You are currently viewing 14 Μαίου 2007:ημέρα μνήμης του   καλού  και χαμογελαστού «Γέροντα»Τράλλεων Ισιδώρου.

14 Μαίου 2007:ημέρα μνήμης του καλού και χαμογελαστού «Γέροντα»Τράλλεων Ισιδώρου.

  • Reading time:1 mins read

 

🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα 

14 Μαΐου 2007, πριν από  δεκαέξι (16) ολόκληρα χρόνια, έφυγε από τη ζωή, εντελώς  απροσδόκητα, ένας πολύ αγαπητός Επίσκοπος της Εκκλησίας μας, για τον οποίο μόνο καλά λόγια έχουμε να  πούμε και να γράψουμε  όλοι. Δεν είχε εχθρούς. Μόνο φίλους! Δεν είχε  ίχνος κακότητας αλλά μόνο αγάπη, την οποία μοίραζε απλόχερα προς όλους. Δεν είχε ποτέ θυμό και κακότητα! Μόνο χαμόγελο και λόγια αγάπης! Και ένα αστείρευτο χιούμορ. 

Πρόκειται για τον Μακαριστό Επίσκοπο Τράλλεων Ισίδωρο, διατελέσαντα επί σειρά ετών Ηγούμενο και αναμορφωτή εκ βάθρων  της Πατριαρχικής Μονής Πάτμου.Και μετά από αυτόν ήλθε η παρακμή. 

Νοσταλγική περιπλάνηση στο θλιβερό συμβάν του θανάτου του και έκφραση του προσωπικής  μας συμμετοχής και θλίψης για την  πρόωρη  κοίμησή του και την φυγή του από  τον μάταιο κόσμο μας, είναι οι γραμμές αυτές. 

Λίγα φτωχά λόγια, φτωχές εκφράσεις, φτωχά ψελλίσματα αγάπης ,για να τον θυμηθούμε και να τον θυμίσουμε σε όλους, στην  επέτειο του θανάτου του. Μετά από δεκαέξι ολόκληρα χρόνια.

Τον αείμνηστο “Γέροντα” (έτσι αποκαλούσαμε πάντα τον καλό μας Ισίδωρο) τον γνώρισα στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα!! Ήταν τότε Ηγούμενος στην Πατριαρχική Μονή Πάτμου και εγώ ό,τι που είχα αναλάβει ένα  νευραλγικό πόστο, σε μία μεγάλη εταιρεία  αλλά με  αρχές  και πίστη στις παραδόσεις μας!

Συνδεθήκαμε αμέσως μαζί του! Μας κέρδισε η ηρεμία του, η καλοσύνη του, η ευγένειά του και η αμεσότητά του! Σε κέρδιζε στον πρώτο… καφέ!

Στη συνέχεια, σε κάθε του ταξίδι στην Αθήνα, οσάκις ερχότανε για να διευθετήσει θέματα της Μονής, δεν παρέλειπε να σταματά στο γραφείο μου να συζητάμε την τρέχουσα επικαιρότητα  και να κάνουμε ανασκόπηση των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων!Και συχνά να γευματίζουμε παρέα με εκλεκτούς φίλους. 

Οταν ανέλαβε να υλοποιήσει το μεγαλεπήβολο σχέδιο της επίσκεψης, για πρώτη φορά, του Μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχη Δημητρίου – του ταπεινού Πατριάρχη της αγάπης και της καλοσύνης– στην Πάτμο, για τα 1900 χρόνια από την συγγραφή της «Αποκαλύψεως», είχα την τιμή και την ευλογία να συμπεριληφθώ με δική του εισήγηση στην Οργανωτική Επιτροπή αυτού του μεγάλου γεγονότος για την πατρίδα μας, για την Ορθοδοξία και ιδιαιτέρως για το ευλογημένο νησί της Πάτμου. Και κυριολεκτικά το γεγονός του εορτασμού  αυτού  έγραψε ιστορία! Δεν είχε ξανασυμβεί ένα τόσο μεγαλειώδες σχέδιο να υλοποιηθεί χωρίς την βοήθεια ξένων συμβούλων και να στεφθεί από απόλυτη επιτυχία. Ολα τα φώτα της δημοσιότητας ήταν στραμμένα στην Πάτμο για μέρες!
Έκτοτε συνδεθήκαμε πνευματικά αλλά και ως άνθρωποι.Και λίγα χρόνια αργότερα, όταν ο νεοεκλεγείς 
Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέφθηκε την Πάτμο, μαζί με όλους τους Προκαθημένους των Ορθοδόξων Εκκλησιών, πάλι συνεργαστήκαμε αφού και πάλι οριστήκαμε ως μέλος  της Οργανωτικής Επιτροπής! Και όταν τα χρήματα των ιδιωτών χορηγών δεν έφτασαν για να καλύψουν τις εκδηλώσεις χτυπήσαμε την πόρτα του Μαξίμου και του τότε Πρωθυπουργού  Ανδρέα Παπανδρέου με την πολύτιμη βοήθεια της συζύγου του Δήμητρας Λιάνη- Παπανδρέου, ενίσχυσε γενναιόδωρα τις εκδηλώσεις! Και κάθε φορά που συναντιόμασταν θυμόμασταν αυτές τις δύσκολες και αγωνιώδεις ημέρες και το καλό που μας έκανε τότε (1992) στην κοινή προσπάθεια της οργάνωσης των εκδηλώσεων στο νησί, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος σε ανάλογο αίτημα που του είχε κατατεθεί  για τον ίδιο σκοπό (ενίσχυση της Μονής για έργα)είχε απαντήσει αρνητικά!


Με τον Σεβ. Γέροντα Πριγκηποννήσων Δημήτριο και τον Σεβ. Βεροίας Παντελεήμονα. Αριστερά της φωτογραφίας διακρίνεται ο Σεβ. Κιλκισίου Βαρθολομαίος ως διάκονος. 

Κανείς δεν κατάφερε να “χαλάσει” αυτή την ευλογημένη επικοινωνία και σχέση που είχαμε, στο διάβα των ετών! Ακόμα και όταν ορισμένοι άσπονδοι φίλοι του αποστασιοποιήθηκαν όταν δημιουργήθηκαν κάποια προβλήματα στη Μονή, εμείς ήμασταν πάντα στο πλευρό του.Ναί,ήμουν πάντα κοντά του,σε όλες τις χαρές αλλά και στις δυσκολίες! Και το ίδιο θα έκανε και εκείνος σε μένα  αν ζούσε σήμερα.

Όταν η Ι. Σύνοδος του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, με πρόταση του ίδιου του Πατριάρχη Δημητρίου, ανταμείβοντάς τον για το έργο του και την προσφορά του, τον εξέλεξε Επίσκοπο Της Εκκλησίας μας ήμασταν κοντά του! Και στα Μηνύματα και στην χειροτονία του σε Επίσκοπο. Αλλά και όταν αργότερα γεύτηκε την άψινθο της αχαριστίας, ακόμη και από πρόσωπα που ευεργέτησε, πάλι κοντά του ήμασταν, πιστοί φρουροί!
Ο Ισίδωρος μπορεί να έφυγε από κοντά μας, η ανάμνησή του όμως παραμένει ζωηρή! Ποιός, άλλωστε,  μπορεί να ξεχάσει τον Επίσκοπο με το Πατριαρχικό ανάστημα, την βροντερή επιβλητική φωνή και την πλούσια Πατριαρχική  γενειάδα! Ποιός μπορεί να λησμονήσει τον ρέκτη Αρχιερέα, που σε κάθε του ιεροπραξία δίδασκε μεγαλείο και ιεροπρέπεια! Τα άμφιά του  μοναδικά και ονομαστά! Χωρίς να προκαλεί ήταν ο πιο σωστά και αρμονικά ντυμένος Ιεράρχης.
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τον αγαπούσε και τον ξεχώριζε! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στις πρώτες θείες λειτουργίες του ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, λόγω προσωπικής του ένδειας σε καλά άμφια και Μίτρες,λειτούργησε με δανεικά άμφια από τον Ισίδωρο. Αλλά όπως έχω ξαναγράψει η ανιδιοτελής φιλία των δύο Ιεραρχών σφυρηλατήθηκε μέσα στο χρόνο! Γιαυτό και ο Ισιδωρος στις Αρχιεπισκοπικές εκλογές του 1998 ήταν κοντά μας και αγωνιζόταν με τα παιδιά του Χριστοδούλου για μια καλύτερη μέρα στην Εκκλησία. Δεν θα ξεχάσω την αγωνία μας το πρωινό της 28ης Απριλίου του 1998. Και την χαρά μας όταν ολοκληρώθηκε η διαδικασία επιτυχώς υπέρ του Χριστοδούλου. Και ήταν τότε που είπε προφητικά  ο Ισιδωρος: «Σήμερα ξεκινά μια νέα Πεντηκοστή για την Εκκλησία μας . Εύχομαι να τον αφήσουν να κάνει το έργο που έχει οραματιστεί».Λες και κάτι ήξερε…

Όμως το πιο “θερμό” επεισόδιο, τους το επεφύλαξε ο Θεός για το τέλος! 14 Μαΐου 2007, έφυγε από τη ζωή ο Ισίδωρος και λίγες ημέρες αργότερα άρχισε η αντίστροφη μέτρηση στη ζωή του Χριστοδούλου!

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αποχαιρέτησε τον Γέροντα με πολύ θερμά λόγια την ώρα της εξοδίου ακολουθίας του! Όσοι θυμούνται την ημέρα εκείνη θα θυμούνται ότι η φωνή του μεγάλου Πρωθιεράρχη, λύγισε πολλές φορές. Έχουν μείνει χαραγμένα στο μυαλό μου τα λόγια του. Δεν θα ξεχάσω πόσο θλιμμένος ήταν για μέρες ο Χριστόδουλος. Του θυμίζαμε παλιές ιστορίες και περιστατικά για να διανθίσουμε την ατμόσφαιρα, για να γελάσει αλλά δεν καταφέραμε να τον κάνουμε να ξεχαστεί!

Αλλά και όλοι εμείς, σήμερα ακόμη  δεν είναι εύκολο να ξεχάσουμε την μορφή του Ισιδώρου.

Μας έχουν δέσει μαζί του όμορφες στιγμές που δεν θα τις λησμονήσουμε όσο ζούμε! Και όχι σπάνια όταν βρεθούμε όσοι έχουμε νωπή την ανάμνηση του λέμε που είσαι Ισίδωρε; Και το εννοούμε!

Η Εκκλησία μας  ευλόγησε την πορεία του Ισιδώρου έστω και μετά θάνατον! Εξελέγησαν την ίδια μέρα δύο δικά του παιδιά, Μητροπολίτες της Εκκλησίας μας.Τόση παρρησία είχε  ο Ισιδωρος προς τον Κύριο ώστε να του ικανοποιήσει το παλαιό αίτημά του και  να γίνουν και τα δύο παιδιά του Επίσκοποι. Πρόκειται για τον Μητροπολίτη Λαγκαδά Πλάτωνα ( ανιψιός  του και δικό του ανάστημα)και τον Μητροπολίτη Κιλκισίου Βαρθολομαίο, δικό του παιδί από τα νεανικά του χρόνια. Καλόκαρδοι και οι δύο, βαδίζουν στα χνάρια του πατέρα τους και Γέροντά μας.  

Ας είναι αιωνία η μνήμη Του καλού καγαθού Γέροντα Ισιδώρου . Να έχουμε την ευχή του!

 

Ο Μητροπολίτης Σάμου Ευσέβιος την ημέρα της εξοδίου ακολουθίας του Ισιδώρου. Πίσω διακρίνεται ο αείμνηστος Μητροπολίτης Μαραθώνος Μελίτων.