Με κατάνυξη εορτάσθηκε η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως στον Ι. Ναό Εσταυρωμένου Ταύρου.

Ο Αρχιμ. Ισίδωρος Μπαϊρακτάρης, προϊστάμενος του Ναού, ο συνεφημέριός π. Παναγιώτης Γκουλιαμτζής, οι ευλαβείς ιεροψάλτες και οι επίτροποι συνέβαλαν ώστε όλα να γίνουν “ευσχημόνως και κατά τάξιν.”

Χοροστάτησε στον Όρθρο και προεξήρχε της Θ. Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ξεκινώντας από το ”ού γαρ έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον συμπαθήσαι ταις ασθενείαις ημών” (Έβρ.δ,15) του Αποστολικού αναγνώσματος της ημέρας, ετόνισε ότι ο Χριστός είναι ο Αρχιερεύς αυτός, που συμπαθεί ”ταις ασθενείαις ημών”.

Ο Αρχιερεύς της Π. Διαθήκης εισήρχετο στα άγια των Αγίων του Ναού των Ιεροσολύμων, μια φορά το χρόνο, για να προσφέρει την θυσία του εξιλασμού.

Ο Χριστός είναι ο Μέγας Αρχιερεύς, που ”εισήλθε άπαξ ασπόρως και εξήλθε αφθόρως” από την γαστέρα της Παναγίας και προσέφερε την θυσία του εαυτού Του επάνω στο Σταυρό.

Όχι για να ικανοποιήσει την Θ. Δικαιοσύνη. Ο Θεός Πατήρ δεν είναι ο αυστηρός και άτεγκτος δικαστής, που ζητά την τιμωρία του αμαρτήσαντος ανθρώπου και τον τιμωρεί στο πρόσωπο του ενανθρωπίσαντος Υιού Του, αλλά είναι ο στοργικός Πατέρας.

Και τότε ο Θεάνθρωπος Κύριος ως άνθρωπος και επείνασε και εδίψασε και πόνεσε και σταυρώθηκε και θανατώθηκε, γιατί;

Απαντά ο Απ. Πέτρος στους πιστούς: ”υμίν υπολιμπάνων υπογράμμόν ίνα επακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού”.

Και ακολουθώ τα ίχνη Του “σημαίνει,εκτός των άλλων, δεν αγανακτώ κατά του Θεού στις δυσκολίες της ζωής και δεν απελπίζομαι γιατί ξέρω ότι ο Χριστός είναι δίπλα μου.

Αυτός “δύναται τοις πειραζομένοις βοηθήσαι.”(Έβρ.β,18). Εγγύηση γι’ αυτό, το αιώνιο σύμβολο της αγάπης Του: ο Σταυρός, που μας ενώνει με τον Θεό.

Βιώνοντας, λοιπόν, και αίροντας τον προσωπικό μας Σταύρο πορευόμεθα δια του Χριστού προς τον Πατέρα. ”Τον Σταυρόν, λοιπόν, αντί ιστίου τανύσαντες αδεώς τον πλουν εκτελέσωμεν”, κατέληξε ο Σεβασμιώτατος.