Η παραγωγή της σκηνοθέτιδας Στέλλας Αρκέντη για τον π. Σταμάτη Σκλήρη και τι αγιογραφίες του που προβλήθηκε στο Τριανόν

Τη σπάνια ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα διαφορετικό και πρωτότυπο δίωρο μάθημα ζωγραφικής και αγιογραφίας… γιγάντιων διαστάσεων, λόγω της προβολής του στο κινηματογραφικό πανί, είχαν όσοι προσήλθαν το προηγούμενο Σάββατο στην αίθουσα του κινηματογράφου Τριανόν (Κοδριγκτώνος 21 και Πατησίων). Εκεί πραγματοποιήθηκε η επίσημη πρώτη προβολή για το κοινό της ταινίας «Η ζωγραφική στο φως της Αγιότητας». Η «δημοκρατία» δεν θα μπορούσε να λείπει από την πρεμιέρα που συγκέντρωσε πλήθος κόσμου όλων των ηλικιών, ανάμεσά τους και πολλές οικογένειες. Η μεγάλη έκπληξη έγκειται στο γεγονός ότι στον ρόλο του πρωταγωνιστή είναι ένας κληρικός, ο αγιογράφος – ζωγράφος πατήρ Σταμάτης Σκλήρης, άλλωστε για να ακριβολογούμε η εν λόγω ταινία είναι αφιερωμένη στις σημαντικές ζωγραφικές δημιουργίες του, ενώ ο π. Σταμάτης επισημαίνει κατά τη διάρκεια του έργου, μεταξύ άλλων, τη σημασία του προσώπου στην αγιογραφία, η οποία κατέχει αναμφισβήτητα ξεχωριστή θέση στην ορθόδοξη πίστη και παράδοση.

Βιώνουμε (στην ταινία) βήμα βήμα την κοπιώδη εργασία του στο εσωτερικό του τρούλου του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Χαλανδρίου, όπου στο τέλος δεσπόζει η μορφή του Παντοκράτορα. Είναι συγκλονιστική η αίσθηση που δημιουργείται αφού νιώθεις τη θεϊκή παρέμβαση στο χέρι του π. Σταμάτη που το κατευθύνει αρμονικά ώστε να υπάρξει το εντυπωσιακό αποτέλεσμα.

«Τον παπα-Σταμάτη τον γνωρίζω εδώ και είκοσι χρόνια, είναι ένας σταθμός στη ζωή μου. Είναι ένας από τους φάρους που έχουμε. Με βοήθησε πάρα πολύ να κατανοήσω κάποια πράγματα στη ζωγραφική και γενικά στην τέχνη, είναι ο δάσκαλός μου. Η ζωγραφική του περιέχει την έκπληξη (το θαύμα και την Ανάσταση), είναι άκρως Ορθόδοξη. Ναι μεν υπάρχει μια κατήφεια επειδή περάσαμε τουρκοκρατία τετρακοσίων ετών, αλλά αυτή τη στιγμή είμαστε ελεύθεροι και πρέπει να εκφράζουμε με αγάπη και λατρεία αυτό το θαύμα, το ανέσπερο φως. Νομίζω ότι τα έργα του έχουν το ανέσπερο φως. Είναι πραγματικός καλλιτέχνης που θα γίνει διαχρονικός» αναφέρει στη «δημοκρατία» η σκηνοθέτιδα της ταινίας Στέλλα Αρκέντη, και συμπληρώνει σχετικά με τον σκοπό της δημιουργίας τέτοιων εγχειρημάτων: «Προσπαθούμε με τη Σωτηρία Αδάμ, που επιμελείται τη μουσική επένδυση, να διαφυλάξουμε την παράδοση. Με ρώτησε κάποτε μία πανεπιστημιακός γιατί δεν κάνεις και εμένα ντοκιμαντέρ; Της απήντησα ότι δεν με ενδιαφέρει η ζωή του καθενός, αλλά κάποιου που είναι μέσα στην παράδοση, την προχωράει και επιδεικνύει κάτι πιο σημαντικό από την ωραία του προσωπικότητα, αλλά κυρίως συμβάλλει στην πολιτιστική μας κληρονομιά». Η κυρία Αρκέντη καταλήγει τονίζοντας τη σχέση και την αλληλεξάρτηση της θρησκείας με την τέχνη. «Η τέχνη δεν μπορεί να είναι τέχνη αν δεν είναι πνευματική και θρησκευτική. Από τους… ζουλού μέχρι σήμερα δεν υπάρχει τέχνη που να μην είναι θρησκευτική».

Στο τέλος της προβολής οι θεατές δεν έκρυψαν τα συναισθήματά τους, χαρίζοντας το ζεστό χειροκρότημά τους, ανταμείβοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο την όλη προσπάθεια. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο π. Σταμάτης έχει διαμορφώσει ένα προσωπικό ύφος, το οποίο προέρχεται από τη σύνθεση της παραδοσιακής με τη σύγχρονη τέχνη, ενώ τα καλλιτεχνικά του δημιουργήματα ξεχωρίζουν για τη ζωντάνια και την εκφραστικότητα των ματιών.

Τον Απρίλιο

Η επόμενη προβολή έχει προγραμματισθεί για το Σάββατο 5 Απριλίου στις 12.00 στον ίδιο κινηματογράφο. Στο τέλος θα ακολουθήσει ενδιαφέρουσα συζήτηση με ομιλητές τους Χάρη Καμπουρίδη, σημειολόγο – τεχνοκριτικό, Αλέκο Λεβίδη, ζωγράφο, π. Πέτρο Μινώπετρο, ιερέα και σκηνοθέτη, και τον γνωστό ψυχίατρο Δημήτρη Κυριαζή.

«Η ζωγραφική θέλει χάρισμα»

«Ο ζωγράφος που θα αξιωθεί να μπει σε έναν ναό για να τον ζωγραφίσει υποτίθεται ότι είναι ένας ταπεινός χριστιανός, ο οποίος έχει ένα εργαστήριο μέσα στην καρδιά του που ‘‘αλέθει’’ όλα τα πράγματα και τα προσλαμβάνει από οπουδήποτε, δηλαδή εγώ για παράδειγμα έχω επηρεαστεί από το Μπαλί με το θέατρο των σκιών, που έχουν κάτι ‘‘τερατάκια’’. Εχω βάλει στον άγιο Γεώργιο το φίδι που μοιάζει σαν ένα τέτοιο τερατάκι. Δεν μπορεί να ζει ο χριστιανός χωρίς να τον απασχολεί τι ζωγράφισε ο Βαν Γκογκ και ο Πικάσο. Ζωγραφική είναι να γράφουμε κάτι ζωντανό. Πίσω από αυτά βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα πώς θα αποδώσουμε τον όγκο, τον χώρο, αφού είμαστε όντα τρισδιάστατα. Η ζωγραφική είναι δισδιάστατη, αλλά απεικονίζει όντα τρισδιάστατα, άρα πρέπει να βρει τον τρόπο να λύσει το πρόβλημα του χώρου» λέει ο π. Σταμάτης σχετικά με τις δυσκολίες στην απόδοση των διαστάσεων που πρέπει να ξεπεράσει ο ζωγράφος, και παράλληλα υπογραμμίζει την αναγκαιότητα του ταλέντου στον καλλιτέχνη και δη στον αγιογράφο. «Δεν μπορεί να γίνει ζωγραφική χωρίς χάρισμα. Μπορεί να αντιγράψει, αλλά δεν θα μπορέσει να αποδώσει, χωρίς το κοινώς αποδεκτό ταλέντο, τον χώρο, τον όγκο και το θέαμα που είδε μπροστά του».

ΠΗΓΗ: www.amen.gr/