ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ
28 Απριλίου 1998. Μια ημερομηνία ορόσημο για την Εκκλησία μας! Για μερικούς,όμως, εκκλησιαστικούς άνδρες μας τη μέρα αυτή έμελλε να ανοίξουν οι δρόμοι προς την κορυφή και την εξουσία, στην οποία πάντα απέβλεπαν!
Λες κι έγινε Αρχιεπίσκοπος ο Χριστόδουλος για να γίνουν αυτοί Αρχιερείς! Λες και τους το χρεωστούσε η Εκκλησία και προπαντός ο μεγάλος αυτός Πρωθιεράρχης, που έφυγε τόσο νωρίς!
Στα δέκα χρόνια της Αρχιεπισκοπείας Χριστοδούλου, εξελέγησαν 32 εν ενεργεία Μητροπολίτες και τέσσερις τιτουλάριοι Μητροπολίτες! Αλλά και δέκα ακόμη Μητροπολίτες, που εξελέγησαν επί Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β ´, είχαν μπεί στην τροχιά για ταχεία ανέλιξη! Οπως και έγινε! Τα γεγονότα που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν την διαδρομή τους!
—Πόσοι από αυτούς, έχουν δείξει, στα χρόνια που έφυγε ο Χριστόδουλος, την ευγνωμοσύνη τους, όπως πραγματικά του άξιζε;
—Πόσοι απο αυτούς, έκαναν την υπέρβαση της αγάπης τους και το έδειξαν αυτό,προς πάσα κατεύθυνση, όπως ακριβώς το έκανε ο ίδιος ο Χριστόδουλος, όταν τους επέλεξε μέσα από τον σορό των εν αναμονή ευρισκομένων Αρχιμανδριτών και τους έκανε πρίγκηπες της Εκκλησίας μας;
—Να κάνουμε, μήπως, έναν πρόχειρο απολογισμό και να δούμε προς τα πού κλείνει η πλάστιγγα;
—Να κάνουμε, ίσως, ένα προσκλητήριο των ευγνωμόνων και των… αχαρίστων στη μνήμη του;
Λυπούμαι που θα το πω έτσι ωμά αλλά οι …αχάριστοι υπερτερούν!
Υπάρχουν Αρχιερείς που έχουν να επισκεφθούν τον τάφο Του από την ημέρα της Εξοδίου ακολουθίας!
Κάποιοι μάλιστα Μητροπολίτες και Επίσκοποι,εκλεγέντες επί Ιερωνύμου του Β ´, που όμως οφείλουν πολλά στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για την εξέλιξή τους, δεν έχουν πάει μέχρι σήμερα ούτε μία φορά στον τάφο Του για να του καταθέσουν την ευγνωμοσύνη τους!
Ξέχασαν μερικοί από αυτούς τί κάναμε κι εμείς οι παρείσακτοι για να κλείσουν κάποιες «ανοιχτές πληγές» που υπήρχαν τότε και οι οποίες αν έμεναν ανοιχτές, θα είχαν υποστεί ανήκεστον βλάβη που δεν θα τους επέτρεπε να δούν Αρχιερωσύνη!
Αλλά η αχαριστία τους έχει μακριά ουρά!
Δεν περιορίζεται μόνο προς τον Χριστόδουλο, αλλά και προς όλους εκείνους που τους ευεργέτησαν! Θεωρούν οτι η Εκκλησία τους όφειλε την προαγωγή! Λες και ήταν μοναδικοί! Μετά από αυτούς το χάος!
Από τέτοιους ανθρώπους τί να περιμένει κανείς;
Ο Μακαριστός Γέρων Κορίνθου Παντελεήμων συνήθιζε να λέγει:» ο Θεός να σε φυλάει από πλεγματικούς ανθρώπους, από υποκριτές, από ατάλαντους και κυρίως από βλάκες!!»
Ακούς το λαό μας να λέει ακόμη και σήμερα «πού είσαι Χριστόδουλε» και αυτοί που «γεύτηκαν» στα χείλη τους και στη ζωή τους, την ευεργετική επίδραση της εκλογής του Χριστόδουλου σε Αρχιεπίσκοπο και έγιναν-εξαιτίας της ευνοίας που τους έδειξε-Αρχιερείς, δεν κάνουν αυτό που θα έπρεπε, για να μην τον ξεχάσουμε!!!!
Δυστυχώς ακόμη και τα ίδια του τα πνευματικά τέκνα( αυτά που χωρίς τον Χριστόδουλο θα είχαν μείνει στάσιμα ή μεταξεταστέα σε μία ενορία) περιορίζονται στα στοιχειώδη κάθε χρόνο: μνημόσυνο στην επέτειο του θανάτου του με τον σχετικό επικήδειο λόγο , κάποιο τρισάγιο την ημέρα που εόρταζε κλπ.
Πόσοι από αυτούς τους Ιεράρχες έχουν καθιερώσει στις Μητροπόλεις τους, μία ημέρα μνήμης του Ευεργέτη τους; Και δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις όπως αυτή του Αιτωλοακαρνανίας Κοσμά ή του Μεσογαίας Νικολάου ή του Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου, που έδειξαν από νωρίς– και μερικοί από δαύτους όσο ζούσε ακόμη–την μοναχική πορεία της αχαριστίας που θα ακολουθούσαν μετά την κοίμησή Του;
Αναφέρομαι σε Ιεράρχες που έπρεπε και μπορούσαν να κρατήσουν τον Χριστόδουλο ζωντανό στις συνειδήσεις του ποιμνίου τους!
Με την ευκαιρία αυτή θα ήταν χρήσιμο να θυμίσουμε δύο γεγονότα της εποχής εκείνης που πιστοποιούν του λόγου μας το αληθές!
Ενώ ήταν ακόμη εν ζωή ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο Αιτωλίας Κοσμάς του είχε πει οτι για..»λόγους συνειδήσεως», δεν μπορεί να ψηφίσει τον τάδε υποψήφιο, που είχε πάρει το Αρχιεπισκοπικό χρίσμα!
–Ξέρεις Δεσπότη μου, πόσες κατουρημένες ποδιές παρακάλεσα εγώ για να ψηφίσουν εσένα; Του απάντησε ο Χριστόδουλος τότε και τάπωσε την αναίδειά του!
Επίσης ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, θα πρέπει να είναι δια βίου ευγνώμων στη μνήμη του ευεργέτη Του Χριστοδούλου, που δ ε ν είναι σήμερα ο μοναδικός εν Ορθοδοξία εψηφισμένος Μητροπολίτης, χωρίς να έχει χειροτονηθεί… Γιατί ο Χριστόδουλος λίγο έλλειψε την ημέρα εκείνη της χειροτονίας του( 30-04-2004), να σταματήσει το Μυστήριο της χειροτονίας,μετά από τόσα προσβλητικά είπε για την Ιεραρχία, ο …αδάμας αυτός της Αρχιερωσύνης!
Και σήμερα; Σήμερα, 11 χρόνια από τότε, εις ουδέν διαφέρει από τους άλλους Ιεράρχες! Εχει προσαρμοστεί πλήρως! Ούτε το καλογερικό σκουφί αντάλλαξε με την αυτοκρατορική Μίτρα– σαφώς η Μίτρα λάμπει από μακριά– ούτε το καλογερικό στασίδι προτίμησε από τον δεσποτικό θρόνο, βλέπεις είναι πιο ψηλά!
Προς τί λοιπόν, όλα αυτά τα μεγάλα λόγια και οι κομπορρημοσύνες της εποχής εκείνης που αμαύρωσαν μία ιερή στιγμή; Για να συγκινήσει, προφανώς, τα πνευματικά τέκνα και θυγατέρας, όπως η ερίτιμος κυρία καθηγήτρια; Φεύ!!
Αν ζούσε ο Χριστόδουλος σήμερα, δεν θα ήταν καθόλου υπερήφανος για πολλές από τις επιλογές της εποχής εκείνης! Θεέ μου συγχώρα με!
Σήμερα για παράδειγμα, πόσοι από τους 35 ευρισκομένους εν ζωή Μητροπολίτες( έχει αποβιώσει μόνον ο από Κυθήρων, αείμνηστος Θεσσαλιώτιδος Κύριλλος) που πήραν την Αρχιερωσύνη από τα χέρια του Χριστόδουλου, θα πάνε στον τάφο Του για να τελέσουν ένα Τρισάγιο, εις ανάμνηση μίας επετείου η οποία υπήρξε η προσωπική τους Πεντηκοστή;
Πολύ φοβούμαι ελάχιστοι!
Περισσότερο θα τον θυμηθούν κάποιοι απλοί άνθρωποι και νέα παιδιά που τα σημάδεψε στην καρδιά, παρά οι βολεμένοι δικοί του άνθρωποι!
Οι άνθρωποι,δυστυχώς, ξεχνάμε γρήγορα!
Λησμονούμε οι περισσότεροι, πως όταν δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας,εκεί που πραγματικά την αξίζουν, δεν επιστρέφουμε απλώς τα τροφεία της αγάπης που λάβαμε κάποτε, αλλά αποδείχνουμε πρωτίστως οτι τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας! Και αναγνωρίζουμε σε κάθε άνθρωπο το μεγάλο ή το μικρό καλό που μας έκανε και να τον ευγνωμονούμε!
Και αυτή είναι η μεγαλύτερη και ιερότερη άσκηση για τον καθένα από μας, πριν παραδώσει την ψυχή Του στο Θεό και πατέρα μας!
