Έχουν περάσει 72 ολόκληρα χρόνια,  3 Ιανουαρίου 1950, από τότε, που  βρέθηκαν με θαυμαστό τρόπο, 525 χρόνια μετά το φρικτό μαρτύριό του, τα θαυματουργά λείψανα του Αγίου Εφραίμ, γεγονός, που εορτάζει η Εκκλησία.

Τα λείψανά του αγνοούνταν από τότε, που οι Τούρκοι, το 1425 σ’ ένα δένδρο, συγκεκριμένα σε μια μουριά, στο μοναστήρι Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο όρος των Άμωμων στην περιοχή Νέας Μάκρης Αττικής, όπου ζούσε μόνος του, καθώς πριν ένα χρόνο είχαν κατασφαγεί, την ώρα, που εκείνος έλειπε για προσευχή, όλοι οι μοναχοί,  τον έδεσαν και του κάρφωσαν τα πόδια και το κεφάλι, χτυπώντας τον με αναμμένο ξύλο, ώσπου παρέδωσε την ψυχή του.

Μετά από μισή και πλέον χιλετηρίδα, η αείμνηστη μοναχή Μακαρία, που έφτιαξε ένα κελί και εγκαταστάθηκε στο χώρο του ερειπωμένου Μοναστηριού, μετά από πολύ προσευχή και όραμα, βρήκε τα λείψανα, που ευωδίαζαν. Και δίπλα τους διασωσμένο άθικτο, τόσους αιώνες μετά, και ράσο. 

Η Μονή έλαβε το όνομά του και ο Εφραίμ ανακηρύχτηκε Άγιος το 2011 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Αυτά τα λείψανα, όπως όλων των Αγίων, δείχνουν τη θεία δύναμη του Κυρίου.

Με αυτή τη δύναμη, που δεν είναι φόβος, αλλά αγάπη, γιατί ο φόβος δεν υπάρχει στην αγάπη, μας καλεί χωρίς περιστροφές ο Κύριος να απαρνηθούμε τον εαυτό μας, με μια λέξη τον “παλαιό” άνθρωπο  και να τον Ακολουθήσουμε.

Ας στραφούμε προς Αυτόν, όπως έκανε ο θαυματουργός Άγιος Εφραίμ, όλοι εμείς, που είμαστε σε αδιέξοδα, θλιμμένοι, απογοητευμένοι, κουρασμένοι, φορτωμένοι και θα βρούμε ανάπαυση.

Για να ζήσουμε θαύματα μέσα μας, πρέπει να ρίξουμε το κέντρο βάρους στην ουσία της πίστης, που μας οδηγεί στην ανακάλυψη και αποδοχή του Θεού, αλλά και οικοδομεί το λυτρωτικό διάλογο του ανθρώπου με το θεμέλιο της ύπαρξής μας, που είναι ο Θεός. 

Όταν αγνοείται η ουσία της πίστης  και διατηρείται μόνο ο τύπος, απονοηματίζεται η Ορθοδοξία και προκύπτει η τυπολατρεία, που δίνει προτεραιότητα και κύρος σε δευτερεύοντα στοιχεία.

Όταν οι πιστοί ρέπουμε προς αυτού του είδους την επιφανειακή θρησκευτικότητα και ικανοποιούμαστε στην εκτέλεση μόνο εξωτερικών και τυπικών πράξεων, παραμένουμε αμέτοχοι στο βίωμα της χριστιανικής ζωής.

Αυτό, που χρειάζεται είναι να καταλάβουμε ότι η χριστιανική ζωή, παρ’ όλες τις δυσκολίες της είναι, το έδειξε και το δείχνει ο Άγιος Εφραίμ, η ζωή της χάριτος, της παρουσίας, δηλαδή, του Θεού σε κάθε βήμα μας. 

Είναι, επομένως, η ζωή της μυστικής ευδαιμονίας και της παρουσίας του Χριστού σε κάθε βήμα μας.