🏑Η επιστολή -ντοκουμέντο ( σε συνέχειες) στην οποία παραθέτει όλα όσα του καταμαρτυρούμε οκτώ μήνες τώρα χωρίς αποτέλεσμα

Σχολιάζει ο Σωτήρης Μ. Τζούμας

Ο Μεγάλος πατέρας μας, ο Χριστόδουλος μας, έλεγε πως ακόμη και αν όλοι οι άλλοι σιωπούν εσείς θα ομιλείτε! Μην νοιάζεστε για το τίμημα, ούτε να περιμένετε την ανταμοιβή! Θα έλθει εξ ουρανού μία στιγμή που δεν θα το περιμένετε! Αλλά ακόμη και αν δεν έλθει μην στενοχωρηθείτε .. Ο Θεός έχει το σχέδιο Του. Βέβαια τις παραινέσεις του αυτές δεν τις ακολούθησαν στη ζωή τους όλα τα παιδιά του. Δεν ενεργούμε όλοι το ίδιο. Δεν είμαστε φτιαγμένοι, βλέπετε, όλοι οι άνθρωποι από τα ίδια υλικά. Κάποιο τολμούν, κάποιοι όχι!
Εγώ έτσι έμαθα στη ζωή μου κι έτσι πορεύομαι! Μοναχικός αλλά σταθερός στις αρχές μου! Συνεχίζω ακάθεκτος. Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας! Και για τα καλά σας λόγια στα μηνύματα σας για την εορτή μου. Και επειδή σίγουρα ο καλός Θεός έχει για όλα τα θέματα το σχέδιο Του, γιαυτό σας παρουσιάζω σήμερα ένα εξαιρετικό ντοκουμέντο που ήλθε στα χέρια μας και αφορά τον π. Νικάνορα και τα έργα και τις ημέρες του στη ΛΥΔΙΑ. Είναι το δικό μας δώρο για τα σημερινά του ονομαστήρια. Δεν το επιδιώξαμε απλώς συνέπεσε! Και έδεσε γάντι! Λυπάμαι αν τους χαλώ την εορτή στη Μονή Σπαρμού. Οπωσ έμαθα είναι εκεί μαζεμένα όλα τα γενιτσαράκια με αρχηγούς την Αναστασία και τη Μαρία. Αλλοίμονο! «Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε…»,που έλεγε κι ο αείμνηστος Πρόεδρος.

Στην πολυσέλιδη αγωγή (107 σελίδες!) που μου απέστειλε ο π. Νικάνωρ με κατηγορεί μεταξύ άλλων για «ψευδή δημοσιεύματα» και με αποκαλεί «δεινό λιβελλογράφο». Είναι ίδιον των ανθρώπων τοιαύτης περιωπής (sic) να συμπεριφέρονται όπως η σηπία η μελανηφόρος…!
Επειδή όμως, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει πως είναι προτιμότερος ο πόλεμος για την αρετή, από την ειρήνη που συμβιβάζεται με την κακία και σε χωρίζει από τον Θεό,
Επειδή ουδέποτε κατηγόρησα κάποιον άνευ μαρτυριών και αποδείξεων,
Επειδή η ως τώρα δημοσιογραφική μου πορεία ήταν κόσμια και δεοντολογική και με όσους κονταροχτυπήθηκα στο τέλος του αγώνα δικαιώθηκα και επαληθεύτηκα.
Επειδή πάντοτε στηρίζομαι σε αξιόπιστες πληροφορίες και έγγραφα, που επιλέγω με καθαρά δημοσιογραφικά κριτήρια την χρονική στιγμή της δημοσίευσής τους,
Επειδή με την έφεση που μου έδωσε ο Θεός υπηρετώ την αλήθεια,
Επειδή ο ολισθηρός δρόμος που επέλεξαν να πορευτούν -τόσο ο π. Νικάνωρ όσο και οι αδελφές Αναστασία Πεχλιβάνη και Μαρία Κράλλη- αναδύεται με τραγικά λυπηρό αλλά συνάμα ιδιαίτερα αποκαλυπτικό τρόπο μέσα από επιστολές που έχουν καταφθάσει στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο,
Για τον λόγο αυτό παραχωρήσαμε το βήμα του «Εξάψαλμου» σε ανθρώπους του Γέροντα, Αγιορείτες Πατέρες, οι οποίοι παρακολουθούν την αρθρογραφία μας για τα τεκταινόμενα στην Αδελφότητα ΛΥΔΙΑ, για τα οποία, είχαν ίδια αντίληψη ως από ετών συνδεόμενοι πνευματικά με τον εμπνευστή και δημιουργό του μεγάλου αυτού Οικοδομήματος Γέροντα Θεόφιλο, μετά την κοίμηση του οποίου οι πόρτες της Αδελφότητας έκλεισαν στους μη αρεστούς και σε όσους δεν υπακούουν και δεν ενστερνίζονται το τραγικό αφήγημα που υπαγορεύουν η Αναστασία Πεχλιβάνη και ο π. Νικάνωρ Παπανικολάου, συνεπικουρούμενοι από την αποκαλούμενη προεστώσα την άβουλη ή μάλλον την βολεμένη Μαρία Κράλλη, η οποία άρπαξε την διοίκηση με το έτσι θέλω, χωρίς διαδικασίες . (Αλήθεια, σε τι προΐσταται όταν Πρόεδρος του Σωματείου ΛΥΔΙΑ είναι η εκλεγμένη Ελένη Κιμισκίδου;Αλλά αυτό τους πονά και θέλουν να το εξαφανίσουν)
Με την δημοσίευση της επιστολής του π. Κοσμά Δοχειαρίτη, ο οποίος είχε 50ετή πνευματικό σύνδεσμο με τον μακαριστό π. Θεόφιλο και γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα μέσα στην Αδελφότητα, τονίζεται για μία ακόμη φορά ότι ο π. Θεόφιλος ΔΕΝ ΕΠΕΛΕΞΕ τον π. Νικάνορα για πνευματικό της Αδελφότητος.
Αν είχε ίχνος αξιοπρέπειας ο εν λόγω κληρικός που εμπαίζει τους πάντες ( κι έναν Επίσκοπο πάνω από το κεφάλι του που δεν τολμά αλλά σιωπά) έπρεπε να κλειστεί μέσα στην Μονή του Σπαρμού και να ζητά το έλεος του Θεού για τις αδικίες που έχει διαπράξει στις Γερόντισσες και λοιπές αδελφές της ΛΥΔΙΑΣ που έχτισαν αυτό το οικοδόμημα για να το σφετεριστεί τώρα αυτός αλλά για την ζημιά που προκαλεί στην Εκκλησία!
Επειδή όμως τέτοια άνθη δεν ευδοκιμούν στον Όλυμπο, συνεχίζουμε τον αγώνα μας δριμύτεροι. Για την αλήθεια! Για να ξυπνήσουμε συνειδήσεις! Για να βοηθήσουμε τους αρμοδίους να τολμήσουν την κάθαρση!

 

 

Ο π. Θεόφιλος μετά του Γέροντος του π. Χρυσοστόμου

Και ιδού το θαύμα

Ένας ακόμη Αγιορείτης έρχεται να συμμαρτυρήσει ότι ο π. Νικάνωρ επιλέχθηκε από συγκεκριμένα πρόσωπα για να εξυπηρετήσει σκοπιμότητες και όχι από τον π. Θεόφιλο ή την πλειοψηφία των αδελφών της ΛΥΔΙΑΣ για πνευματικός.
Ο π. Θεόφιλος Αγιορείτης, ο οποίος συνδεόταν παιδιόθεν με τον Γέροντα Θεόφιλο, απέστειλε αδελφική επιστολή προς τον π. Νικάνορα, θέλοντας να προλάβει τον διασυρμό του ιδίου, και να αποφευχθεί η διάσπαση των μελών της ΛΥΔΙΑΣ. Με πόνο αλλά και τόλμη επισημαίνει τους κινδύνους που ελλοχεύει η τακτική που ακολουθεί ο π. Νικάνωρ. Κάνει μια ιστορική αναφορά, περιγράφει συγκεκριμένα και άκρως αποκαλυπτικά περιστατικά, κατονομάζει θύτες και θύματα, βάζει πραγματικά το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων!
Την πολυσέλιδη αυτή επιστολή του, μας την απέστειλε ζητώντας να την δημοσιοποιήσουμε ώστε όλοι να λάβουν γνώση και άπαντες να αντιληφθούν την αλήθεια, η οποία δυστυχώς για τους πρωταγωνιστές είναι ακόμη χειρότερη από όσο μπορεί κανείς να φανταστεί.

Ιδού η επιστολή του σεβαστού Γέροντος Θεοφίλου του Αγιορείτου προς εμένα και στη συνέχεια η επιστολή- ντοκουμέντο προς τον Νικάνορα. Επειδή είναι μεγάλη θα δημοσιευτεί σε συνέχειες. Με λίγη καλή θέληση των πρωταγωνιστών μπορεί να γίνει και ….σήριαλ.

Ἀγαπητέ κ.Τζούμα σᾶς στέλνω ἕνα κείμενο τό ὁποῖο εἶχα ἀποστείλει στόν π. Νικάνορα γιά τήν ὅλη κρισιμότητα τῆς Ἀδελφότητος πρίν ἀπό ἕναν χρόνο, γνωρίζοντας ὁ ἴδιος ἀπό τόν μακαριστό Γέροντα καί τίς μεγάλες Ἀδελφές γεγονότα καί καταστάσεις ἀναλύοντάς τα ὅπως θά δεῖτε καί στό ἔγγραφο ἀναλυτικά μία-μία τίς ἀλήθειες που ἀποσιωπούν ἐσκεμμένα τό τρίδυμο τῆς καταστροφῆς αὐτοῦ τοῦ θεαρέστου ἔργου…
Σᾶς εὔχομαι νά ἀγωνιστεῖτε μέ ὅλες τίς δυνάμεις σας νά λάμψει ἡ ἀλήθεια καί νά θριαμβεύσει τό ὄραμα τοῦ π. Θεοφίλου.
Καλή Παναγιά!
Ἱερομόναχος Θεόφιλος Ἁγιορείτης
Ἅγιον Ὅρος

Ἅγιον Ὅρος, 4/17-1-2019

Ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ πατέρα Νικάνωρ

«Ἡ ἐμή ἀπολογία τοῖς ἐμέ ἀνακρίνουσιν αὕτη ἐστίν».

Μετά ἀπό πολλές προσπάθειες πού ἒκαμα τηλεφωνικῶς (πάνω ἀπό 15 κλίσεις καί δύο μηνύματα) καί μάλιστα στίς δύο τελευταῖες νά μοῡ κλείνετε τό τηλέφωνο, πῆρα τήν ἀπόφαση νά σᾶς γράψω αὐτή τήν ἐπιστολή (ἴσως σκληρή γιά σᾶς), ὅμως τό θεωρῶ ἐπιβεβλημένο καθῆκον στήν μνήμη τοῦ πατρός Θεοφίλου. Ἀπορῶ καἰ ἐξίσταμαι γιατί τόση περιφρόνηση καί ἀπαξίωση στό πρόσωπό μου, ὥστε νά μήν ἔχετε τό θάρρος ἤ μᾶλλον τήν καλή θέληση νά μιλήσετε μαζί μου, ἐνῶ πρίν λίγες μέρες τό κάνατε.

Ἀρχίζω μέ τό ψαλμικό «λύτρωσέ με ἀπό συκοφαντίας ἀνθρώπων καί φυλάξω τάς ἐντολάς σου». Καί ἐξηγοῦμαι. Τό βράδυ εἴχαμε μιά καλή συνομιλία, σᾶς παρακολουθοῦσα μέ πολύ προσοχή, περιμένοντας κάποιες ἄλλες ἀπαντήσεις, πιό πνευματικές, ἀλλά δυστυχῶς μέχρι τό πρωί ἄλλαξαν οἱ προθέσεις σας ὡς πρός τήν συνομιλία μου μέ τίς μεγάλες ἀδελφές ἤ, κατά τά δικά σας λόγια, τίς «ἀντιδρῶσες καί ἀνυπάκουες».

Σ’ αὐτό τό σημεῖο ἔχω νά σᾶς πῶ ὅτι, γιά νά σᾶς γράψω αὐτήν τήν ἐπιστολή, ἔχω πάρει τήν γνώμη τεσσάρων Ἐπισκόπων μέ κύρος καί ἀγάπη στό ἔργο τοῦ μακαριστοῦ πατρός Θεοφίλου, ἑνός πεπειραμένου Ἁγιορείτου Ἡγουμένου καί πέντε πνευματικῶν Γερόντων μέ ἀρίστη φήμη στό Ἅγιον Ὄρος, ὁπότε τίποτε ἀπό αὐτά πού θά λεχθοῦν δέν εἶναι δικά μου, ἀλλά συμβουλές καί προτροπές πολλῶν Πατέρων καί λαϊκῶν ἀδελφῶν πού πονοῦν αὐτό τὀ θαυμάσιο δημιούργημα τοῦ Πατρός, πού σήμερα σείεται συθέμελα ἀπό ἐσᾶς προσωπικά. Καἰ ἔρχομαι στό θέμα.

Πῆρα τηλέφωνο στήν ἀδελφή Πολυξένη (ὅπως ἡ ἴδια σᾶς ἐνημέρωσε καί τό βεβαιώσατε καί σεῖς ὁ ἴδιος), νά τήν ἐνημερώσω γιά ὅσα ἔχουν πέσει στήν ἀντίληψή μου σχετικά μέ τήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στήν Ἀδελφότητα. Μιλήσαμε ἤρεμα καί μέ νηφαλιότητα, τονίζοντάς της νά σᾶς μεταφέρει τό ὁτιδήποτε λέμε. Δέν ἔπεξα κρυφτό μαζί της. Ὅμως τήν ἑπομένη ἀπό τήν συνομιλία μαζί σας, μέ πῆρε τηλέφωνο καί λίγο πολύ τά ‘βαλε μαζί μου γιά πολλά ἀπό τά θέματα πού συζητήσαμε καί μάλιστα μετά ἀπό πέντε μέρες, ἰσχυριζόμενη ὅτι μόλις ἔκλεισε τό τηλέφωνο τά σκέφτηκε καλύτερα – τραγική εἰρωνεία! Σ’ αὐτές τίς πέντε ἡμέρες ὅμως, περίμενα καί τήν δική σας ἀνταπόκριση, ἀλλά είς μάτην. Ἐπανέρχομαι στά λόγια της.

1) Εἶπε ὅτι ἐγώ τήν πῆρα τελέφωνο γιά νά τήν «ψαρέψω». Ἐάν εἶναι δυνατόν νά λέγονται τέτοιες κουβέντες ἀπό μιά μεγάλη ἀδελφή καί μάλιστα μορφωμένη! Ἡ λέξη «ψαρεύω» μᾶλλον δέν εἶναι καί τόσο γνώριμη γιά τήν ἡλικία της καί αὐτό μοῦ δίνει τήν ἐντύπωση, ὅτι ἀπό πίσω κρύβονται ἄλλοι δάσκαλοι, πού τήν καθοδηγοῦν τό τί θά πεῖ, διότι ἐάν ἦταν πράγματι δικός της προβληματισμός γι’ αὐτά πού εἰπώθηκαν, θά ἔπερνε τηλέφωνο τήν ἴδια ἡμέρα καί ὄχι μετά ἀπό πέντε ἡμέρες, ἀφήνοντας ἕνα διάστημα, κατ΄ ἐμέ μεγάλο, γιά ἕνα τέτοιο σοβαρό θέμα.

2) Εἶπε ὅτι γνωρίζω πολλά καί εἶμαι ἑτοιμόλογος, πράγμα πού κατ’ αὐτήν ἐρμηνεύεται, ὅτι ἔχω μιλήσει μέ τίς ἀδελφές. Ἑτοιμόλογος μπορεῖ νά εἶμαι, ὄχι ὅμως ἀνόητος! Ὅλοι ὅσοι ἔρχονται στήν Ἀσπροβάλτα, λαϊκοί προσκυνητές, φίλοι καί γνωστοί, καταλαβαίνουν, ἀντιλαμβάνονται καί πονοῦν γιά τήν ὅλη κατάσταση, διότι ἔχουν αἰσθητήριο, βλέπουν, παρακολουθοῦν κινήσεις, λυποῦνται καί πονοῦν. Πολλές φορές ἐμεῖς οἱ ἀφιερωμένοι νομίζουμε, ὅτι ὁ κόσμος εἶναι ἀνόητος καἰ δέν καταλαβαίνει, ὅμως αὐτός ὁ ἁπλοϊκός λαός, χιλιάδες χρόνια τώρα κρατᾶ γερά μέσα του τήν πίστη μας καί τήν Ὀρθοδοξία, πάρ’ ὅλο πού ἐμεῖς οἱ Ἱερεῖς κάνουμε μέ τά ἔργα μας ἀγῶνα νά τούς ἀπομακρύνουμε ἀπ’ αὐτήν. Λοιπόν, «τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων» ὅταν ὅλοι γνωρίζουν καί ἐμεῖς παίζουμε κρυφτούλι; Μήπως ἔτσι γινόμαστε θεομπέχτες καί ὑποκριτές;

3) Εἶπε ὅτι ἐγῶ σᾶς ἀπεκάλεσα «ἂπειρο ὡς πνευματικό». Ἡ ἀκριβής φράση μου ἦταν, ὅτι εἶπα, πώς «στήν ἀπειρία σας ἐπάνω μπορεῖ νά κάνατε λάθη» καί πρότεινα τό χέρι μου νά σᾶς βοηθήσω. Οὐδείς τέλειος εἰ μή ὁ Θεός καί οὐδείς ἀλάθητος εἰ μή ὁ Θεός καί ὁ πάπας!

4) Εἶπε πώς ἰσχυρίστηκα γιά τόν μακαριστό π. Θεόφιλο, ὅτι ἔκανε λάθη. Ναί τό εἶπα καί τό ξαναλέω, ὅτι ἔκανε λάθη σέ πολλά πράγματα, διότι ποτέ δέν διεκδίκησε τό ἀλάθητο! Τό ὁμολογοῦσε καί ὁ ἴδιος στίς κατ’ ἰδίαν συνομιλίες μας, καί μάλιστα τόν ἔλεγχε ἡ συνείδηση, ὅτι γιά νά κρατήσει νέες ἀδελφές, ἀδίκησε πολλές φορές τίς μεγάλες, πού ὡς γνωστόν τίς ὀνόμαζε «σκλαβάκια». Τά δύο λάθη του στήν συγκεκριμένη περίπτωση εἶναι: Τό πρῶτο, ὅτι δέν ὑπάρχει ἐγκεκριμένος ἐσωτερικός κανονισμός ἀπό Πρωτοδικεῖο, πού νά φαίνεται πῶς θά λειτουργεῖ ἡ Ἀδελφότητα, καί στόν ὁποῖο θά ρυθμιζόταν ἡ ἐσωτερική ζωή καί ἡ εὔρυθμη λειτουργία της. Τό δεύτερο λάθος του ἦταν, ὅτι δέν ἐξασφάλισε τίς ἀδελφές γραπτῶς γιά τό Χωράφι καί τώρα κατηγοροῦνται ὡς αὐτόνομες, πλανεμένες καί ἀνυπάκουες.

5) Εἶπε ἐπίσης, ὅτι ὁ π. Θεόφιλος δέν γνώριζε πολλά πράγματα τό τελευταῖο διάστημα λόγῳ γήρατος καί ἀσθενειῶν (ὅπως καί ἐσεῖς συνφωνήσατε στήν συνομιλία μας) καί ἡ κάθε ἀδελφή ἔκανε ὅ,τι ἤθελε. Αὐτό ὅμως θά τό σχολιάσω παρακάτω.

6) Εἶπε ἀκόμη ὅτι στό Χωράφι μπῆκαν πολλά δέντρα (ἀνέφερε κυρίως τίς κυδωνιές), ὅτι τά ζῶα εἶναι πολλά, ὅτι τό Χωράφι ἔχει χρέος, ὅτι ἡ Μαρίνα κάνει ὅ,τι θέλει καί ὅτι ἡ Ἀδελφότητα δέν ἔχει σκοπό νά κάνει ἐμπόριο μέ τά προϊόντα του. Ὅσο γιά τήν Θεοχάρη, εἶπε ὅτι δέν θέλει νά παρουσιαστεῖ στήν Ἀδελφότητα γιά νά βρεθεῖ κάποια λύση. Τῆς τόνισα, ὅτι ἐγώ προσωπικά θά τῆς μιλήσω καί θά προσπαθήσω νά ἔρθει στήν Ἀσπροβάλτα. Μοῦ ἀπάντησε, ὅτι θά ἦταν εὐχῆς ἔργο νά τό καταφέρω. Εἶδα ὅμως μέ μεγάλη μου θλίψη τίς βεβιασμένες κινήσεις, ὅσον ἀφορᾶ τήν Θεοχάρη, τήν ἑπόμενη μέρα. Νά τήν καλεῖ ἡ προεστῶσα γιά νά μιλήσουν γιά τό θέμα τοῦ Χωραφιοῦ. Γιατί τόση σπουδή τήν τελευταῖα στιγμή, ἐνῶ τόσο καιρό πρίν, πού ἡ ἴδια ζητοῦσε νά ἀπολογηθεῖ προσκομίζοντας τά ἀνάλογα παραστατικά στοιχεῖα, νά μήν γίνεται δεκτή; Τόση ἀδικία, τόση περιφρόνηση, ὥστε νά μήν μπορεῖ νά βρεθεῖ μία λύση μέ νηφάλια συζήτηση! Ἔχει ὁ Θεός καί ἐλπίζω νά δώσει τήν λύση πού θά ἤθελε καί ὁ π. Θεόφιλος.

7) Εἶπε τέλος καί τό τελευταῖο ΨΕΜΑ – ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ γιά τό πρόσωπό μου, ὅτι ἐγώ ἐξομολόγησα τίς ἀδελφές στό Χωράφι καί τίς ἔλυσα τόν κανόνα πού ἐσεῖς τίς βάλατε. Ψέμα μεγάλο καί άσυγχώρητο γιά ὅποια ἀπό τίς ἀδελφές τό διέδωσε καί μάλιστα πληροφοροῦμαι, ὅτι αὐτή ἡ φήμη παίρνει διαστάσεις μέσα στήν Ἀδελφότητα. Μήπως καί αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού ἀπαξιεῖτε νά μοῦ ἀπαντήσετε; Ἐδῶ ὅμως θά σταθῶ λίγο καί ζητῶ, ὄχι παρακαλῶντας, ἀλλά ἀπαιτῶντας, νά ἀποκατασταθεῖ ἡ ὅλη ἀλήθεια ἐνώπιον τῆς Ἀδελφότητας ἀπό ἐσᾶς τόν ἴδιο. Ἐάν δέν γίνει ἡ ἀποκατάσταση (καί αὐτό θά τό μάθω ὁπωσδήποτε) τότε δέν γνωρίζω μέ ποιόν τρόπο θά ἀντιδράσω, ἴσως καί μέ τό τοῦ Παύλου πού ἐπικαλεῖται τόν Καίσαρα.