ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ
Συμπληρώθηκαν 15 χρόνια, από τότε που έφυγε από κοντά μας ο μεγάλος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος, ο μεγαλύτερος ίσως Ορθόδοξος Ιεράρχης, ο οποίος σημάδεψε με το πέρασμά του την Εκκλησία της Αμερικής και την ίδια την ιστορία της ομογένειας των Η.Π.Α.!
Τον Ιάκωβο τον σεβόντουσαν ακόμη και οι εχθροί του! Και τον πολέμησαν σκληρά! Αλλά περισσότερο ο Ιάκωβος πολεμήθηκε κυρίως, από τους φίλους του και τους ευεργετηθέντες πλουσιοπάροχα υπ´αυτού.
Έφυγε από τη ζωή αυτή πικραμένος και πονεμένος ,γιατί τον πρόδωσαν αυτοί τους οποίους ανέδειξε!
Το περίεργο είναι ότι όλοι αυτοί που εργάσθηκαν για τον εξοστρακισμό του, κλαίνε σήμερα με κροκοδείλια δάκρυα και γράφουν αφιερώματα! Όλα αυτά, όμως, δεν μπορούν να σβήσουν όλα εκείνα που προκάλεσαν την θλίψη και την απομάκρυνση του Γέροντα Ιακώβου από τον θρόνο της Αμερικής! Για ποιούς να πρωτοπώ και για ποιούς να πρωτογράψω! Δεν αξίζει! Ο ίδιος τους συγχώρεσε! Και είχε πεί με τον χαρακτηριστικό τρόπο του :
-Η τιμωρία όλων αυτών θα είναι η μετά θάνατον μνημόνευσή μου! Εμένα θα με θυμούνται. Αυτούς;;
Έζησα τον Ιάκωβο από κοντά όσο λίγοι! Τον ακολούθησα σε ταξίδια επίσημα και υπερατλαντικά! Και όταν κάποτε θέλησε να επισκεφθεί τη Χίο, ήμουν κοντά του σε κάθε στιγμή!
Θέλω να σταθώ πάντως σε ένα γεγονός που προσωπικά με σημάδεψε.
Την ημέρα της Εξοδίου ακολουθίας του στην Αγία Τριάδα στο Μανχάτταν και στη συνέχεια κατά την ταφή του στη Θεολογική Σχολή της Αγίας Τριάδας στη Βοστώνη. Είχα παρευρεθεί συνοδεύοντας τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο, ο οποίος συνεδέετο με τον Ιάκωβο με δεσμούς ιερούς!
Ο Χριστόδουλος σεβόταν και θαύμαζε τον Ιάκωβο και είχαν πνευματική σχέση και επικοινωνία από πολλά χρόνια!
Γιαυτό θέλησε να παραστεί και μάλιστα να προστεί ως Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Μητέρας Πατρίδας, της Εξοδίου Ακολουθίας του. Όμως ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος, δυστυχώς, δεν το επέτρεψε, προφασιζόμενος ότι αυτή την εντολή είχε από το Φανάρι-κάτι που μας διέψευσαν στη συνέχεια Ιεράρχες του θρόνου!
Όσοι είχαν την ευλογία να επισκέπτονται τον Μεγάλο Ιάκωβο έως τας δυσμάς του βίου του, εκεί στην Αρχιεπισκοπική κατοικία του στο Ράι, έφευγαν σοφότεροι και ασφαλώς πιο Έλληνες! Και ήταν μοναδικές οι στιγμές όταν κατέθετε τις σκέψεις του δίκην εξομολόγησης και παραδεχόταν ο ίδιος τα τρία μεγάλα λάθη του, όπως εκείνος τα είχε αναγνωρίσει, μέχρι την τελευταία στιγμή! Δεν είναι της παρούσης να γραφούν όλα αυτά! Θα έλθει η ώρα τους!
Μέχρι τότε θα ερχόμαστε αντιμέτωποι με την απώλεια του Μεγάλου Ιακώβου, γιατί η Εκκλησία μας και ιδιαιτέρως η Αμερική έχασαν μία μεγάλη μορφή, έναν ηγέτη! Το κενό που άφησε τεράστιο και σήμερα 15 χρόνια μετά την κοίμησή του δυσαναπλήρωτο!!
