🏑Η επιστολή -ντοκουμέντο ( σε συνέχειες) στην οποία παραθέτει όλα όσα του καταμαρτυρούμε οκτώ μήνες τώρα χωρίς αποτέλεσμα
Σχολιάζει ο Σωτήρης Μ. Τζούμας
Ο Μεγάλος πατέρας μας, ο Χριστόδουλος μας, έλεγε πως ακόμη και αν όλοι οι άλλοι σιωπούν εσείς θα ομιλείτε! Μην νοιάζεστε για το τίμημα, ούτε να περιμένετε την ανταμοιβή! Θα έλθει εξ ουρανού μία στιγμή που δεν θα το περιμένετε! Αλλά ακόμη και αν δεν έλθει μην στενοχωρηθείτε .. Ο Θεός έχει το σχέδιο Του. Βέβαια τις παραινέσεις του αυτές δεν τις ακολούθησαν στη ζωή τους όλα τα παιδιά του. Δεν ενεργούμε όλοι το ίδιο. Δεν είμαστε φτιαγμένοι, βλέπετε, όλοι οι άνθρωποι από τα ίδια υλικά. Κάποιο τολμούν, κάποιοι όχι!
Εγώ έτσι έμαθα στη ζωή μου κι έτσι πορεύομαι! Μοναχικός αλλά σταθερός στις αρχές μου! Συνεχίζω ακάθεκτος. Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας! Και για τα καλά σας λόγια στα μηνύματα σας για την εορτή μου. Και επειδή σίγουρα ο καλός Θεός έχει για όλα τα θέματα το σχέδιο Του, γιαυτό σας παρουσιάζω σήμερα ένα εξαιρετικό ντοκουμέντο που ήλθε στα χέρια μας και αφορά τον π. Νικάνορα και τα έργα και τις ημέρες του στη ΛΥΔΙΑ. Είναι το δικό μας δώρο για τα σημερινά του ονομαστήρια. Δεν το επιδιώξαμε απλώς συνέπεσε! Και έδεσε γάντι! Λυπάμαι αν τους χαλώ την εορτή στη Μονή Σπαρμού. Οπωσ έμαθα είναι εκεί μαζεμένα όλα τα γενιτσαράκια με αρχηγούς την Αναστασία και τη Μαρία. Αλλοίμονο! «Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε…»,που έλεγε κι ο αείμνηστος Πρόεδρος.
Στην πολυσέλιδη αγωγή (107 σελίδες!) που μου απέστειλε ο π. Νικάνωρ με κατηγορεί μεταξύ άλλων για «ψευδή δημοσιεύματα» και με αποκαλεί «δεινό λιβελλογράφο». Είναι ίδιον των ανθρώπων τοιαύτης περιωπής (sic) να συμπεριφέρονται όπως η σηπία η μελανηφόρος…!
Επειδή όμως, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει πως είναι προτιμότερος ο πόλεμος για την αρετή, από την ειρήνη που συμβιβάζεται με την κακία και σε χωρίζει από τον Θεό,
Επειδή ουδέποτε κατηγόρησα κάποιον άνευ μαρτυριών και αποδείξεων,
Επειδή η ως τώρα δημοσιογραφική μου πορεία ήταν κόσμια και δεοντολογική και με όσους κονταροχτυπήθηκα στο τέλος του αγώνα δικαιώθηκα και επαληθεύτηκα.
Επειδή πάντοτε στηρίζομαι σε αξιόπιστες πληροφορίες και έγγραφα, που επιλέγω με καθαρά δημοσιογραφικά κριτήρια την χρονική στιγμή της δημοσίευσής τους,
Επειδή με την έφεση που μου έδωσε ο Θεός υπηρετώ την αλήθεια,
Επειδή ο ολισθηρός δρόμος που επέλεξαν να πορευτούν -τόσο ο π. Νικάνωρ όσο και οι αδελφές Αναστασία Πεχλιβάνη και Μαρία Κράλλη- αναδύεται με τραγικά λυπηρό αλλά συνάμα ιδιαίτερα αποκαλυπτικό τρόπο μέσα από επιστολές που έχουν καταφθάσει στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο,
Για τον λόγο αυτό παραχωρήσαμε το βήμα του «Εξάψαλμου» σε ανθρώπους του Γέροντα, Αγιορείτες Πατέρες, οι οποίοι παρακολουθούν την αρθρογραφία μας για τα τεκταινόμενα στην Αδελφότητα ΛΥΔΙΑ, για τα οποία, είχαν ίδια αντίληψη ως από ετών συνδεόμενοι πνευματικά με τον εμπνευστή και δημιουργό του μεγάλου αυτού Οικοδομήματος Γέροντα Θεόφιλο, μετά την κοίμηση του οποίου οι πόρτες της Αδελφότητας έκλεισαν στους μη αρεστούς και σε όσους δεν υπακούουν και δεν ενστερνίζονται το τραγικό αφήγημα που υπαγορεύουν η Αναστασία Πεχλιβάνη και ο π. Νικάνωρ Παπανικολάου, συνεπικουρούμενοι από την αποκαλούμενη προεστώσα την άβουλη ή μάλλον την βολεμένη Μαρία Κράλλη, η οποία άρπαξε την διοίκηση με το έτσι θέλω, χωρίς διαδικασίες . (Αλήθεια, σε τι προΐσταται όταν Πρόεδρος του Σωματείου ΛΥΔΙΑ είναι η εκλεγμένη Ελένη Κιμισκίδου;Αλλά αυτό τους πονά και θέλουν να το εξαφανίσουν)
Με την δημοσίευση της επιστολής του π. Κοσμά Δοχειαρίτη, ο οποίος είχε 50ετή πνευματικό σύνδεσμο με τον μακαριστό π. Θεόφιλο και γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα μέσα στην Αδελφότητα, τονίζεται για μία ακόμη φορά ότι ο π. Θεόφιλος ΔΕΝ ΕΠΕΛΕΞΕ τον π. Νικάνορα για πνευματικό της Αδελφότητος.
Αν είχε ίχνος αξιοπρέπειας ο εν λόγω κληρικός που εμπαίζει τους πάντες ( κι έναν Επίσκοπο πάνω από το κεφάλι του που δεν τολμά αλλά σιωπά) έπρεπε να κλειστεί μέσα στην Μονή του Σπαρμού και να ζητά το έλεος του Θεού για τις αδικίες που έχει διαπράξει στις Γερόντισσες και λοιπές αδελφές της ΛΥΔΙΑΣ που έχτισαν αυτό το οικοδόμημα για να το σφετεριστεί τώρα αυτός αλλά για την ζημιά που προκαλεί στην Εκκλησία!
Επειδή όμως τέτοια άνθη δεν ευδοκιμούν στον Όλυμπο, συνεχίζουμε τον αγώνα μας δριμύτεροι. Για την αλήθεια! Για να ξυπνήσουμε συνειδήσεις! Για να βοηθήσουμε τους αρμοδίους να τολμήσουν την κάθαρση!
Και ιδού το θαύμα
Ένας ακόμη Αγιορείτης έρχεται να συμμαρτυρήσει ότι ο π. Νικάνωρ επιλέχθηκε από συγκεκριμένα πρόσωπα για να εξυπηρετήσει σκοπιμότητες και όχι από τον π. Θεόφιλο ή την πλειοψηφία των αδελφών της ΛΥΔΙΑΣ για πνευματικός.
Ο π. Θεόφιλος Αγιορείτης, ο οποίος συνδεόταν παιδιόθεν με τον Γέροντα Θεόφιλο, απέστειλε αδελφική επιστολή προς τον π. Νικάνορα, θέλοντας να προλάβει τον διασυρμό του ιδίου, και να αποφευχθεί η διάσπαση των μελών της ΛΥΔΙΑΣ. Με πόνο αλλά και τόλμη επισημαίνει τους κινδύνους που ελλοχεύει η τακτική που ακολουθεί ο π. Νικάνωρ. Κάνει μια ιστορική αναφορά, περιγράφει συγκεκριμένα και άκρως αποκαλυπτικά περιστατικά, κατονομάζει θύτες και θύματα, βάζει πραγματικά το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων!
Την πολυσέλιδη αυτή επιστολή του, μας την απέστειλε ζητώντας να την δημοσιοποιήσουμε ώστε όλοι να λάβουν γνώση και άπαντες να αντιληφθούν την αλήθεια, η οποία δυστυχώς για τους πρωταγωνιστές είναι ακόμη χειρότερη από όσο μπορεί κανείς να φανταστεί.
Ιδού η επιστολή του σεβαστού Γέροντος Θεοφίλου του Αγιορείτου προς εμένα και στη συνέχεια η επιστολή- ντοκουμέντο προς τον Νικάνορα. Επειδή είναι μεγάλη θα δημοσιευτεί σε συνέχειες. Με λίγη καλή θέληση των πρωταγωνιστών μπορεί να γίνει και ….σήριαλ.
Ἀγαπητέ κ.Τζούμα σᾶς στέλνω ἕνα κείμενο τό ὁποῖο εἶχα ἀποστείλει στόν π. Νικάνορα γιά τήν ὅλη κρισιμότητα τῆς Ἀδελφότητος πρίν ἀπό ἕναν χρόνο, γνωρίζοντας ὁ ἴδιος ἀπό τόν μακαριστό Γέροντα καί τίς μεγάλες Ἀδελφές γεγονότα καί καταστάσεις ἀναλύοντάς τα ὅπως θά δεῖτε καί στό ἔγγραφο ἀναλυτικά μία-μία τίς ἀλήθειες που ἀποσιωπούν ἐσκεμμένα τό τρίδυμο τῆς καταστροφῆς αὐτοῦ τοῦ θεαρέστου ἔργου…
Σᾶς εὔχομαι νά ἀγωνιστεῖτε μέ ὅλες τίς δυνάμεις σας νά λάμψει ἡ ἀλήθεια καί νά θριαμβεύσει τό ὄραμα τοῦ π. Θεοφίλου.
Καλή Παναγιά!
Ἱερομόναχος Θεόφιλος Ἁγιορείτης
Ἅγιον Ὅρος
Ἅγιον Ὅρος, 4/17-1-2019
Ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ πατέρα Νικάνωρ
«Ἡ ἐμή ἀπολογία τοῖς ἐμέ ἀνακρίνουσιν αὕτη ἐστίν».
Μετά ἀπό πολλές προσπάθειες πού ἒκαμα τηλεφωνικῶς (πάνω ἀπό 15 κλίσεις καί δύο μηνύματα) καί μάλιστα στίς δύο τελευταῖες νά μοῡ κλείνετε τό τηλέφωνο, πῆρα τήν ἀπόφαση νά σᾶς γράψω αὐτή τήν ἐπιστολή (ἴσως σκληρή γιά σᾶς), ὅμως τό θεωρῶ ἐπιβεβλημένο καθῆκον στήν μνήμη τοῦ πατρός Θεοφίλου. Ἀπορῶ καἰ ἐξίσταμαι γιατί τόση περιφρόνηση καί ἀπαξίωση στό πρόσωπό μου, ὥστε νά μήν ἔχετε τό θάρρος ἤ μᾶλλον τήν καλή θέληση νά μιλήσετε μαζί μου, ἐνῶ πρίν λίγες μέρες τό κάνατε.
Ἀρχίζω μέ τό ψαλμικό «λύτρωσέ με ἀπό συκοφαντίας ἀνθρώπων καί φυλάξω τάς ἐντολάς σου». Καί ἐξηγοῦμαι. Τό βράδυ εἴχαμε μιά καλή συνομιλία, σᾶς παρακολουθοῦσα μέ πολύ προσοχή, περιμένοντας κάποιες ἄλλες ἀπαντήσεις, πιό πνευματικές, ἀλλά δυστυχῶς μέχρι τό πρωί ἄλλαξαν οἱ προθέσεις σας ὡς πρός τήν συνομιλία μου μέ τίς μεγάλες ἀδελφές ἤ, κατά τά δικά σας λόγια, τίς «ἀντιδρῶσες καί ἀνυπάκουες».
Σ’ αὐτό τό σημεῖο ἔχω νά σᾶς πῶ ὅτι, γιά νά σᾶς γράψω αὐτήν τήν ἐπιστολή, ἔχω πάρει τήν γνώμη τεσσάρων Ἐπισκόπων μέ κύρος καί ἀγάπη στό ἔργο τοῦ μακαριστοῦ πατρός Θεοφίλου, ἑνός πεπειραμένου Ἁγιορείτου Ἡγουμένου καί πέντε πνευματικῶν Γερόντων μέ ἀρίστη φήμη στό Ἅγιον Ὄρος, ὁπότε τίποτε ἀπό αὐτά πού θά λεχθοῦν δέν εἶναι δικά μου, ἀλλά συμβουλές καί προτροπές πολλῶν Πατέρων καί λαϊκῶν ἀδελφῶν πού πονοῦν αὐτό τὀ θαυμάσιο δημιούργημα τοῦ Πατρός, πού σήμερα σείεται συθέμελα ἀπό ἐσᾶς προσωπικά. Καἰ ἔρχομαι στό θέμα.
Πῆρα τηλέφωνο στήν ἀδελφή Πολυξένη (ὅπως ἡ ἴδια σᾶς ἐνημέρωσε καί τό βεβαιώσατε καί σεῖς ὁ ἴδιος), νά τήν ἐνημερώσω γιά ὅσα ἔχουν πέσει στήν ἀντίληψή μου σχετικά μέ τήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στήν Ἀδελφότητα. Μιλήσαμε ἤρεμα καί μέ νηφαλιότητα, τονίζοντάς της νά σᾶς μεταφέρει τό ὁτιδήποτε λέμε. Δέν ἔπεξα κρυφτό μαζί της. Ὅμως τήν ἑπομένη ἀπό τήν συνομιλία μαζί σας, μέ πῆρε τηλέφωνο καί λίγο πολύ τά ‘βαλε μαζί μου γιά πολλά ἀπό τά θέματα πού συζητήσαμε καί μάλιστα μετά ἀπό πέντε μέρες, ἰσχυριζόμενη ὅτι μόλις ἔκλεισε τό τηλέφωνο τά σκέφτηκε καλύτερα – τραγική εἰρωνεία! Σ’ αὐτές τίς πέντε ἡμέρες ὅμως, περίμενα καί τήν δική σας ἀνταπόκριση, ἀλλά είς μάτην. Ἐπανέρχομαι στά λόγια της.
1) Εἶπε ὅτι ἐγώ τήν πῆρα τελέφωνο γιά νά τήν «ψαρέψω». Ἐάν εἶναι δυνατόν νά λέγονται τέτοιες κουβέντες ἀπό μιά μεγάλη ἀδελφή καί μάλιστα μορφωμένη! Ἡ λέξη «ψαρεύω» μᾶλλον δέν εἶναι καί τόσο γνώριμη γιά τήν ἡλικία της καί αὐτό μοῦ δίνει τήν ἐντύπωση, ὅτι ἀπό πίσω κρύβονται ἄλλοι δάσκαλοι, πού τήν καθοδηγοῦν τό τί θά πεῖ, διότι ἐάν ἦταν πράγματι δικός της προβληματισμός γι’ αὐτά πού εἰπώθηκαν, θά ἔπερνε τηλέφωνο τήν ἴδια ἡμέρα καί ὄχι μετά ἀπό πέντε ἡμέρες, ἀφήνοντας ἕνα διάστημα, κατ΄ ἐμέ μεγάλο, γιά ἕνα τέτοιο σοβαρό θέμα.
2) Εἶπε ὅτι γνωρίζω πολλά καί εἶμαι ἑτοιμόλογος, πράγμα πού κατ’ αὐτήν ἐρμηνεύεται, ὅτι ἔχω μιλήσει μέ τίς ἀδελφές. Ἑτοιμόλογος μπορεῖ νά εἶμαι, ὄχι ὅμως ἀνόητος! Ὅλοι ὅσοι ἔρχονται στήν Ἀσπροβάλτα, λαϊκοί προσκυνητές, φίλοι καί γνωστοί, καταλαβαίνουν, ἀντιλαμβάνονται καί πονοῦν γιά τήν ὅλη κατάσταση, διότι ἔχουν αἰσθητήριο, βλέπουν, παρακολουθοῦν κινήσεις, λυποῦνται καί πονοῦν. Πολλές φορές ἐμεῖς οἱ ἀφιερωμένοι νομίζουμε, ὅτι ὁ κόσμος εἶναι ἀνόητος καἰ δέν καταλαβαίνει, ὅμως αὐτός ὁ ἁπλοϊκός λαός, χιλιάδες χρόνια τώρα κρατᾶ γερά μέσα του τήν πίστη μας καί τήν Ὀρθοδοξία, πάρ’ ὅλο πού ἐμεῖς οἱ Ἱερεῖς κάνουμε μέ τά ἔργα μας ἀγῶνα νά τούς ἀπομακρύνουμε ἀπ’ αὐτήν. Λοιπόν, «τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων» ὅταν ὅλοι γνωρίζουν καί ἐμεῖς παίζουμε κρυφτούλι; Μήπως ἔτσι γινόμαστε θεομπέχτες καί ὑποκριτές;
3) Εἶπε ὅτι ἐγῶ σᾶς ἀπεκάλεσα «ἂπειρο ὡς πνευματικό». Ἡ ἀκριβής φράση μου ἦταν, ὅτι εἶπα, πώς «στήν ἀπειρία σας ἐπάνω μπορεῖ νά κάνατε λάθη» καί πρότεινα τό χέρι μου νά σᾶς βοηθήσω. Οὐδείς τέλειος εἰ μή ὁ Θεός καί οὐδείς ἀλάθητος εἰ μή ὁ Θεός καί ὁ πάπας!
4) Εἶπε πώς ἰσχυρίστηκα γιά τόν μακαριστό π. Θεόφιλο, ὅτι ἔκανε λάθη. Ναί τό εἶπα καί τό ξαναλέω, ὅτι ἔκανε λάθη σέ πολλά πράγματα, διότι ποτέ δέν διεκδίκησε τό ἀλάθητο! Τό ὁμολογοῦσε καί ὁ ἴδιος στίς κατ’ ἰδίαν συνομιλίες μας, καί μάλιστα τόν ἔλεγχε ἡ συνείδηση, ὅτι γιά νά κρατήσει νέες ἀδελφές, ἀδίκησε πολλές φορές τίς μεγάλες, πού ὡς γνωστόν τίς ὀνόμαζε «σκλαβάκια». Τά δύο λάθη του στήν συγκεκριμένη περίπτωση εἶναι: Τό πρῶτο, ὅτι δέν ὑπάρχει ἐγκεκριμένος ἐσωτερικός κανονισμός ἀπό Πρωτοδικεῖο, πού νά φαίνεται πῶς θά λειτουργεῖ ἡ Ἀδελφότητα, καί στόν ὁποῖο θά ρυθμιζόταν ἡ ἐσωτερική ζωή καί ἡ εὔρυθμη λειτουργία της. Τό δεύτερο λάθος του ἦταν, ὅτι δέν ἐξασφάλισε τίς ἀδελφές γραπτῶς γιά τό Χωράφι καί τώρα κατηγοροῦνται ὡς αὐτόνομες, πλανεμένες καί ἀνυπάκουες.
5) Εἶπε ἐπίσης, ὅτι ὁ π. Θεόφιλος δέν γνώριζε πολλά πράγματα τό τελευταῖο διάστημα λόγῳ γήρατος καί ἀσθενειῶν (ὅπως καί ἐσεῖς συνφωνήσατε στήν συνομιλία μας) καί ἡ κάθε ἀδελφή ἔκανε ὅ,τι ἤθελε. Αὐτό ὅμως θά τό σχολιάσω παρακάτω.
6) Εἶπε ἀκόμη ὅτι στό Χωράφι μπῆκαν πολλά δέντρα (ἀνέφερε κυρίως τίς κυδωνιές), ὅτι τά ζῶα εἶναι πολλά, ὅτι τό Χωράφι ἔχει χρέος, ὅτι ἡ Μαρίνα κάνει ὅ,τι θέλει καί ὅτι ἡ Ἀδελφότητα δέν ἔχει σκοπό νά κάνει ἐμπόριο μέ τά προϊόντα του. Ὅσο γιά τήν Θεοχάρη, εἶπε ὅτι δέν θέλει νά παρουσιαστεῖ στήν Ἀδελφότητα γιά νά βρεθεῖ κάποια λύση. Τῆς τόνισα, ὅτι ἐγώ προσωπικά θά τῆς μιλήσω καί θά προσπαθήσω νά ἔρθει στήν Ἀσπροβάλτα. Μοῦ ἀπάντησε, ὅτι θά ἦταν εὐχῆς ἔργο νά τό καταφέρω. Εἶδα ὅμως μέ μεγάλη μου θλίψη τίς βεβιασμένες κινήσεις, ὅσον ἀφορᾶ τήν Θεοχάρη, τήν ἑπόμενη μέρα. Νά τήν καλεῖ ἡ προεστῶσα γιά νά μιλήσουν γιά τό θέμα τοῦ Χωραφιοῦ. Γιατί τόση σπουδή τήν τελευταῖα στιγμή, ἐνῶ τόσο καιρό πρίν, πού ἡ ἴδια ζητοῦσε νά ἀπολογηθεῖ προσκομίζοντας τά ἀνάλογα παραστατικά στοιχεῖα, νά μήν γίνεται δεκτή; Τόση ἀδικία, τόση περιφρόνηση, ὥστε νά μήν μπορεῖ νά βρεθεῖ μία λύση μέ νηφάλια συζήτηση! Ἔχει ὁ Θεός καί ἐλπίζω νά δώσει τήν λύση πού θά ἤθελε καί ὁ π. Θεόφιλος.
7) Εἶπε τέλος καί τό τελευταῖο ΨΕΜΑ – ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ γιά τό πρόσωπό μου, ὅτι ἐγώ ἐξομολόγησα τίς ἀδελφές στό Χωράφι καί τίς ἔλυσα τόν κανόνα πού ἐσεῖς τίς βάλατε. Ψέμα μεγάλο καί άσυγχώρητο γιά ὅποια ἀπό τίς ἀδελφές τό διέδωσε καί μάλιστα πληροφοροῦμαι, ὅτι αὐτή ἡ φήμη παίρνει διαστάσεις μέσα στήν Ἀδελφότητα. Μήπως καί αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού ἀπαξιεῖτε νά μοῦ ἀπαντήσετε; Ἐδῶ ὅμως θά σταθῶ λίγο καί ζητῶ, ὄχι παρακαλῶντας, ἀλλά ἀπαιτῶντας, νά ἀποκατασταθεῖ ἡ ὅλη ἀλήθεια ἐνώπιον τῆς Ἀδελφότητας ἀπό ἐσᾶς τόν ἴδιο. Ἐάν δέν γίνει ἡ ἀποκατάσταση (καί αὐτό θά τό μάθω ὁπωσδήποτε) τότε δέν γνωρίζω μέ ποιόν τρόπο θά ἀντιδράσω, ἴσως καί μέ τό τοῦ Παύλου πού ἐπικαλεῖται τόν Καίσαρα.
Β´ ΜΕΡΟΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ π. ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Η ανταπόκρισή σας αγαπητοί αναγνώστες είναι μεγάλη και συγκινητική! Δημόσια ενημερώνω τις αδελφές της ΛΥΔΙΑΣ και μάλιστα τις διωκόμενες και φοβισμένες γερόντισσες -δεν έχω την δυνατότητα διαφορετικά- ότι όλος ο κόσμος είναι μαζί τους! Τα εκατοντάδες μηνύματα που λαμβάνω, τόσο από Ιεράρχες, Γεροντάδες,κληρικούς, και Μοναχούς όσο και από λαϊκούς αδελφούς είναι άκρως ενθαρρυντικά στο να συνεχίσω την έρευνα και δημοσίευση του καταστροφικού έργου του π. Νικάνορος και των περί αυτών.Ένας Αγιορείτης Ηγούμενος , σεβαστός μου και αγαπητός μου παιδιόθεν, μου είπε επί λέξη:
«Από την εμπειρία μου σε τέτοια θέματα όταν τελειώσει όλο αυτό φοβάμαι ότι θα υπάρξουν άνθρωποι που θα πρέπει να πάνε να κρυφτούν από την ντροπή τους για το κακό που θα έχουν κάνει στην Εκκλησία μας. Μην λυγίσετε! Μην κάνετε πίσω όσοι και αν σας πιέσουν. Απο τη στιγμή που δεν έκαναν τη δουλειά τους αυτοί που έπρεπε σε σας έλαχε ο κλήρος να το φτάσετε το θέμα έως το τέλος»
Συνεχίζουμε λοιπόν θεωρώντας ότι επιτελούμε το καθήκον μας.Σήμερα δημοσιεύουμε το δεύτερο μέρος της αποκαλυπτικής επιστολής του ιερομονάχου π. Θεοφίλου του Αγιορείτου, πνευματικού αναστήματος του Γέροντος Θεοφίλου της ΛΥΔΙΑΣ.
Ο π. Θεόφιλος με την από 4/17-1-2019 επιστολή του προς τον π. Νικάνορα ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ πλήρως ΟΛΑ όσα έχουμε γράψει –έναν χρόνο μετά- για το πρόβλημα που έχει δημιουργήσει στην ΛΥΔΙΑ ο π. Νικάνωρ.
Και ο π. Νικάνωρ αντί να κλαίει μετά δακρύων για το κακό που έχει κάνει εορτάζει με τα γενιτσαρίνες του στο Σπαρμό. Ας εορτάζει εκείνος και ας προσευχόμαστε μετά δακρύων εμείς, μήπως και τον φωτίσει ο Θεός και ξυπνήσει από την μέθη που έχει περιπέσει από τις κολακείες που ακούει από κάποια φανατισμένα στόματα που αφιερώθηκαν στο Θεό και αντί να επιτελούν το θέλημα Του αυτά τα ανόητα εκτελούν τα κελεύσματα της τρόικας της ΛΥΔΙΑΣ.
Ἡ κατάρευσις τοῦ μεγάλου μύθου γιά Πνευματικό καί Γέροντα
Καί τώρα ἔρχομαι στό μεγάλο θέμα τοῦ πνευματικοῦ. Ὅπως σᾶς ἀνέφερα καί τηλεφωνικῶς, ἡ πρώτη πρόταση γιά πνευματικό στήν Ἀδελφότητα ἔγινε πρός τό πρόσωπό μου ἀπό τίς τρεῖς ἀδελφές (ὑπευθύνους) τό τελευταῖο βράδυ πρίν φύγω ἀπό τήν Ἀσπροβάλτα, μετά ἀπό ἀρκετό διάστημα παραμονῆς μου ἐκεῖ, κατά τίς δύσκολες ὧρες ποῦ περνοῦσαν οἱ ἀδελφές, ἀμέσως μετά ἀπό τήν κοίμηση τοῦ π. Θεοφίλου. Ἡ ἀπουσία ὅλων ἦταν αἰσθητότατη!
Οἱ τρεῖς λοιπόν ἀδελφές, Μαρία, Θεοχάρη καί Ἀναστασία, μοῦ ἔκαναν ἐπισήμως τήν πρόταση νά ἀναλάβω ὡς πνευματικός τῆς Ἀδελφότητας, λέγοντάς μου ὅτι ἐξέφραζαν τήν ἐπιθυμία τοῦ π. Θεοφίλου. Ἤθελαν τόν πνευματικό μόνον ὡς ἐξομολόγο καί τήν παρουσία του περίπου τρία δεκαήμερα τόν χρόνο. Πῶς γίνεται τώρα νά λένε ὅτι ἐσᾶς σᾶς ὅρισε ὁ π. Θεόφιλος καί μάλιστα στό πόδι του, δηλαδή καί γέροντα; Ποιός κοροϊδεύει ποιόν;
Ἤμουν ἐνήμερος ἀπό τόν π. Θεόφιλο γιά τόν χαρακτῆρα τῆς Ἀναστασίας, αὐτό δέ ἐπιβεβαιώθηκε καί ἀπό τό ὅτι ἐκείνη τήν βραδιά εἶχε τόν πρῶτο καί τὀν τελευταῖο λόγο στήν συζήτησή μας. Οἱ ἄλλες ἀδελφές μόνον κοκκινίζανε δίχως νά μιλοῦν. Δέν δέχθηκα γιά λόγους προσωπικούς. Τίς εὐχαρίστησα γιά τήν τιμή πού μοῦ κάνανε καί μείναμε στό νά ἀνέβει ὁ Γέροντάς μου, ὁ πατήρ Χρυσόστομος, καί νά τούς δώσει ὁ ἴδιος τήν ὁριστική ἀπάντηση. Ὅταν μοῦ ἀνέφεραν καί τό ὄνομά σας, χάρηκα γιατί σᾶς θεωροῦσα ἄξιο καί πνευματικό ἄνδρα. Ἔπεσα πολύ ἔξω στίς ἐκτιμήσεις μου, ἀπό τόν πρῶτο κιόλας χρόνο, ὅταν εἶδα ν’ ἀλλάζει πορεία πλεύσεως τό σκάφος τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος.
🔺Λίγα λόγια γιά τήν ἱστορία
Ὅταν ρωτήθηκαν οἱ ἀδελφές γιά τό ἐάν σᾶς δέχονται ὡς πνευματικό, ὅλες εἶπαν τό ναί. Ἀλλά μέχρι ἐκεῖ. Δέν ρωτήθηκαν γιά κάτι παραπάνω. Ὅπως, γιά τήν περαιτέρω δράση καί εἰσχώρησή σας στά ἐσωτερικά καί μάλιστα παίρνοντας ἁρμοδιότητες, ὅπως ἡ συγγραφή τοῦ περιοδικοῦ, τοῦ ἡμερολογίου, ὁ καθορισμός τῶν προγραμμάτων τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ καί τοῦ ραδιοφώνου, τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἐσωτερικοῦ Ναοῦ καί τέλος τήν ἄγνωστη γιά τά δεδομένα τῆς Ἀδελφότητας ἐξεζητημένη ὑποδοχή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Τό λυπηρό κατ’ αὐτήν τήν ἡμέρα ἦταν ὄχι μόνο ὁ θάνατος τῆς ἀδελφῆς Σταυρούλας, ἀλλά καί ἡ ἐσπευσμένη καί γρήγορη ταφή της. Μιᾶς ἀπό τίς πρῶτες ἀδελφές τοῦ ἔργου, βαθειά προσευχομένης, πού διακόνησε ἀφανῶς καί στάθηκε σάν μάνα γιά πολλές ἀδελφές, ἀποκαλώντας τήν ὡς «θεία».
Ἀπό τότε ἄρχισαν καί οἱ πρῶτες ἀντιδράσεις. Ἄτονες μεν, ὅμως μέ πολύ σεβασμό στήν νωπή μνήμη τοῦ Γέροντος. Γιά μένα κακῶς. Διότι εἰσχωρήσατε παρανόμως καί δι’ ἄλλης ὁδοῦ. Ἔπρεπε ἀπό τήν ἀρχή οἱ ἀδελφές νά βάζανε τά πράγματα στήν θέση τους, ὥστε σήμερα νά μήν κλαῖνε καί νά θρηνοῦν γιά ὅ,τι, μέ τόσο κόπο, θυσίες καί ἀγῶνες οἰκοδομήσανε τόσο χρόνια.
Εἴπατε στήν πρώτη σύναξη, ὅτι θά εἶστε μόνον πνευματικός, ὅτι δέν θά άσχοληθεῖτε μέ οἰκονομικά καί διοικητικά, σεβόμενος καθ’ ὅλα τήν γραμμή τοῦ μακαριστοῦ. Μέχρι τά σαράντα ὅμως ἄλλαξαν πολλά, καί μερικές ἀδελφές ἀνησύχησαν. Σᾶς τά ἀνέφεραν, ἀλλά χωρίς ἀποτέλεσμα. Γιατί τόσο γρήγορα οἱ ἀλλαγές καί ἡ ἀνατροπή τῶν λόγων σας; Γιατί τόση ἀστάθεια καί ἐπιπολαιότητα; Μήπως ἐσεῖς κοπιάσατε γι’ αὐτό τό ἔργο; Εἶστε μήπως ὁ κτήτορας καί ὁ ἐμπευστής ἑνός τέτοιου μεγάλου θαύματος, ὄχι μόνον πανελλη-νίως ἀλλά καί παγκοσμίως; Βάλατε κανένα πετραδάκι ἤ μήπως ἐργαστήκατε γιά νά ἀφιερωθοῦν ψυχές; Καί τώρα μέ τόση εὐκολία ἀποκόπτετε καί ὁδηγεῖτε στήν ἀποπομπή ἀδελφές πού ἔδωσαν (κατά κοινή ὁμολογία) τό αἷμα καί τήν ζωή τους γιά τόν Χριστό καί τήν Ἀδελφότητα!
Ὁ Πάτερ οὐδέποτε ἦταν πατριαρχικός, ἀλλά σεβόταν τόν θεσμό τοῦ Πατριάρχου. Θά μποροῦσε καί ἐκεῖνος ὅσο ζοῦσε νά εἶχε καλέσει τόν Πατριάρχη στήν Ἀδελφότητα, ἀλλά δέν τό ἔκανε, γιατί σεβόταν μέν τόν θεσμό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἀλλά σέ ὅλη του τήν ζωή ἀγωνίστηκε γιά τήν Ὀρθοδοξία καί κατά τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Κήρυξε μέ πάθος Χριστό καί Ἑλλάδα. Ὁ λόγος του πάντοτε προφητικός, ἀγωνιστικός, παρηγοριτικός ἀλλά καί ἐλεγκτικός γιά τά κακῶς δρώμενα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πολιτείας. Αὐτά μπορεῖτε, ἐάν ἔχετε τήν καλή θέληση, νά τά βρεῖτε ξεφυλλίζοντας τούς τόμους τῆς Λυδίας καί τίς ἔκτατες φυλλάδες πού ἔβγαζε κατά διαστήματα, γιά φλέγοντα θέματα Ὀρθοδοξίας, ὅπως τό «ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ». Δέν ζοῦμε σέ ἕνα ψέμα, ἀλλά ὁ Θεός μᾶς εὐλόγησε νά τόν ἔχουμε πνευματικό καθοδηγητή ἀπό τά παιδικά μας χρόνια.
Δώδεκα χρόνων ἦμουν, ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ὅταν τόν πρωτογνώρισα καί τό ἀετήσιο καί καθάριο βλέμμα του μέ μαγνήτισε. Ἀπό τότε καί μέχρι τήν κοίμησή του ἦμουν πνευματικοπαίδι του. Πάντοτε μᾶς τόνιζε νά εἴμαστε κοντά στήν Ἀδελφότητα καί τίς Ἀδελφές. Τά λόγια του ὅμως πῆγαν χαμένα, γιατί ἀμέσως μετά τήν κοίμησή του ἀλλότριοι παράγοντες ἀπομάκρυναν ὅλους τούς παλαιούς γνωστούς τοῦ μακαριστοῦ (ἱερεῖς, συνεργάτες καί ἐπιλογή σ’ αὐτούς πού θά ἐξομολογοῦνταν πλέον σέ σᾶς), πιστεύω γιά νά μήν σταθοῦν ἐμπόδιο στό σχέδιο πού μέ τόση μαεστρία καταστρώθηκε, Κύριος οἶδε ἀπό ποιούς. Καί ἐδῶ ἒχουν χῶρο τά λόγια τοῦ Προφητάνακτος «οἱ φίλοι καί οἱ πλησίον μου ἤγγισαν καί ἔστησαν, καί οἱ ἔγγιστά μου ἀπό μακρόθεν ἔστησαν».
Ἀναφέρω κατά γράμμα τά λόγια τοῦ Ἁγίου Παϊσίου γιά τόν κληρικό. «Βέβαια μέσα στόν κλῆρο σπάνια καί πολύ λίγοι εἶναι αὐτοί πού ξεκινοῦν μέ προγράμματα δικά τους. Αὐτούς δέν τούς βάζω στόν λογαριασμό. Οἱ περισσότεροι ξεκινοῦν μέ καλή διάθεση, ἀλλά μετά ἀρχίζει ὁ διάβολος τήν δουλειά του, καί βλέπεις νά μπαίνη ἡ δόξα, νά μπαίνη ἡ μανία γιά ἀξιώματα καί νά τά ξεχνοῦν ὅλα. Μέχρι πού φθάνουν σέ σημεῖο νά βάζουν ἀνθρώπους νά μεσολαβήσουν γιά τήν ἐκλογή τους σέ προϊστάμενο, σέ μητροπολίτη κ.λπ. Ἐνῶ ξεκίνησαν γιά τόν Χριστό, καταλήγουν στόν χρυσό… Πῶς μᾶς ξεγελάει ὁ διάβολος ἐάν δέν προσέξουμε!… Ἡ πνευματική ἐργασία στόν ἑαυτό μας εἶναι ἀθόρυβη ἐργασία στόν πλησίον, γιατί μιλάει τό παράδειγμα, καί τότε μιμοῦνται οἱ ἄνθρωποι τό καλό πού βλέπουν καί διορθώνονται. Ἐάν δέν ἀποκτήσουμε ἐμεῖς πνευματικό πλοῦτο, γιά νά μποροῦμε νά συντηρούμαστε ἀπό τούς πνευματικούς τόκους, ὅταν θά ἐργαζώμαστε δωρεάν γιά τούς ἄλλους, θά εἴμαστε οἱ πιό δυστυχισμένοι καί ἀξιολύπητοι!… Ὁ χαριτωμένος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ μεταδίδει Θεία Χάρη καί ἀλλοιώνει τούς σαρκικούς ἀνθρώπους….. Ὁ ἱερέας δέν μπορεῖ ποτέ νά κλείση τήν πόρτα του, ἔχει μεγάλη εὐθύνη. Ὁ ἕνας εἶναι ἀπελπισμένος· ὁ ἄλλος ἄρρωστος καί ἔχει ἀνάγκη· ὁ ἄλλος ψυχορραγεῖ. Πρέπει ἄλλους νά τούς δεχθῆ, καί ἄλλους νά τούς ἐπισκεφθῆ. Ἄν δέν τίς βοηθήσει αὐτές τίς ψυχές καί τίς πάρει ὁ Θεός ἀτακτοποίητες, ποιός θά ἔχει τήν εὐθύνη»;
Καί τώρα τί λέει πάλι ὁ ἴδιος Ἅγιος γιά τόν Πνευματικό. «Στήν ἐξομολόγηση κρίνεται καί ὁ ἐξομολογούμενος καί ὁ πνευματικός. Πολύ βοηθάει γιά τήν καθοδήγηση τῆς ψυχῆς ἡ ἐλευθερία ἡ πνευματική. Νά μήν ἀκολουθῆ δηλαδή ὁ πνευματικός κάποια γραμμή πού τοῦ βάζουν ἄλλοι, ἀλλά νά βλέπει τί λένε οἱ Πατέρες καί νά ἐνεργῆ μέ διάκριση, ἀνάλογα μέ τόν ἄνθρωπο, μέ τήν πτώση, μέ τήν μετάνοια… Τό Πηδάλιο λέγεται Πηδάλιο, γιατί ὁδηγεῖ πρός τήν σωτηρία τόν ἄνθρωπο, πότε μέ τόν ἕνα τρόπο, πότε μέ τόν ἄλλο, ὅπως ὁ καρα-βοκύρης πάει τό πηδάλιο πότε ἀριστερά πότε δεξιά, γιά νά βγάλη τὀ καράβι στήν ἀκτή. Ἄν τό πάη ὁλόισια, χωρίς νά στρίψη ὅπου χρειάζεται, θά ρίξη τό καράβι πάνω στά βράχια, θά τό βουλιάξη καί θά πνιγοῦν οἱ ἄνθρωποι. Ἄν ὁ πνευματικός χρησιμοποιῆ τούς κανόνες σάν… κανόνια, καί ὄχι μέ διάκριση, ἀνάλογα μέ τόν ἄνθρωπο, μέ τήν μετάνοια πού ἔχει κ.λπ., ἀντί νά θερεπεύη ψυχές, θά ἐγκληματῆ… Ἕνας πνευματικός, πού δέν εἶναι ἀποφασισμένος νά πάη ἀκόμη καί στήν κόλαση γιά τήν ἀγάπη τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν, δέν εἶναι πνευματικός»!
🔺Τό ἐπίμαχο θέμα τῆς ἀκοινωνησίας
Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Παϊσίου πού σᾶς ἀνέφερα πιστεύω νά κατανοεῖτε καί νά ἀντιλαμβάνεστε γιατί σᾶς τά ἔγραψα. Δέν ἤθελα νά χρησιμοποιήσω δικά μου λόγια, ἀλλά ἑνός Ἁγίου καί μάλιστα τόν ἡμερῶν μας.
Βάλατε ἀκοινωνισία σέ μεγάλες ἀδελφές δίχως νά μπεῖτε στόν κόπο, «στό φιλότιμο» κατά τόν ἴδιο Ἅγιο, νά διασταυρώσετε πιά εἶναι ἡ ἀλήθεια καί γιά ποιόν λόγο αὐτές οἱ ψυχές μαζευτήκανε στό «παράνομο», κατ΄ ἐσᾶς γραφεῖο, νά μιλήσουν προβληματιζόμενες γιά ἕνα φλέγον θέμα πού ἐσεῖς (ἤ μᾶλλον ἡ καθοδηγήτριά σας) δέν τίς ἐπιτρέπει νά ὁμιλοῦν, νά ἐκφράσουν τήν ἄποψή τους -ἔστω καί ἄν εἶναι λανθασμένη- ἀλλά σπεύσατε ὡς πειθήνιο ὄργανο κάποιον ἀδελφῶν γενιτσάρων νά τίς κανονιοβολήσετε, κλείνοντάς τους ἔτσι τό στόμα. Ἐντελῶς ἀντικανοκῶς καί παρανόμως ἐπράξατε, διότι ἀναπολόγητος οὐδείς κρίνεται καί τιμωρεῖται. Αὐτό εἶναι λοιπόν, ἀγάπη καί πνευματικότητα; Ἀμφιβάλλω.
Καί τό ἄλλο τό πιό φοβερό (κατ’ ἐμέ τραγική εἰρωνία γιά νά μήν πῶ θεομπεξία) λύνετε τόν ἕνα κανόνα καί βάζετε ἄλλο: Νά μήν μιλοῦν οἱ ἀδελφές γιά τό Χωράφι! Ὁ πνευματικός εἶναι γιατρός νά θεραπεύει καί ὄχι νά σκοτώνει! Εἶναι πατέρας καί προσπασθεῖ νά ἑνώσει ὅλα τά παιδιά του καί νά μήν τά διασπᾶ. Μελέτη του καθημερινή ἡ παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ. Εἶναι ὁ ποιμήν ὁ καλός πού ἀφήνει τά ἐννενήντα ἐννέα πρόβατα καί ψάχνει νά βρεῖ καί νά σῶσει τό ἕνα, τό ἀπολλολώς. Πῶς κοιμάστε ἥσυχος ὅταν ξέρετε ὅτι κάποιες ψυχές ὑποφέρουν ἀπό ἐσᾶς – δικαίως ἤ ἀδίκως – καί ἐσεῖς κάνετε τρόπον τινά τήν ζωή σας μέ τίς ἐκδρομές, τίς γιορτές, τίς ὑποδοχές φεῦ! πού τόσο τίς σιχαινόταν ὁ π. Θεόφιλος; Συγκρίνατε τήν στάση σας μέ τήν ἀξιοπρεπέστατη στάση τοῦ Πατρός Θεοφίλου, ὁ ὁποῖος κοίταζε ἀπό ποῦ νά φύγει γιά νά μήν τόν παίρνουν εἴδηση οἱ ἀδελφές καί κανείς δέν γνώριζε πότε θά ‘ρθει. Ἡ Ἁγία Γραφή ἀναφέρει γιά μιά εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα, τήν θριαμβευτική Του εἲσοδο, λίγο πρίν τό πάθος Του. Μήπως καί ἐσεῖς εἶστε Μεσσίας; Ὁ Χριστὀς ὅμως δέν ἀπαίτησε ἀπό τόν λαό νά παραβρεθεῖ, ἀλλά ἀπό μόνοι τους πῆγαν. Ἐσεῖς πῶς βάζετε σέ δυσμένια ἀδελφές πού δέν συμφωνοῦν μέ αὐτά τά χάλια; Πῶς κερνᾶτε μόνον αὐτές πού σᾶς ὑποδέχονται; Μήπως εἶναι ἄλλα τά παιδιά τῆς «παιδίσκης καί ἄλλα τῆς ἐλευθέρας»;
🔺Τό θέμα τοῦ Χωραφιοῦ καί οἱ κακοί σας συμβουλάτορες
Ἔρχομαι τώρα στό θέμα τοῦ Χωραφιοῦ. Καί ἐσεῖς, στήν τηλεφωνική μας συνομιλία, ὅσο καί ἡ Πολυξένη, λίγο πολύ ἐπικαλεῖστε μερική ἄγνοια τῶν ἐκεῖ πραγμάτων ἀπό τόν μακαριστό π. Θεόφιλο. Καί ἐρωτῶ: Γιατί τόσο ψέμα καί τέτοια παραπληροφόρηση; Γιατί τόσο μένος γιά τό Χωράφι καί τίς ἐκεῖ ἀδελφές; Γιατί τόσο μῖσος, ὥστε νά χρησιμοποιεῖτε μικρές ἀδελφές σάν γενιτσάρους ἀπέναντι στίς ἀδελφές πού ὁ ἴδιος ὁ π. Θεόφιλος τοποθέτησε στό Χωράφι; Ἦταν τίμιο, ἅγιο, καί ἠθικό αὐτό πού εἴπατε στόν πατέρα τῆς Μαρίνας, ὅτι εἶναι τιμωρημένες καί ἐξόριστες ἀπό τόν ἴδιο τόν Γέροντα;
Βέβαια, τώρα ὁ ἴδιος δέν μπορεῖ νά μιλήσει γιατί εἶναι κεκοιμημένος, ἀλλά γνωρίζουν καλά ὅλοι αὐτοί πού τόν ἄκουγαν κάθε φορά, νά μιλᾶ μέ ζήλο μικροῦ παιδιοῦ, γι’ αὐτό τό τελευταῖο του ἔργο, τό κύκνειον ἄσμα τῶν θαυμάτων του θά ἔλεγα, το Χωράφι! Τόνιζε σέ ὅλους ὅτι «αὐτό τό χωράφι θά τρέφει τήν Ἀδλεφότητα, τούς ἀναγκεμένους καί ὅλους τούς πέριξ ἡμῶν». «Εἰ ἀληθῶς ἄρα δικαιοσύνη λαλεῖτε· εὐθείας κρίνετε οἱ υἱοί τῶν ἀνθρώπων· καί γάρ ἐν καρδίᾳ ἀνομίαν ἐργάζεσθε ἐν τῇ γῇ, ἀδικίαν αἱ χεῖρες ὑμῶν συμπλέκουσιν» (Ψαλμ. 57).
Δώδεκα Δεκεμβρίου, λίγο διάστημα πρίν μπεῖ στό νοσοκομεῖο, ἦταν καί ἡ τελευταία του ἐπίσκεψη τοῦ π. Θεοφίλου στό Χωράφι. Ἔδωσε τίς τελευταῖες ὁδηγίες του γιά τήν λειτουργία του.
Πῆγα στό Χωράφι, ρώτησα, ἔμαθα καί σᾶς λέω εἰλικρινῶς καί ἐν ἐπιγνώσει, ὅτι κάνετε μεγάλο λάθος! Ποτέ δέν κάνατε τόν κόπο νά μάθετε τήν πραγματικότητα γι’ αὐτό τό θέμα ἤ μᾶλλον δέν θέλετε νά μάθετε τήν ἀλήθεια, γιατί αὐτή θά γκρεμίσει τό μῦθο πού ἔχετε στήσει γύρω ἀπό αὐτό τό θέμα καί θά καταρρεύσει τό κῦρος σας. Πρέπει ὅμως γιά αὐτό τό μεγάλο καί ἐπίμαχο θέμα νά γνωρίζει καί ἡ ὁλομέλεια τῆς Ἀδελφότητας τό τί συμβαίνει. Ἔτσι ἐνεργοῦσε ὁ ἀείμνηστος Γέροντας, ἐνώπιον ὅλων τῶν ἀδελφῶν, τίς ἐνημέρωνε γιά ἕνα θέμα πού προέκυπτε καί ζητοῦσε τήν γνώμη τους. Μήπως κάνω λάθος; Ρωτῆστε γιά νά μάθετε.
Τονίζετε ὅτι τά δένδρα εἶναι πολλά καί ὁ π. Θεόφιλος δέν γνώριζε. Μέγιστο ΨΕΜΑ. Ὄχι μόνον γνώριζε ἀλλά ὁ ἴδιος ζήτησε νά γίνει ἀνάλυση τοῦ ἐδάφους, ὥστε νά φυτευθοῦν τά κατάλληλα γιά τήν περιοχή δέντρα, γιά νά ὑπάρχει πλήρης αὐτάρκεια στίς κατασκηνωτικές περιόδους καί φροῦτα γιά ὅλον τόν χρόνο στήν Ἀδελφότητα. Ἐπίσης ἤθελε νά ὑπάρχει ἐπιτραπέζιο σταφύλι, ἀλλά καί σταφύλι γιά κρασί καί τσίπουρο, ὁ δέ ἴδιος ἀγόρασε τό τρακτέρ. Ὅσο γιά τήν ποσότητα τῶν δένδρων ὁ ἴδιος κανόνισε πόσα φυτά θά φυτευθοῦν, παρόντων τῶν ἀδελφῶν Μαρίας, Ἀναστασίας, Θεοχάρης, Μαρίνας καί ἑνός γεωπόνου. Ὅταν ἡ Θεοχάρη ἀνέφερε στήν Ἀναστασία, ὅτι τά δένδρα εἶναι πολλά καί θά ἔχουν πολύ μέριμνα, πῆρε τήν λακωνική ἀπάντηση: «τό εἶπε ὁ Πατήρ». Πῶς τώρα λέτε ὅτι ἦταν πρωτοβουλία τῆς Μαρίνας καί ταυτόχρονα παρασέρνει τήν Θεοχάρη νά τά φυτεύουν, νά τά κλεδεύουν, νά τά ποτίζουν καί νά τά περιποιοῦνται; Εἶναι σωστό καί εὐλογήμενο νά τά ἀφήσουν ἀπεριποίητα καί νά ξεραθοῦν ἐν ὀνόματι τῆς δικῆς σας ὑπακοῆς καί ὄχι τῆς ἐντολῆς πού λάβανε ἀπό τόν π. Θεόφιλο; Ποιός εἶναι ὁ ἱδρυτῆς αὐτῆς τῆς προσπάθειας; Πῶς ἐπικαλεῖστε ὅτι ὁ Πατήρ πέθανε καί τώρα εἶστε ἐσεῖς; Μέ μιά μονοκον-δυλιά διαγράφουμε τόν Γέροντα καί τόν τοποθετοῦμε στούς πεθαμένους λέγοντας, ὅτι οἱ ἐκεῖ ἀδελφές κάνουν ὑπακοή (κατ’ ἐσᾶς πλάνη) σέ ἕναν πεθαμένο; Αὐτός ἦταν ὁ Πατέρας τους· ἀπό αὐτόν ἀναλάβανε αὐτό τό βαρύ διακόνημα. Εἶναι δυνατόν νά παρακούσουν τήν ἐντόλη του, πού τήν ἄφησε μέ εὐχή καί κατάρα, νά μήν πειραχθεῖ τίποτε ἀπό τό Χωράφι; Δέν γνωρίζετε ὅτι ὅλοι οἱ ὅσιοι πατέρες λέγανε ὅταν ἀπέλθουν ἀπ’ αὐτή τήν ζωή θά ‘ναι πιό κοντά στά πνευματικά τους παιδιά καί θά τά βοηθοῦν στήν καθέ τους ἀνάγκη;
Στό θέμα τῶν ζώων ὁ ἴδιος εἶχε ὁρίσει πόσα κεφάλια γίδια, ἀγελάδες καί χοιρομητέρες θά ὑπάρχουν, ὁ ἴδιος ἔδωσε ἐντολή γιά πόσο μεγάλοι θά εἶναι οἱ χώροι πού θά σταυλίζονται τά ζῶα καί μάλιστα ὅταν εἶχαν δυσκολίες στήν ἄδεια γιά τόν ἀριθμό τῶν ζώων, προσευχόταν θερμά νά δοθεῖ ἡ ἄδεια καί ὅταν δόθηκε μέ μεγάλους ἀγῶνες τῆς Μαρίνας, χάρηκε χάρα μεγάλη σφόδρα! Μάλιστα, τό πρωί πού ξεκίνησε ἡ Μαρίνα γιά τίς ἄδειες, ὁ Γέροντας τήν εὐλόγησε ἀπό μακρυά, γιατί ἦταν στό κτῆμα, τῆς ἔδωσε τήν εὐλογία του, καί ἡ ἄδεια πάρθηκε σάν ἀπό θαῦμα πού κι ἴδιος ὅταν τόν ἐνημέρωσαν ἀποροῦσε καί εὐχαριστοῦσε τόν Θεό.
Γ΄ ΜΕΡΟΣ – Το τελευταίο μέρος της επιστολής του Ιερομονάχου π. Θεοφίλου του Αγιορείτου, προς τον π. Νικάνορα
Ολοκληρώνουμε σήμερα την δημοσίευση της επιστολής του ιερομονάχου π. Θεοφίλου του Αγιορείτου, πνευματικού αναστήματος του Γέροντος Θεοφίλου της ΛΥΔΙΑΣ, προς τον αρχιμ. π. Νικάνορα Παπανικολάου, καθηγούμενο της Ιεράς Σταυροπηγιακής και Πατριαρχικής Μονής Αγ. Τριάδος Σπαρμού Ελασσώνας, που «Κύριος οίδε πώς και διατί » ανέλαβε πνευματικός-εξομολόγος της Χριστιανικής Αδελφότητος ΛΥΔΙΑ στην Ασπροβάλτα.
Ο π. Θεόφιλος με ειλικρίνεια, ευθύτητα και ντομπροσύνη αποκαλύπτει τις ενέργειες και τις διαθέσεις του π. Νικάνορος και των περί αυτού.Και βγάζει στην επιφάνεια άγνωστες πτυχές του θέματος που επίτηδες είχαν αποκρύψει ο Νικάνωρ και τα εξαπτέρυγα Αναστασία και Μαρία.
Αν μετά την ολοκλήρωση της επιστολής αυτής -που είχε αποστείλει ο π. Θεόφιλος στον π. Νικάνορα τον Ιανουάριο του 2019- συνεχίζουν να ζουν αμέριμνοι και ξένοιαστοι ο π. Νικάνωρ και η θηλυκή συνοδεία του και οι γενιτσαρίνες εξακοκολουθούν να φέρονται με αγένεια και έλλειψη σεβασμού στις Γερόνισσες , τότε έχει χαθεί κάθε ίχνος συστολής και αιδημοσύνης.
Αν μετά την δημοσίευση μιας τόσο ξεκάθαρης και αναλυτικής περιγραφής των όσων διαδραματίστηκαν στην ΛΥΔΙΑ, συνεχίζουν κάποιοι να στηρίζουν τον π. Νικάνορα και τις αδελφές Αναστασία Πεχλιβάνη και Μαρία Κράλλη και δεν τους τραβήξουν το αυτάκι, τότε ζούμε πραγματικά σε καιρούς κατάπτωσης. Πληροφορίες μας προχθεσινές από την Μονή του Σπαρμού λένε ότι όταν ο Σεβ. Ελασσώνος κ. Χαρίτων εδέησε να ρωτήσει τον π. Νικάνορα τι συμβαίνει και ποιες είναι οι αντιδράσεις εκείνος του απάντησε οτι ειναι 5-6 γιαγιούλες που όπου νάναι θα πεθάνουν!!Καταλαβαινετε τι γίνεται; Ορθόδοξος κληρικός αναφέρεται στις Γερόντισσες εκείνες που μαζί με τον Γέροντα Θεόφιλο και με προσωπικές τους θυσίες έχτισαν την ΛΥΔΙΑ και ο δοτός και σφετεριστής των κόπων τους Νικάνωρ τις αποκαλεί γιαγιούλες που όπου νάναι θα πεθάνουν! Και αυτός ο τύπος Φαντασθείτε οτι εξακολουθεί να είναι ιερεύς και λειτουργεί και εξαρτάται η ψυχή σου απο το πετραχείλι του! Θου Κύριε… Και δεν συνεχίζω για να μην πω τα χειρότερα.
Και τούτο διότι σκοπός μας δεν είναι να πλήξουμε πρόσωπα. Θίγουμε τα κακώς κείμενα, ώστε να έρθουν στην επιφάνεια και να τύχουν θεραπείας. Ασχοληθήκαμε με το θέμα της ΛΥΔΙΑΣ και για έναν ακόμη λόγο. Για να μην διασυρθεί η Εκκλησία από ένα μεγαλύτερο σκάνδαλο που το βλέπω να έρχεται και αφού οι ενδιαφερόμενοι σεν νοιάζονται σε λίγο κανείς δεν θα μπορεί να το σταματήσει. Κληρικοί του «αναστήματος» του π. Νικάνορος δυσφημούν με τις πράξεις τους την Εκκλησία και τα Ιερά Μυστήρια και τους εκκλησιαστικούς θεσμούς.
Συνεχίζουμε το τρίτο και τελευταίο μέρος της επιστολής του π. Θεοφίλου του Αγιορείτου και ευχόμαστε ο καλός Θεός και η Αγία Λυδία να δώσουν την λύση.
ΙΔΟΥ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ…
Ἡ ἀνάθεση τῶν διακονημάτων στίς τρεῖς ἀδελφές
Ὅπως ὅρισε τήν Μαρία ὡς προεστῶσα, ἔτσι ὅρισε καί τήν Θεοχάρη ὑπεύθυνη τοῦ Χωραφιοῦ, τῆς διεκπαιρεώσεως τοῦ τυπογραφείου, τῆς εὐθύνης γιά τό καθημερινό φαγητό καί γιά τούς ἱερεῖς πού θά λειτουργοῦσαν στόν Ναό, καθώς καί τήν Ἀναστασία ὡς ὑπεύθυνη τοῡ 4Ε. Πῶς ὅμως νά ἔμενε ἡ Θεοχάρη στό κτῆμα, ὅταν μέ μεθοδικότητα τήν ἀπομάκρυναν ἀπό κάθε της ὑπευθυνότητα καί μάλιστα τελευταῖα μέ τήν διαγραφή της ἀπό Πδρόεδρο τοῦ τυπογραφείου «Μέλισσα»; Μήπως μέ πλαστογραφίες καί ἄλλες παρανομίες, μιά καί τήν ἴδια δέν τήν καλέσανε νά παραβρεθεῖ; Ποιά ὑπέγραψε γι’ αὐτήν, ἐφ’ ὅσον δέν ἦταν παροῦσα (μιά καί δέν τήν καλέσανε κᾶν); Μήπως ὑπάρχει νομική ἀτασθαλία πού θά πρέπει νά ἑρευνηθεῖ; Σεῖς γνωρίζετε.
Ἐδῶ κάνω μία παρένθεση γιά νά δεῖτε, ὅτι ὁ π. Θεόφιλος μπορεῖ νά μήν κατέβαινε ὅλες τίς Κυριακές στήν Ἐκκλησία λόγῳ ὑγείας, ὅμως ἀπό τό κελλί του ἦταν ἐνήμερος γιά ὅλα καί παρακολουθοῦσε τά πάντα.
Βρέθηκα μιά Κυριακή στήν Λυδία. Ἀπό βραδύς μιλήσαμε μέ τόν Γέροντα καί τό πρωΐ βλέποντας στήν τηλεόραση τήν Θεία Λειτουργία, παρατήρησε νά μήν λειτουργῶ. Τότε μέ φώναξε καί μέ μάλωσε γιατί δέν λειτούργησα καί ὅταν τοῦ εἶπα ὅτι δέν μοῦ εἶπαν οἱ ἀδελφές, μοῦ εἶπε «τήν Θεοχάρη θά ρωτᾶς γι’ αὐτό τό θέμα».
Πῶς τώρα ἀνατρέπετε τό ὄνειρο τοῦ π. Θεοφίλου γιά τό Χωράφι, λέγοντας μάλιστα ὅτι οἱ ἀδελφές αὐτές εἶναι πλανεμένες γιατί δέν κάνουν ὑπακοή; Γνωρίζετε καλῶς ὅτι ἡ ὑπακοή δέν ἐπιβάλλεται ἀλλά ἐμπνέεται. Καί ὅποιος ζητᾶ ὑπακοή ἀπό τόν ἄλλον, πρέπει πρῶτα ὁ ἴδιος νά ἔχει κάνει ὑπακοή. Ὄχι τήν ὑπηρεσιακή ὑπακοή στόν Ἐπίσκοπο καί προϊστάμενό μας, ἀλλά σέ Γέροντα. Καί σᾶς ρωτῶ ἐσεῖς προσωπικά σέ ποιόν Γέροντα εἴχατε ὑποτεχθεῖ ποτέ; Μήπως νομίζετε, ὅτι μέ τό χάρισμα τῆς ἱερωσύνης δέν ἔχουμε αὐτήν τήν ἀνάγκη; Διότι γνωρίζω ἀπό τόν ἴδιο τόν Γέροντα, ὅτι δέν ἦταν εύχαριστημένος μαζί σας σ’ αὐτό τό θέμα καί πάντοτε ἔλεγε ὅτι ἔπρεπε νά ξεφύγετε ἀπό τό οἰκογενειοκρατικό περιβάλλον τῆς Μονῆς. Γνωρίζετε ἐπίσης καλῶς ὅτι ἡ ὑπακοή γίνεται σέ διακριτικό Γέροντα καί ὄχι σέ Γεροντάδες, πού τήν γνωρίζουν ἐγκυκλοπαιδικά μόνον ἀπό τά βιβλία.
Ζητᾶτε ὑπακοή ἀπό ἀδελφές πού ὑπακούσανε στόν π. Θεόφιλο πενήντα καί ἑξήντα χρόνια, ἀνιδιοτελῶς δίχως ἔστω καί κάποιον στοιχειώδη σέ πολλές περιπτώσεις λόγον ἐπαινετικό. Χαρακτηρίζετε «ἀντιδρῶσες» τά πρῶτα του παιδιά, τά σπλάχνα καί τούς βραχίονές του, πού σ’ αὐτές στηρίχθηκε καί δημιούργησε αὐτό τό θαῦμα, τήν Ἀδελφότητα Λυδία. «Ἐξαπόστειλον τό φῶς σου καί τήν ἀλήθειάν· αὐτά με ὡδήγησαν καί ἤγαγόν με εἰς ὄρος ἅγιόν σου καί εἰς τά σκηνώματά σου». (Ψαλμ. 42)
Τό φλέγον θέμα Μαρίνα
Ἡ Μαρίνα εἶναι μιά ἀδελφή, ἡ ὁποία τοποθετήθηκε σέ ἀρκετά διακονήματα μέσα στόν χῶρο τῆς Ἀδελφότητας. Ὅ,τι ἀνελάμβανε τό ἔφερνε εἰς πέρας. Χαρακτῆρας εὐθύς καί σταθερός. Δυναμικός καί θυσιαστικός. Ὁ λόγος τοῦ π. Θεοφίλου, νόμος στήν ζωή της. Ἴσως αὐτό νά εἶναι ἔλεγχος γιά κάποιες πού δέν τά κατάφερναν καί τόσο καλά. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δέν εἴμαστε τό ἴδιο. Ἄλλος τρέχει μέ ἑκατό, ἄλλος μέ πενήντα καί ἄλλος μέ δέκα. Ὅλοι ὅμως τρέχουν. Δέν μποροῦμε καί δέν ἔχουμε τό δικαίωμα νά κόβουμε τά φτερά κάποιας άδελφῆς πού πετάει ψηλά, καί μάλιστα ἐν γνώσῃ τοῦ Πνευματικοῦ της, γιά τό χατήρι κάποιας ἄλλης πού τήν ζηλεύει.
Ὁ Γέροντας μέσα ἀπό τό ἱερό τήν καμάρωνε γιά τήν φωνή της στό ψαλτήρι καί ἤθελε νά τήν προωθήσει. Μετά τόν θάνατό του ὅμως, κάποιες ἄλλες πῆραν τήν θέση της καί μάλιστα δέν δέχθηκαν νά τήν βάλουν μαζί τους στήν χορωδία, λέγοντας ὅτι ἐάν πάει ἡ Μαρίνα δέν θά πᾶνε αὐτές. Οἱ συγκεκριμένες θά τό ἤθελαν αὐτό γιά τόν ἐαυτό τους; Κάποιες ἀπό τίς χοράρχησες δέν πῆραν τό μήνυμα τῆς ταπείνωσης ἀπό δικά τους πρόσωπα πού ἐγκατέλειψαν τήν Ἀδελφότητα; «Δημᾶς γάρ με ἐγκατέλιπεν ἀγαπήσας τόν νῦν αἰῶνα». (Β΄ Τιμ. δ΄)
Μοῦ εἴπατε ἀρκετές ἀνακρίβειες γιά τήν Μαρίνα, τόσο ἐσεῖς ὅσο καί ἡ Πολυξένη, ὅτι δηλαδή ὁ π. Θεόφιλος τήν εἶχε τιμωρημένη στήν Ὀλυμπιώτισσα καί στό Ναύπλιο. Ψέμα! Τήν ἔκρυβε ἀπό τούς γονεῖς της γιατί δέν ἤθελαν νά ἀφιερωθεῖ. Ἐάν, ὅπως καί ἄλλες ἀδελφές, ἔκαμε κάτι πού πίκρανε τόν Γέροντα ζητοῦσε συγνώμη καί ὁ Γέροντας πάντοτε συγχωροῦσε.
Πῶς τώρα ἐσεῖς καί ἡ προεστῶσα μέ ἐλαφριά καρδιά λέτε νά φύγει ἀπό τήν Ἀδελφότητα; Ποῦ νά πάει μέτα ἀπό εἴκοσι χρόνια; Δέν θά ἔχει δίκιο ὁ πατέρας της πού δέν τήν ἄφηνε νά ἀφιερωθεῖ ἀλλά νά πάει σέ μοναστήρι; Δέν μειώνεται ἔτσι τό κῦρος τῆς Ἀδελφότητας; Πῶς ἐσεῖς σάν πνευματικός πατέρας καί γέροντας πού θέλετε νά λέγεστε, προχωρεῖτε σέ τέτοιο ἔγκλημα; Εἴδατε ποτέ στήν Ἁγία Γραφή ὁ Χριστός νά διώχνει μαθητές ἀπό κοντά Του καί μάλιστα γνωρίζοντας, ὅτι ἕνας θά Τόν προδώσει, ἄλλος θά Τόν ἀρνηθεῖ, ἄλλοι θά ζητήσουν πρωτοκαθεδρίες καί τέλος ὅλοι θά Τόν ἐγκαταλείψουν;
Ἀπό τήν μιά τήν ἔχετε γιά πλανεμένη, ἀνυπάκουη, ἐγωίστρια καί ἀπό τήν ἄλλη μοῦ λέτε νά φύγει μέ ὅποιες ἀδελφές θέλει -δέν σᾶς πειράζει ὁ ἀριθμός γιατί δέν κοπιάσετε σέ τίποτε γιά νά ἔρθουν αὐτές οἱ ψυχές- νά πάει σέ ἕνα μοναστήρι μαζί μέ τίς ἄλλες, γιατί εἶναι δυναμική καί ἔχει χαρίσματα!
Βεβαιότητα ὅμως πού ἔχετε γιά τίς μεγάλες ἀδελφές: «Δέν θά φύγει καμμία, ἄλλωστε θέλουν γηροκόμημα»!!! Λόγια πού φάσκουν καί ἀντιφάσκουν. Λόγια ἕνος ἄπειρου νεαροῦ πού νομίζει ὅτι μ’ αὐτόν τόν τρόπο ἐπιτελεῖ ἔργο Θεοῦ. Ἀπορῶ πῶς μπορεῖτε νά λειτουργεῖτε, νά κοινωνεῖτε, ὅταν στίς εὐχές λέμε «πρῶτον καταλλάγηθι τοῖς σέ λυποῦσιν, ἔπειτα θαῤῥῶν, μυστικήν βρῶσιν φάγε»! Μήπως ὁ κανόνας πρέπει νά μπεῖ κάπου ἀλλοῦ καί ὄχι στίς συγκεκριμένες ἀδελφές; Μήπως ξεχνᾶμε τῆν παρακαταθήκη πού λάβαμε κάτα τήν ὥρα τῆς χειροτονίας μας; Τό ἀπεύχομαι. Ὅμως νομίζω ὅτι θά ἔπρεπε γιά τέτοια σοβαρά θέματα νά παίρνατε τήν γνώμη καί κάποιων πεπειραμένων πατέρων. Κάποιων πού γνώριζαν ἀπό κοντά τό ἔργο τοῦ π. Θεοφίλου, τό πνεῦμα του, τήν γραμμή του καί τέλος ὅλη του τήν βιοτή.
«Κύριος ὑπερηφάνους ἀντιτάσσεται ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν»
Ὁ π. Θεόφιλος ἦταν ἕνας ἀφανής ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου. Ποτέ δέν ἐπεδίωξε τήν δόξα, μᾶλλον τήν μίσησε. Κήρυττε σέ πόλεις καί χωριά καί ἀμέσως ἔφευγε. Σέ μιά τέτοια του ἐξόρμηση εἶχα τήν εὐλογία νά εἶμαι μαζί του καί πολλά πῆρα ἀπό τό παράδειγμά του. Ἀφανῆς στήν ἐλεημοσύνη. «Μήν γνώτω ἡ ἀριστερά, τῆς δεξιᾶς τό ἔργον». Ἡ τσέπη του πάντα ἄδεια. Ταπεινός στήν ἐμφάνιση. Προσιτός σέ ὅλους, μορφωμένους καί ἀγραμμάτους. Μιά ζεστή ἀγκαλιά γιά ὅλα του τά παιδιά. Ἰδιαιτέρως γιά τίς ἀδελφές. Ὅποτε τιμωροῦσε κάποια, ἔστελνε καί κάποια ἄλλη νά δεῖ σέ τί κατάσταση εἶναι. Ἐάν πονᾶ, ἐάν ὑποφέρει. Καί πολλές φορές ἐπεδίωκε δῆθεν τυχαία συνάντηση μαζί της, γιά νά μήν ὑπάρχει πνευματική ἀπομάκρυνση. Δέν ἔδιωξε ποτέ καμμία ἀδελφή ἀπό τό κοινόβιο, παρ’ ὅλο πού ἀπό ἀρκετές ταπεινώθηκε καί ὑπέφερε, ἀλλά ὅλες τίς οἰκονομοῦσε σάν στοργικός πατέρας. Ὅποιες ἐπέστρεφαν τίς ἀποκαθιστοῦσε στήν θέση πού ἦταν καί πρίν, ἀλλά καί στήν συνείδηση τῶν ἀδελφῶν. Π.χ. τήν ἀδελφή Εὐφροσύνη. Ἄλλο παράδειγμα, τήν Ἑλένη Δαδῆ, τυπώνοντας μάλιστα καί τίς εἰκόνες της, παρ’ ὅλο πού μερικές ἀδελφές δέν τό ἤθελαν.
Θέμα μεγάλων ἀδελφῶν «πού ἀντιδροῦν καί ἀντιδροῦσαν πάντα»
Μοῦ άναφέρατε ὅτι ὑπάρχουν ἀκόμη «τέσσερις μέ πέντε ἀντιδρῶσες, οἱ ὁποῖες ἀντιδροῦσαν καί στόν π. Θεόφιλο». Καί πάλι ρωτῶ, εἶναι δυνατόν αὐτές οἱ μεγάλες ἐπαναστάτριες, οἱ πρῶτες ἀδελφές τοῦ κοινοβίου νά ἦταν τόσο ἀντίθετες μέ τό πνεῦμα τοῦ Πατρός; Εἶναι ποτέ δυνατόν; Τότε πῶς τίς ἐμπιστεύθηκε καί ἔκαμε αὐτό τό ἔργο; Μέ ἀντιδράσεις, διαφωνίες καί τσακωμούς δέν χτίζονται κάστρα Ὀρθοδοξίας! Φάροι πού ἐκπέμπουν τό φῶς τό ἀληθινό, ἀλλά χαμοκέλες πάνω στήν ἀμμουδιά!
Κι ἄν ἀκόμη στήν ἀδύνατη περίπτωση νά εἶναι ἔτσι, τώρα θά ἐκδιωχθοῦν ἀπό τήν Ἀδελφότητα, μετά ἀπό τόσο χρόνια, κόπων καί προσφορᾶς τους καί μέ δεδομένη τήν ἀνοχή, ἄν ὄχι τήν ἀγάπη, τοῦ Γέροντος;
Εἶναι ποτέ δυνατόν νά ἔχουμε καρκινοπαθεῖς μεγάλες ἀδελφές καί οἱ μικρές νά τίς μιλοῦν μέ ἀσεβέστατο τρόπο χάριν τῆς ὑπακοῆς στό πρόσωπό σας, καί νά ζητοῦν ἀκόμη τά χρήματα γιά τήν συμμετοχή τους στήν ἀγορά τῶν φαρμάκων; Τά τόσα χρόνια προσφορᾶς, ἐργασίας καί καταβολῆς περιουσικῶν στοιχείων, προίκας καί μισθῶν δέν ἦταν σεβαστά, ἀλλά εἶναι τά τρία ἤ τέσσερα εὐρώ ἀναγκαία γιά τήν οἰκονομική – βιοποριστική ἀνάγκη τῆς Ἀδελφότητας; Κατάντια καί κοροϊδία! Τά θέλει αὐτά ὁ Θεός; Πῶς τίς μεγαλώνετε πνευματικά αὐτές τίς νέες ψυχές; Σάν αὐριανές κατηχήτριες καί κυκλάρχισσες ἤ σάν γενιτσαρόπουλα; Πῶς θά ἐμπνεύσουν καί κηρύξουν Χριστό στόν κόσμο, ὅταν οἱ ἴδιες δέν ἔχουν ἀγάπη;
Ὅταν ἔχουμε ἄρρωστη καί χειρουργημένη ἀδελφή, πού μάλιστα χρόνια ἦταν προεστῶσα, δέν τήν ἐπισκεπτόμαστε, δέν ἐνδιαφερόμαστε κᾶν πῶς πάει ἡ ὑγεία της, ἤ ἄν οἱ συνοδοί της ἔχουν χρήματα γιά τούς γιατρούς καί τά ταξί, διότι εἶναι μία ἀπό τίς «ἀντιδρῶσες»; Ἀλλοίμονο! Δέν θά ἀκούσουμε ἐκείνη τήν ἡμέρα «πορεύεστε ἀπ’ ἐμοῦ πάντες οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰωνιον τό ἡτοιμασμένῳ τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ…. ἀσθενής καί ἐν φυλακή, καί οὐκ ἐπεσκέψασθέ με». (Ματθ. κε΄)
Τό Εὐγγέλιο λέει, μεῖζον πάντων ἡ ἀγάπη. Τήν θεωρεῖ πρώτη καί μεγαλύτερη ἐντολή. Πῶς αὐτές οἱ ψυχές θά νοιώσουν τόν Ὕμνο τῆς Ἀγάπης, ὅταν ἐσεῖς τίς ἐπιβάλλετε νά μήν λένε οὔτε μία καλημέρα τοῦ Θεοῦ στίς μεγαλύτερες, γιατί κατά τήν λανθασμένη γνώμη σας, ἡ μᾶλλον τῆς Ἀναστασίας, (διότι αὐτή εἶναι ἡ μόνη καί μεγάλη χαίνουσα πληγή τῆς Ἀδελφότητας καί ὄχι τό Χωράφι), δέν πρέπει νά ἔχουν καμμία σχέση μέ τίς «ἀντιδρῶσες» καί νά συμπεριφέρονται μ’ αὐτόν τόν τρόπο;
Τό Χωράφι εἶναι ὁ μοναδικός χῶρος πού δέν μπορεῖ ἡ Ἀναστασία νά ἐλέγξει καί σεῖς χορεύετε κατά τά γούστα της. Λυπᾶμαι! Λυπᾶμαι ἀφάνταστα γιά τήν τόσο μεγάλη πτώση ἑνός πνευματικοῦ. Ὅποια ἀδελφή τῆς εἶναι ἐμπόδιο πρέπει ὁπωσδήποτε, ἤ νά φύγει ἀπό τήν Ἀδελφότητα ἤ νά τήν ὑπακούσει στραγγαλίζοντας τήν συνείδησή της.
Πῶς μοῦ λέτε ὅτι ἡρέμησε ἡ Ἀδελφότητα μέ τήν ἀλλαγή προσώπου στήν εἴσοδο ὑποδοχῆς; Ἦταν τόσο ἀνάξιες οἱ προηγούμενες ἀδελφές καί συζητοῦσαν τά ἐσωτερικά προβλήματα, ὥστε νά κριθεῖ ἀναγκαῖα ἡ ἀντικατάστασή τους μέ πρόσωπο τῆς δικῆς σας ἐμπιστοσύνης;
Ὑπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Σᾶς τό ξανατονίζω. Δέν ἔχετε τό δικαίωμα νά λέτε «ἄς φύγουν ὅπως ἔγινε καί μέ τήν Σουρωτή». Λάθος τραγικό. Ἄν πρέπει κάποια νά φύγει αὐτή μᾶλλον θά πρέπει νά εἶναι ἡ πέτρα τοῦ σκανδάλου καί ἡ αἰτία τῆς τρικυμίας μέσα στό σκάφος «Λυδία» καί ὄχι οἱ ἀδελφές τοῦ Χωραφιοῦ, ὅπως ἐσεῖς ὑποστηρίζετε.
Θελήσατε νά μάθετε καί τό τί λέγεται στό Ἅγιον Ὄρος, γύρω ἀπό τό ὄνομά σας, στόν ξενῶνα πού διακονοῦμε. Σᾶς εἶπα τήν ἀλήθεια. Ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι πού θά ἔρθουν συζητοῦν γιά τίς περιοδείες σας σέ διάφορα μέρη, κουβαλώντας πάντα μαζί σας τίς δύο ἀδελφές, Μαρία καί Ἀναστασία, καί αὐτό τό σχολιάζουν μέ δυσμένεια. Σᾶς εἶπα ὅτι δέν θέλει καί πολύ νά βγεῖ κάτι καί γιά ἠθικό καί σᾶς τόνισα ὅτι πρέπει νά προσέχετε. Λένε ὅτι τίς μαζεύετε στόν Σπαρμό καί μάλιστα φιλοξενοῦνται καί βράδυ. Αὐτά ἔχουν συζητηθεῖ νά ξέρετε καί στό Πατριαρχεῖο κατά τήν Σύνοδο τῶν Ἐπισκόπων τῶν Νέων Χωρῶν. Σᾶς τό τονίζω καί πάλι προσοχή! Προσοχή μεγάλη γιατί μετά δέν ὑπάρχει πισωγύρισμα.
Μοῦ εἴπατε καί γιά ἕνα ὄνομα μιᾶς ἀδελφῆς πού ἔπεσα ἀπό τά σύννεφα. Γνωρίζετε καλά τί θά πεῖ Εὐτυχία Κουλαντζόγλου καί πιά ἡ σχέση της μέ τόν π. Θεόφιλο; Ἦταν πάντοτε τό δεξί του χέρι. Τήν κατηγορήσατε σέ μένα, ὅτι δέν ἤθελε τό τηλεοπτικό κανάλι 4Ε καί ἔκανε τόν Γέροντα νά κλαίει μέρες μέ τήν ἀντίδρασή της! Δέν ἔκαναν τόν κόπο οἱ δύο «μεγάλες προεστῶσες» νά σᾶς ἐνημερώσουν, ὅτι ὁ π. Θεόφιλος χρησιμοποίησε τήν Εὐτυχία χρόνια ὁλόκληρα στό 4Ε, ἀναγκάζοντάς την νά παραιτηθεῖ -πρίν συμπληρωθοῦν τά συντάξιμα χρόνια της- ἀπό τήν μέση ἐκπαίδευση πού τόσο ἀγαποῦσε, γιά νά εἶναι ἡ ὑπεύθυνη τοῦ καναλιοῦ; Πῶς τολμᾶτε νά ξεστομίζετε μιά τέτοια συκοφαντία; Δέν γνωρίζετε ὅτι γιά τήν Εὐτυχία, ὅλοι ὅσοι τήν γνώρισαν, ἔχουν νά ποῦν τά καλύτερα λόγια καί ποτέ δέν ἔφευγαν δίχως πνευματικά ἐφόδια ἀπό κοντά της; Πῶς τήν κατηγορεῖτε ὅτι πολέμησε τόν π. Θεόφιλο γιά τά παιδάκια τῆς Σερβίας, λέγοντας ὅτι τρῶνε τό ψωμί τῆς Ἀδελφότητας; Ἡ ἴδια δέν ἀσχολήθηκε ποτέ μ’ αὐτόν τόν τομέα, ἀλλά καί εἶναι ἀδιανόητο νά ἔχει πεῖ κάτι τέτοιο. Ἐδῶ σεβαστέ μου πάτερ εἶναι ἡ ἀπειρία καί ρηχότητα τῶν σκεψεῶν σας!
Λίγες μέρες πρίν φύγω ἀπό τήν Ἀδελφότητα, μετά τήν κοίμηση τοῦ π. Θεοφίλου, εἶπα ἐνώπιον ὅλων τῶν ἀδελφῶν νά σέβονται τήν προεστῶσα. Νά τήν ὑπακούουν, γιατί αὐτή θά εἶναι ἀπό ἐδῶ καί πέρα ἡ ΜΑΝΑ τους, ἡ Γερόντισσα ἄν θέλετε. Χρέος καί καθῆκον της, ἡ ἀγάπη πρός τίς ἀδελφές. Μέριμνά της καθημερινή ἡ ὁμαλή συμβίωση τῶν ἀδελφῶν. Καθημερινή ἐπίσκεψη στά διακονήματα, ὄχι μόνον γιά τήν εὔρυθμη λειτουργία τους, ἀλλά καί γιά νά παρακολουθεῖ τήν πνευματική πρόοδο τῶν ἀδελφῶν. Ἐπίσκεψη σέ κάποιες πού θά εἶναι ἀσθενεῖς καί στίς κατάκοιτες. Νά προλαβαίνει τυχόν τσακωμούς, πειρασμούς καί μικροπρέπειες. Ὄχι βόλτες, κινητά, ἴντερνετ καί ὁδοιπορικά. Αὐτά εἶναι ἐργασία ἄλλων ἀδελφῶν. Ὁ πνευματικός τομέας θέλει πνευματικότητα. Θέλει ἁγιότητα. Θέλει θυσία. Ὄχι νεῦρα, ὄχι ἀποτομία, ὄχι σήμερα σοῦ μιλάω καί αὔριο δέν θέλω νά σέ δῶ. Θέλει σταθερότητα λόγων καί πράξεων καί ὄχι κοροϊδία, διότι τότε χάνει τόν σεβασμό, τόν ἔλεγχο καί προπαντῶς τό κῦρος τοῦ θεσμοῦ, πού ἔχει ὀρισθεῖ νά ὑπηρετεῖ μέ φόβο Θεοῦ. Ἐάν δέν μπορεῖ νά συγχωρήσει ἀδελφές πού ἀντιμιλοῦν, πού ἀντιδροῦν καί δέν ὑπακούουν, τότε μᾶλλον καλόν καί συμφέρον θά εἶναι καί γιά τήν ἴδια, ἀλλά καί γιά τό καλό τοῦ κοινοβίου, νά παραιτηθεῖ.
Ψάξτε, ρωτῆστε, ἀναζητῆστε τήν ἀλήθεια πρίν ἡ καταστροφή εἶναι μεγάλη καί ἀνεπανόρθωτη γι’ αὐτό τό ἔργο. Δέν θά εὐλογήσει μιά τέτοια κατάσταση ὁ Θεός. Μοῦ ἔλεγε μιά κυρία, ὅτι «κάθε φορά πού πάω νά κάνω προσευχή γιά τήν Λυδία, αἰσθάνομαι ἕνα σφύξιμο μέσα στήν καρδιά μου». Καί ἐγώ σᾶς λέω, κάτι πού ἴσως τό γνωρίζετε ἀπό τό Γεροντικό. Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἴσως ἔχει φύγει ἀπό τήν Ἀδελφότητα, ἀλλά σάν περιστέρι πετάει ἀπό πάνω της, γιατί τήν συγκρατεῖ ἡ μεσιτεία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Θεοφίλου. Κάντε κάτι πρίν φύγει μακρυά καί τότε ὅλοι μας θά κλάψουμε πικρά.
Ὅλα αὐτά σᾶς τά ἔγραψα μέ πολύ πόνο, δάκρυ καί προσευχή, δίχως προσωπικό μου ὄφελος. Δέν ἐπιδιώκω καί δέν ζητῶ ἀνταλλάγματα. Πονῶ καί θλίβομαι. Ξέρω ὅτι ἀπό τήν ὥρα πού θά πάρετε τό κείμενο, οἱ πόρτες τῆς Λυδίας θά εἶναι γιά μένα κλειστές. Πολλοί διαφωνοῦν μέ τήν στάση σας, τήν γραμμή καί τίς ἀποφάσεις πού παίρνετε. Κανείς ὅμως δέν ἔχει τό θάρρος, τό σθένος ἤ ἔστω τή διάθεση νά σᾶς μιλήσει ἤ νά σᾶς ἐπισημάνει γραπτῶς αὐτά πού ἀκούγονται. Ὁ καθένας γιά τόν δικό του λόγο. Ἐγώ ὅμως τό ἔπραξα αὐτό ὑπακούοντας σέ ὅλους αὐτούς πού σᾶς ἀνέφερα, κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς ἀδελφούς, ἀλλά ταυτόχρονα ὑπακούοντας καί στήν συνείδησή μου, λόγῳ καί τῆς μεγάλης μου ἀγάπης, τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς εὐγνωμοσύνης πρός τό πρόσωπο τοῦ Πατρός Θεοφίλου. Κάποτε χρειάστηκα καί ἐγῶ ἕνα χέρι καί τό βρῆκα στήν ἀγκαλιά τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος. Τώρα τό προτείνω σέ ἐσᾶς. Ἐάν θέλετε. Ἐγώ πάντως θά περιμένω ἀπάντησή σας, θά τό χαρῶ ὅποια καί ἄν εἶναι αὐτή, ἀρκεῖ νά εἶναι ἀληθινή καί ὄχι ψεύτικη. Θά εἶμαι δίπλα σας γιά τό καλό τῆς Ἀδελφότητας. Ἐάν πάλι νομίζετε ὅτι ἐσεῖς τά καταφέρνετε μόνος σας, ὁ Θεός βοηθός.
Μέ πολύ πόνο καί ἀγάπη,
Ἱερομόναχος Θεόφιλος