του Μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως Χρυσοστόμου

Ἀρκετὰ ἠθικὰ συνθήματα μᾶς προμηθεύει, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὁ σημερινὸς Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς τῶν Βαϊων. Ἀπὸ αὐτὰ ἐπιλέγουμε τὸ σύνθημα τῶν πρώτων στίχων τῆς περικοπῆς μας. Τὸ σύνθημα χαρούμενοι! Μάλιστα! Αὐτὸ δὲν σαλπίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στοὺς χριστιανοὺς τῶν Φιλίππων; «Χαίρετε, γράφει, ἐν Κυρίω πάντοτε. Πάλιν ἐρῶ χαίρετε». Νὰ χαίρετε πάντοτε! Καὶ σᾶς τὸ ξαναλέγω: Νὰ χαίρετε!

Ἀσφαλῶς ἡ συμβουλὴ καὶ προτροπὴ αὐτὴ ἀπὸ ἄνθρωπο σὲ συνάνθρωπο, μεταξύ μας, δὲν εἶναι τόσο συνηθισμένη, δεδομένου ὅτι εἶναι πολλὲς οἱ θλίψεις καὶ τὰ βάσανα τῶν ἀνθρώπων καὶ λιγοστὲς οἱ εὐκαιρίες τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εὐθυμίας. Καὶ ὅμως νὰ πού τὴν ἐτόλμησε ὁ Ἀπόστολος, ἕνας ἄνθρωπος πού δοκίμασε πολλὲς θλίψεις, ὅσο λίγοι ἄνθρωποι ἐπάνω στὴ γῆ καὶ μάλιστα τὴν ὥρα πού ἔδινε αὐτὴ τὴν συμβουλή, «χαίρετε πάντοτε», ἦταν κλεισμένος μέσα σὲ κάποια φυλακὴ τῆς Ρώμης.

Καὶ ἐρωτοῦμε, λοιπόν, δικαίως: Ποῦ βρῆκε τὸ κουράγιο ὁ Ἀπόστολος νὰ προτρέψη τοὺς Φιλιππησίους νὰ εἶναι χαρούμενοι κλεισμένος μέσα στὴ φυλακή; Ἀσφαλῶς, ἐὰν ὁ ἴδιος δὲν ἔνιωθε χαρούμενος καὶ εὐτυχής, θὰ προέτρεπε ἄλλους νὰ εἶναι χαρούμενοι; Καὶ μέσα στὴ φυλακή, ὅπου ἐκεῖ ἐπικρατοῦσαν οἱ χειρότερες συνθῆκες, ἀπὸ ποῦ βρῆκε τὴ χαρά; Ἐρώτημα, πού δείχνει ἐκ πρώτης ὄψεως ὅτι εἶναι ἀναπάντητο.

Ἀλλὰ ἂς ἀφήσουμε γιὰ λίγο τὸν Ἀπόστολο Παῦλο στὴ φυλακὴ καὶ ἂς δοῦμε τὸν Κύριο καὶ Θεό του, χάριν τοῦ Ὁποίου ἦταν κλεισμένος στὴ φυλακή, τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ μάλιστα ἂς Τὸν δοῦμε καὶ ἂς Τὸν ἀκούσουμε λίγο πρὶν Τὸν συλλάβουν καὶ Τὸν ὁδηγήσουν στὸν φρικτὸ Γολγοθά. Μεγάλη Πέμπτη! Μετὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο. Ὁ Κύριος προσεύχεται στὸν Πατέρα Του τὸν ἐν οὐρανοῖς καὶ μεταξὺ τῶν ἄλλων συγκινητικῶν λόγων Τὸν παρακαλεῖ γιὰ τοὺς μαθητὲς Του «ἵνα ἔχωσιν, λέγει, τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς» (Ἰωάν. 17,13). Δηλαδὴ ὁ Κύριός μας ἔνιωθε τόσο χαρούμενος καὶ εὐτυχὴς λίγο πρὶν ἀπὸ τὰ Ἄχραντα Πάθη Του, ὥστε εὔχεται καὶ προσεύχεται καὶ οἱ ἀγαπητοί Του μαθητὲς νὰ ἀποκτήσουν καὶ νὰ ἀπολαύσουν τὴν ἴδια καὶ ἀπαράλλακτη χαρά!

Μετὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο καὶ τὸν Χριστὸ μας ἀκούσατε, παρακαλῶ, καὶ ἕνα τρίτο παράδειγμα παράξενης, ἀνεξήγητης χαρᾶς καὶ εὐτυχίας. Τὸ διηγήθηκε ἕνας σοβαρὸς καὶ ἀξιόπιστος ἄνθρωπος πρὶν μερικὰ χρόνια. Εἶχε, λέγει, πάει νὰ ἐπισκεφθῆ τὸν γνωστό μας πατέρα Παίσιο, τὸν ἅγιο ἀσκητὴ τῶν τελευταίων χρόνων. Ὁ πατὴρ Παΐσιος ἦταν σοβαρὰ ἄρρωστος. Μᾶλλον στὰ τελευταῖα του. Ἦταν διασωληνωμένος στὸ κρεββάτι καί πολὺ καταβεβλημένος. Καὶ ὅμως σὲ μία στιγμὴ τὸν ἄκουσε ὁ ἐπισκέπτης του νὰ τοῦ λέγη τὰ ἑξῆς: «Πάτερ Θ. ἐγὼ στὴ ζωή μου ποτὲ δὲν χόρεψα. Αὐτὴ ὅμως τὴ στιγμὴ πού σοῦ μιλῶ νιώθω μία τέτοια χαρά, μὰ τόσο μεγάλη χαρὰ, πού ἐὰν μποροῦσα θὰ σηκωνόμουν καὶ θὰ ἐχόρευα!» Ὁ ἄνθρωπος πού τὸν ἄκουσε ἔμεινε μὲ ἀνοιχτὸ τὸ στόμα!

Τί σημαίνουν ὅλα αὐτά, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί; Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μέσα ἀπὸ τὴ φυλακὴ νὰ προτρέπη χαρά, πολλὴ χαρά, ὁ Χριστός μας πρὶν τὸ θάνατο τοῦ Σταυροῦ νὰ εὔχεται καὶ οἱ μαθητές Του νὰ ἀποκτήσουν τὴ δική Του χαρὰ καὶ ὁ ὅσιος γέροντας Παΐσιος λίγο πρὶν τὸ μαρτυρικὸ τέλος του ἀπὸ τὴν ἀνίατη ἀρρώστια πού τὸν βασάνιζε, νὰ αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ ἐξωτερικεύση τὴ χαρά του μὲ τὸ χορὸ; Ὅτι ἡ χαρὰ τοῦ χριστιανοῦ τοῦ πραγματικοῦ δὲν ἔχει τόσο σχέση μὲ τὶς ἐξωτερικὲς εὐνοϊκὲς συνθῆκες τῆς ζωῆς του. Οὔτε μὲ τὶς ἀνέσεις, οὔτε μὲ τὰ χρήματα, οὔτε μὲ τὴν ὑγεία, οὔτε μὲ τὶς δόξες καὶ τὶς τιμὲς τοῦ κόσμου. Μερικοὶ, πού τὰ ἔχουν ὅλα αὐτὰ σὲ μέγιστο κάποτε βαθμὸ, μπορεῖ νὰ εἶναι οἱ πιὸ κατηφεῖς καὶ θλιμμένοι ἄνθρωποι, νὰ μὴ ξέρουν τί εἶναι χαρά..

Ἡ χαρά, λοιπόν, εἶναι σπάνιο λουλούδι πού ἀνθίζει σὲ καρδιὲς καθαρές, ἁγνές, φωτισμένες μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἡ χαρά, ὅπως πάλι μᾶς διδάσκει ὁ Ἀπόστολός μας, εἶναι δῶρο, εἶναι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι λουλούδι τοῦ οὐρανοῦ, ὄχι αὐτοῦ τοῦ κόσμου, πού φυτρώνει στὸν ἀγρὸ τῆς ψυχῆς πού ποτίζεται ἀπὸ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας, πού δροσίζεται ἀπὸ τὴν αὔρα τῆς προσευχῆς, πού λιπαίνεται ἀπὸ τὴν θυσία καὶ τὴν αὐταπάρνηση. Ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι παροδική, προϊὸν τοῦ τραπεζιοῦ καὶ τοῦ γέλιου καὶ τῆς ἄνεσης. Εἶναι μόνιμη τῆς ψυχῆς κατάσταση, τὴν ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ διαταράξη ἤ σβύση καμμία ἀντιξοότητα τῆς ζωῆς, καμμία δυσκολία.

Αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴ χαρὰ εἶχε κατὰ νοῦν ὁ μεγάλος καὶ πολυπαθὴς Ἀπόστολος, ὅταν στὴ σημερινὴ Ἀποστολικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων μᾶς προτρέπει: «Χαίρετε ἐν Κυρίω πάντοτε. Πάλιν ἐρῶ χαίρετε». Μακάρι νὰ δώση ὁ Θεὸς κάποτε νὰ γίνωμε καὶ ἐμεῖς κάτοχοι καὶ φορεῖς αὐτῆς τῆς ἀκατάλυτης, τῆς μόνιμης ἐν Κυρίω χαρᾶς. Ἀμὴν!