You are currently viewing Πριν προλάβει να παραιτηθεί ο Φωκίδος Αθηναγόρας, τα… “καπετανάτα” της Ιεραρχίας, έδωσαν το” χρίσμα”, στον Επίσκοπο Ανδρούσης Θεόκτιστο

Πριν προλάβει να παραιτηθεί ο Φωκίδος Αθηναγόρας, τα… “καπετανάτα” της Ιεραρχίας, έδωσαν το” χρίσμα”, στον Επίσκοπο Ανδρούσης Θεόκτιστο

  • Reading time:1 mins read

Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
———————————-

Αν αυτό δεν θεωρείται εμπαιγμός του Αγίου Πνεύματος, τότε τί είναι;
Γνωρίζουμε και αποδεχόμαστε ότι πάντα έτσι γίνονταν οι εκλογές Αρχιερέων στην Εκκλησία της Ελλάδος– είτε από τη ΔΙΣ, είτε από την Ιεραρχία–δεδομένου ότι έχουμε το πιο αναχρονιστικό και ατελές σύστημα εκλογής, αλλά το να λειτουργούν οι Μητροπολίτες- εκλέκτορες, τόσο απροκάλυπτα, η συμπεριφορά τους αυτή συνιστά ύβρι κατά του Αγίου Πνεύματος το οποίο χορηγεί την Αρχιερωσύνη, αλλά και προσβολή του Αρχιερατικού σχήματος,το οποίο φέρουν!
Πριν ακόμη παραιτηθεί για λόγους γήρατος, ο Μητροπολίτης Φωκίδος Αθηναγόρας, οι Μητροπολίτες Σπάρτης Ευστάθιος– διεκδικητής του Αρχιεπισκοπικού θρόνου το 2008– και Μαντινείας Αλέξανδρος, εκ των στενών φίλων και σταθερών ψηφοφόρων του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και στις αρχιεπισκοπικές εκλογές του 1998 αλλά και του 2008– επισκέφθηκαν τον Αρχιεπίσκοπο και του ζήτησαν να δώσει το επίσημο χρίσμα υποψηφιότητας στον βοηθό Επίσκοπο του Μητροπολίτη Σπάρτης, στον θεοφ. Ανδρούσης Θεόκτιστο Κλουκίνα, τον οποίο επιθυμούν να καμαρώσουν στον ιστορικό θρόνο της Φωκίδας.
Και έως εδώ καλώς, αφού όπως είπαμε, πάντα έτσι γίνονταν οι εκλογές Αρχιερέων!
Όμως πρέπει να κάνουμε μερικές επισημάνσεις και να καταθέσουμε τη γνώμη μας, ώστε να μη θεωρούμεθα δεδομένοι αλλά και για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους!

Πρώτο: είμαστε πολύ μικροί και ασήμαντοι για να δώσουμε εμείς προς τους σεβαστούς Αρχιερείς μας μαθήματα σωστής συμπεριφοράς. Αλλά η λογική ότι είναι πάντα υπεράνω κριτικής κι οτι αποτελούν μία “κλειστή κάστα”, που μπορεί να κάνει πάντα ότι θέλει δεν υφίσταται πλέον! Η Εκκλησία είναι μία αρμονική σύνθεση κλήρου και λαού. Χωρίς τον ένα παράγοντα δεν υπάρχει ούτε ο άλλος! Κι όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο είναι εκτός τόπου και χρόνου!
Επομένως, δεν μπορούν οι Ιεράρχες μας να κάνουν ότι θέλουν και να μας αγνοούν! Και το δικαίωμα αυτό το αντλεί ο λαός μας από την εποχή των Αγίων Αποστόλων της Εκκλησίας μας ,γιαυτό και σε πολλές άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες στην εκλογή Αρχιερέων, βαρύνουσα γνώμη διαδραματίζει και ο λαϊκός παράγων, αφού η εκλογή των Αρχιερέων γίνεται με ψήφο κλήρου και λαού!

Δεύτερο:είναι κρίμα που ο Μητροπολίτης Σπάρτης Ευστάθιος, σοβαρός και σημαντικός Ιεράρχης της Εκκλησίας μας, μετά τις Αρχιεπισκοπικές εκλογές του 2008– στις οποίες ,δυστυχώς, “προδόθηκε” από τη γενιά των Χριστοδουλικών Μητροπολιτών, οι οποίοι ως μη όφειλαν, προτίμησαν να ψηφίσουν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, τον νύν Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο — αυτή είναι η πρώτη φωναχτή πρωτοβουλία που αναλαμβάνει κι ακούγεται πέραν των ορίων της Μητρόπολης που δισποιμαίνει θεοφιλώς από το 1980. Από το 2008 μέχρι σήμερα, είναι σα να μην υπάρχει για την κεντρική σκηνή της Εκκλησίας. Διαποιμαίνει διακριτικά, υποδειγματικά κι αθόρυβα την επαρχία του, χωρίς να αναπτύσσει αντιπολιτευτικές κορώνες προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, με τον οποίο τον χωρίζει η άβυσσος! Ο Σεβ. Σπάρτης Ευστάθιος, θα μείνει στην ιστορία της Εκκλησίας μας ως ο Μητροπολίτης που άγγιξε έστω ως υποψήφιος, τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο και μετά αποσύρθηκε στην Μητρόπολή του!

Τρίτο:όταν η Εκκλησία μας εξέλεξε προ πενταετίας,το 2009, τους έξι βοηθούς Επισκόπους, για κάποιες Μητροπόλεις των Παλαιών χωρών, ο Μητροπολίτης Σπάρτης Ευστάθιος, διεκδίκησε και εξασφάλισε τον ένα εκ των έξι εκλεγέντων! Αν και σε αυτή την περίπτωση,διχάσθηκε μεταξύ δύο υποψηφίων που έριξε ο ίδιος στη μάχη της εκλογής– μοναδικό φαινόμενο αναποφασιστικότητας για εκλογή βοηθού Επισκόπου– μεταξύ του Αρχιμ. Αλεξίου Ψωίνου, Πρωτοσυγκέλου της Μητρόπολης Γλυφάδας και του τελικώς εκλεγέντος Θεόκτιστου Κλουκίνα.
Επομένως αν τότε, προ εξαετίας, που ήταν νεώτερος κι έγινε η εκλογή, είχε ανάγκη από βοηθό Επίσκοπο ο Μητροπολίτης Σπάρτης, σήμερα έξι χρόνια μεγαλύτερος,δεν έχει ανάγκη βοηθού;; Οπότε,αναρωτιόμαστε,πότε έλεγε την αλήθεια; Τότε που ήθελε βοηθό Επίσκοπο ,ή τώρα που θέλει να απαλλαγεί απ´αυτόν, δια της προαγωγής;

Τέταρτο: είχαν δεσμευτεί,ο Αρχιεπίσκοπος και η Ιεραρχία, ότι οι βοηθοί Επίσκοποι, εκλέγονται για να μείνουν κι όχι για να χρησιμοποιήσουν τη θέση του βοηθού, για να κάνουν το επόμενο βήμα. Και αυτό ίσχυσε και το τήρησε η Εκκλησία στην εκλογή Αργολίδος! Ο Γέρων Αργολίδος Ιάκωβος, έσβησε με αυτό το παράπονο, να δει τον πνευματικό του βλαστό,Επίσκοπο Επιδαύρου Καλλίνικο, να τον διαδέχεται ως Αργολίδος. Αλλά ο Αρχιεπίσκοπος και η Ιεραρχία έστειλαν στη θέση αυτή,τον εκλεγέντα Νεκτάριο Αντωνόπουλο, που προερχόταν από την αρχιεπισκοπική αυλή της Βοιωτίας. Και να σκεφθεί κανείς ότι ο Γέρων Αργολίδος Ιάκωβος, όντας Μητροπολίτης της Εκκλησίας μας από το 1985, δεν ζήτησε ποτέ τίποτα και στις Αρχιεπισκοπικές εκλογές του 1998, είχε ψηφίσει τον κ. Ιερώνυμο! Ενώ στην εκλογή του 2008, ψήφισε τον Μητροπολίτη Σπάρτης. Επομένως γιατί να χρησιμοποιεί η Εκκλησία δύο μέτρα και δύο σταθμά; Στην περίπτωση Επιδαύρου τήρησε τη δέσμευσή της για τους βοηθούς, ενώ στην περίπτωση του Ανδρούσης θα την καταπατήσει, γιατί το θέλουν δύο ισχυροί και μάλιστα εν ζωή Μητροπολίτες,ο Σπάρτης και ο Μαντινείας, να τον δούν Φωκίδος!

Πέμπτο:Αλήθεια τί θα επιβεβαιώσει η Εκκλησία, με την εκλογή ενός βοηθού Επισκόπου, σε Μητροπολίτη Φωκίδος; Μα τί άλλο, παρά την δημόσια παραδοχή της ότι ο θεσμός του βοηθού Επισκόπου είναι ένας όχι μόνον αντικανονικός, αλλά και αποτυχημένος θεσμός. Επομένως γιατί τον εφάρμοσε,ζητώντας μάλιστα από την Κυβέρνηση, ειδική νομοθετική ρύθμιση; Είναι κάτι που πρέπει να απαντηθεί!
Ή ίσως με την πράξη αυτή της προαγωγής του Επισκόπου σε Μητροπολίτη, θέλει να… “επιβραβεύσει” τον βοηθό Επίσκοπο, ο οποίος έδειξε άριστη διαγωγή και συμπεριφορά κι αυτός κι η κατά σάρκα αδελφή του, επειδή δεν εξελέγη Γόρτυνος το 2006!
Και ποιός, αλήθεια, έκανε τότε μαύρη τη ζωή του εκλεγέντος Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως Ιερεμία; Εγώ μήπως;
Τα όσα φαιδρά και εμετικά, ακούγονταν ,ότι κάθε πρωί ο νεοκλεγείς Μητροπολίτης Γόρτυνος εύρισκε στο κατώφλι του ένα σκεύος, περιέχον ανθρώπινες… αφοδεύσεις, αν είναι όντως αληθή, ποιός ήταν ο ένοχος; Βρέθηκε ποτέ; Και συνιστούν όλα αυτά στοιχεία επιβράβευσης και όχι τιμωρίας για κανονικό παράπτωμα και ύβρη, κατά της Εκκλησίας και του θεσμού του Επισκόπου; Δεν θα πρέπει οι ένοχοι τέτοιων απαραδέκτων πράξεων να τιμωρούνται παραδειγματικά από την Εκκλησία; Και αφού δεν τιμωρούνται, γιατί και να επιβραβεύονται;

Σα να ακούω στα αυτιά μου τώρα, να ηχούν τα λόγια του Μητροπολίτη Μαντινείας Αλεξάνδρου: όλα αυτά συνέβησαν, γιατί ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος θέλησε να εκλέξει στην Μητρόπολη Γόρτυνος έναν ξενόφερτο, όπως είναι ο Ιερεμίας κι όχι έναν Αρκά, όπως θα έπρεπε! Και απαντώ : δίκαιο έχει! Αλλά πάντα έτσι δεν έπραττε η Εκκλησία; Κι εκείνος δεν εξελέγη το 1984, ως Μητροπολίτης Ναυπάκτου– ούτως έδοξε τω Αρχιεπισκόπω Σεραφείμ–αντί του Ηγουμένου της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Μονής της Μεταμορφώσεως, Γέροντος Σπυρίδωνος, που αν γινότανε αυτός Μητροπολίτης Ναυπάκτου τότε,πολλά δεινά θα είχε αποφύγει η Εκκλησία;;
Και είναι αυτό επιχείρημα για να βγάζουν κάποιοι εκκλησιαστικοί μας άνδρες, τη χολή και την κακότητα,που κρύβουν μέσα τους;

Επομένως, όχι ένας αλλά πολλοί λόγοι είναι αυτοί που μας ωθούν να αποτρέψουμε την εκλογή του βοηθού Επισκόπου σε Μητροπολίτη Φωκίδος. Η Ιεραρχία πρέπει να σέβεται τις δεσμεύσεις της και να μην πηγαίνει, ωσαν τον μύλο του Χότζα, άλλοτε από τη μία κι άλλοτε από την άλλη πλευρά της πλάστιγγας!

Αυτό και άλλα πολλά πρέπει να βασανίσουν το μυαλό τόσο του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου που έχει τον πρώτο λόγο και διαθέτει την απαιτούμενη σύνεση για να μην αδικήσει κανέναν και πολύ περισσότερο κληρικούς που περιμένουν υπομονετικά, στον κατάλογο εκλογίμων, για να προαχθούν και να πιάσουν την πατερίτσα στο χέρι τους! Επιπρόσθετα οι Ιεράρχες μας, μέλη της ΙΣΙ, που θα κληθούν να αποφασίσουν και να ψηφίσουν, πρέπει όπως πάντα έτσι και τώρα,να σκεφθούν συνετά και να προβληματιστούν!

Η Εκκλησία μας, δεν είναι ένα κλειστό κοτέτσι, για να κάνουν μέσα ότι θέλουν οι κότες! Είναι ένας θεοίδρυτος οργανισμός που έχουν λόγο σε αυτόν όσοι συμμετέχουν συνειδητά: κλήρος και λαός!
Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι δεν αρκεί να λέμε στους άλλους τί πρέπει να κάνουν και πώς να συμπεριφερθούν! Το παράδειγμα πρέπει να το δίνουμε εμείς οι ίδιοι!