γκάμα συνθέσεων αφιερωμένων στη γυναίκα.
Είναι η γυναίκα μητέρα, για την οποία, ειδικά οι ορθόδοξες Ελληνίδες, έχουν ένα μοναδικό και καθαγιασμένο πρότυπο, την Υπεραγία Θεοτόκο, που ο ουρανός τη χαιρέτισε και την είπε «Κεχαριτωμένη» και «ευλογημένη εν γυναιξί».
Η ψυχή της γυναίκας-μάνας είναι η ολοκληρωτική έννοια της ύπαρξης, η απαρχή της ζωής που σηματοδοτεί την δημιουργία και την εξέλιξή της. Όποιος σέβεται τη μητέρα, τιμά και προστατεύει τη γυναίκα κι όποιος φέρνεται άσχημα στη γυναίκα, υβρίζει κι ατιμάζει την μητέρα που τον γέννησε. Ούτε δούλη, ούτε παιχνίδι είναι η γυναίκα στα χέρια του άνδρα, αλλά είναι πάντα η μητέρα!
Είναι γυναίκα αγρότισσα, που είναι ο αφανής, αθόρυβος ήρωας της υπαίθρου, με επίπονη και συνεχή εργασία, με όλα εκείνα τα προσόντα που χρειάζεται η σύγχρονη εποχή μας με την δυνατότητά της να υπηρετεί ταυτόχρονα πολλούς στόχους, και κυρίως να μπορεί να λειτουργήσει με συλλογικότητα, που είναι απαραίτητη δεξιότητα σήμερα.
Είναι εργαζόμενη γυναίκα, που εκτός από τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις, είναι υποχρεωμένη να καλύψει τις ανάγκες του σπιτιού, να φροντίσει τα παιδιά της, να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του συζύγου της.
Είναι η ηρωίδα, όπως οι Ηπειρώτισσες που κουβαλούσαν στα χέρια και στους ώμους τους πολεμοφόδια, τρόφιμα και ρουχισμό, ανοίγοντας δρόμους για να προελαύσουν οι Έλληνες πολεμιστές στα βουνά της Πίνδου.
Όπως οι Σουλιώτισσες, που μετά τον χορό, ρίχθηκαν στον γκρεμό, με μια διαπεραστική και μακρόσυρτη κραυγή, μαζί με όλα τα παιδιά τους.
Και ακόμα, όπως η γυναίκα της Κρήτης που το αναμμένο καντήλι της ψυχής της, σκορπά το φως του στο δύσβατο και ανηφορικό δρόμο, που η ιστορική μοίρα χάραξε για την Κρήτη. Έγινε ο απαραίτητος βοηθός και ο πολύτιμος συμπαραστάτης του άνδρα στον αγώνα της επιβίωσης και της αντιμετώπισης των κατακτητικών κυμάτων, που χωρίς διαλείμματα σχεδόν, ξεσπούσαν στο Νησί.
