Του π. Ηλία Μάκου

Ο π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999), ένας σύγχρονος άγιος,  κρητικός στην καταγωγή, αρρώστησε από λέπρα, το σώμα ασθένησε, αλλά η ψυχή ήταν καθαρότατη, γι’ αυτό πάντα το χαμόγελο δεν έλειπε από τα χείλη του,  νοσηλεύτηκε στο Λοιμωδών της Αγίας Βαρβάρας και, αφού θεραπεύτηκε, υπηρέτησε ως ιερέας στο Νοσοκομείο. 

Και από την πολύ αγάπη του και από τις πολλές αγαθοεργίες του, ανακηρύχθηκε άγιος. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον αγιοκατάταξε τον Ιούνιο του 2023 και στις 23 Μαΐου του 2024 εορτάστηκε για πρώτη φορά η μνήμη του ως αγίου.

Η μαρτυρία του αγίου  Πορφυρίου για τον γέροντα Ευμένιο αποκαλυπτική: «Να πηγαίνετε να παίρνετε την ευχή του Γέροντα Ευμένιου, γιατί είναι ο κρυμμένος Άγιος των ημερών μας. Σαν τον Γέροντα Ευμένιο βρίσκει κανείς κάθε διακόσια χρόνια».

Ζητούμενο και σήμερα, που το κακό σηκώνει δυνατή οχλοβοή και το ρεύμα της αμαρτίας είναι ορμητικό, αποτελεί η αγιότητα. Οι προκλήσεις πολλές και τα αποτελέσματα σε πολλές περιπτώσεις θλιβερά.

Εγκαταλείπουμε χριστιανικές πεποιθήσεις, που είναι πολύτιμες, και προσαρμοζόμαστε στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, συνθηκολογούμε με το “κοσμικό πνεύμα”. Και εκεί, που αγωνιζόμασταν και συναλλασόμασταν έντιμα και ειλικρινά, προσαρμοζόμαστε σε αντίθετες συμπεριφορές.

Είναι εύκολα να συμβιβαζόμαστε με τις απαιτήσεις της εποχής, εύκολο να ζούμε σύμφωνα με τα “γούστα” του κόσμου.

Αλλά αν αναλογιστούμε τον άγιο Ευμένιο, ηθικά μεγάλος λογίζεται εκείνος, που αντιστέκεται στο ψυχικό ξεχαρβάλωμα και κρατάει γερά τα ιδανικά, την πίστη, την ελπίδα και ζητάει να εφαρμόσει στη ζωή του το νόμο του Θεού. Και μένει αμετακίνητος, ακλόνητος και συνεχίζει τη χριστιανική του πορεία.

Αξίζει να ακουστεί πολύ έντονα και πάλι, στη σαρκολατρική και νεοειδωλολατρική  εποχή μας, το σάλπισμα του αγίου Ευμενίου, που λέει στον καθένα μας: Ο κόσμος ας κατρακυλά στον γκρεμό της αχαλίνωτης ζωής. Εμείς ας μείνουμε στο φως και στις πηγές του ζώντος ύδατος. Στην αγνότητα, στην αλήθεια και στην αρετή.

Ας έχουμε ανελλιπώς μπροστά μας τη ζωή του αγίου Ευμενίου, αναλογιζόμενοι ότι ο κόσμος της αμαρτίας τίποτε τοι σπουδαίο δεν έχει να μας προσφέρει, παρά μόνο σκύβαλα, ξυλοκέρατα δηλαδή και πολλές τύψεις, ανία και κενό, ένα φοβερό κενό. Λοιπόν, θα είμαστε τόσο μωροί, τόσο ανόητοι. ώστε να προτιμήσουμε αυτά;

Ποτέ!  Αντίθετα ας μείνουμε σταθεροί, ότι και να μας συμβαίνει,  κοντά στον Θεό, μέσα στο βασίλειο της χάριτος, της αληθινής ζωής και της πραγματικής ευτυχίας, όπως ο π. Ευμένιος.