You are currently viewing Η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού Σχολάρχη στα Ιεροσόλυμα

Η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού Σχολάρχη στα Ιεροσόλυμα

  • Reading time:1 mins read

Τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 26ης Ἰουλίου / 8ης Αὐγούστου 2014, ἐψάλη ἡἐ ξόδιος ἀκολουθία τοῦ μακαριστοῦ μοναχοῦ Ἁγιοσαββίτου π. Φωτίου, διατελέσαντος Σχολάρχου τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς, εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς μετανοίας αὐτοῦ τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου.

Τοῦτο ἐτελέσθη οὕτως, συμφώνως πρός ἐπιθυμίαν αὐτοῦ, ἐκδηλωθεῖσαν κατά τήν διάρκειαν τῆς νοσηλείας αὐτοῦ εἰς τόν ἐν Ἀθήναις Ἔξαρχον τοῦ Παναγίου Τάφου Ἀρχιμανδρίτην π. Δαμιανόν, ὁ ὁποῖος καί ἐπεμελήθη ὅλων τῶν σχετικῶν τῆς μεταφορᾶς τοῦ σκηνώματος τοῦ ἐκλιπόντος ἐξ Ἀθηνῶν εἰς τό ἀεροδρόμιον Ben Gurion εἰς Τελ Ἀβίβ διά τῶν ἀερογραμμῶν τῆς Ἰσραηλινῆς ἑταιρείας Ἐλ-Ἀλ.

Τῆς νεκρωσίμου ἀκολουθίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνιερουργούντων Αὐτῷ τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Πατριαρχικοῦἐν Βηθλεέμ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τοῦ Πνευματικοῦ τῆς Μονῆς ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐδοκίμου καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὡς τοῦ Τυπικάρη τοῦ μοναστηριακοῦ Ναοῦ Ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀλεξίου, τοῦ ἡγουμένου τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης Ἀρχιμανδρίτου π. Δοσιθέου, τοῦἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χοζεβᾶ π. Κωνσταντίνου καί ἄλλων, καί συμπροσευχομένων τῶν Ἁγιοσαββιτῶν Πατέρων τῆς Μονῆς καί τῶν Σκητῶν αὐτῆς.

Διαρκούσης τῆς νεκρωσίμου ἀκολουθίας ἐξεφώνησε τόν ἐπικήδειον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ἔχων ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Σεβαστοί Ἁγιοσαββῖται Πατέρες,
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἐκ τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί ἄλλων πόλεων καί ἐκ τῶν Μονῶν καί Σκητῶν τῆς ἑρήμου ἐξήγαγε πάντας ἡμᾶς καί συνήγαγεν εἰς τήν ἱεράν ταύτην καί περιώνυμον Λαύραν τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου, εἰς τό ἐργαστήριον τοῦτο τῆς ἀκριβοῦς Ὀρθοδόξου λατρείας τοῦ Θεοῦ καί ἁγιασμοῦ τῶν ψυχῶν καί ὁσιότητος καί ἁγιότητος, ἡ πρός Κύριον ἐκδημία καί ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία τοῦ Ἁγιοσαββίτου ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ ἡμῶν μοναχοῦ Φωτίου.

Πρό τοῦ γεγονότος τούτου τῆς εἰς οὐρανούς ἁρπαγῆς τῆς ψυχῆς καί πρό τοῦ σκηνώματος τοῦ ἐκλιπόντος ἀδελφοῦ ἡμῶν ἱστάμεθα μετά δέους, λύπης καί ἀπορίας καί διερωτώμεθα πῶς καί διατί τό περί αὐτόν καί τό περί ἡμᾶς τοῦτο γέγονεν μυστήριον.

Πρός τί ἡ ταλανίσασα αὐτόν ἀσθένεια, ἐξ ἧς ὁ φυσικός αὐτοῦ θάνατος προῆλθεν καί ὁ χωρισμός αὐτοῦ ἀφ’ ἡμῶν; Εἰς τά πρόσγεια ταῦτα ἑρωτήματα ἀντηχοῦν ὡς ἀπάντησις οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ ζήσεται καί πᾶς ὁ ζῶν καί πιστεύων εἰς ἐμέ, οὐ μη ἀποθάνῃ εἰς τόν αἰῶνα (Ἰω. 11-26) μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν».

Ἐπιβεβαίωσιν τῶν παραμυθητικῶν τούτων λόγων ἀποτελεῖ αὐτό τοῦτο τό ἔργον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος, τοῦ ἐν συγκαταβάσει ἀτρέπτως καί ἀσυγχύτως προσλαβόντος τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν, συμμερισθέντος τόν θάνατον ἡμῶν, σαρκί σταυρωθέντος δι’ ἡμᾶς, ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος καί συναναστήσαντος ἡμᾶς.

Αὕτη ἐστίν ἡ οἰκονομία τοῦ Θεοῦ δι’ ἡμᾶς μετά τήν πτῶσιν ἡμῶν, ἡ χάρις εἰς τόν σταυρόν καί τήν ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, ἀπόθεσις τοῦ ἐπιγείου σκήνους ἡμῶν καί ἡ μετά τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἁγίων ἐν οὐρανοῖς συνδιαγωγή ἡμῶν.

Τόν θάνατον μελετῶντες καί τήν ἀνάστασιν προσδοκῶντες ἐν τῇ τελευταίᾳ φυσικῇ συναντήσει ἡμῶν μετά τοῦ ἀδελφοῦ ἡμῶν, ἀξιοχρέως ἀναπολοῦμεν τήν βιοτήν αὐτοῦ.

Ὅτι οὗτος ἐγκατέλειψε τήν κατ’ ἄνθρωπον γνῶσιν καί παιδείαν καί ἐπιστημονικήν αὐτοῦ σταδιοδρομίαν ὡς καθηγητής τῶν Φυσικῶν ἐπιστημῶν καί προσέτρεξεν εἰς τήν ἱεράν ταύτην Λαύραν, ἀναζητῶν τήν μόνιμον καί μή φυσιοῦσαν γνῶσιν.

Εἰς αὐτήν ἐνεδύθη κατ’ ἀρχάς τό μοναχικόν ρᾶσον παρά τοῦ Πνευματικοῦ αὐτῆς μακαριστοῦ πατρός Σεραφείμ καί εἰς αὐτήν παρέμεινεν ζῶν ἐν ὑπακοῇ καί ἀσκήσει ἐπί δεκαετίαν.

Ἐν ὑπακοῇ ἐνεργῶν, ἀπεδέχθη πρόσκλησιν τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Διοδώρου καί διωρίσθη εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν τῆς Σιών, ἔνθα ὑπηρέτησεν ἄνευ διακοπῆς ὡς καθηγητής τῶν Φυσικῶν καί Διευθυντής τοῦ Οἰκοτροφείου καί ἀπό τοῦ ἔτους 2006 καί ὡς Σχολάρχης ἐπί τριακονταετίαν καί πλέον, γενόμενος παράδειγμα χριστιανικῆς παιδείας καί ζωῆς τῶν ἱεροσπουδαστῶν διά τῆς ἀκριβοῦς μοναχικῆς πολιτείας αὐτοῦ. Ἐκτελῶν ἐπιμελῶς τά ἐκπαιδευτικά αὐτοῦ καθήκοντα, παρέμενε φιλακόλουθος εἰς τό ἔπακρον, ἀναγινώσκων καί ψάλλων εἰς τόν ἅγιον Κωνσταντῖνον καί τηρῶν τό Τυπικόν.

Προσηνής, εὐγενικός, ὁμιλητικός καί βοηθητικός πρός ὅλους, δέν διέλειπε νά ἐπισκέπτεται τήν Μονήν τῆς μετανοίας αὐτοῦ.

Ὁ Θεός ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ ἐπέτρεψεν αὐτῷ ὀδυνηράν ἀσθένειαν ἵνα καί διά ταύτης δοκιμάσῃ αὐτόν.

Ταύτην ὑπέμεινεν οὗτος ἀγογγύστως καί καρτερικῶς, ἐνισχυόμενος διά τῆς συχνῆς μεταλήψεως ἀχράντων Μυστηρίων καί διά τοῦ μεγάλου ἀγγελικοῦ Σχήματος, τό ὁποῖον ἔλαβεν ἐγκρίσει τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, παρά τοῦ Πνευματικοῦ τῆς Λαύρας πατρός Εὐδοκίμου. Προετοιμασθείς οὕτως, παρέδωκε τήν ψυχήν αὐτοῦ πρός Κύριον εἰς τό ἐν ᾧ ἐνοσηλεύετο Ἀντικαρκινικόν Νοσοκομεῖον τοῦ «Ἁγίου Σάββα».

Προπέμποντες τοῦτον σήμερον εἰς τάς αἰωνίους Μονάς, δεόμεθα τοῦ Κυρίου, ὅπως ἐπίδῃ ἐπί τά ἔργα αὐτοῦ τά ἀγαθά καί παραβλέψῃ, εἴ τι ὡς ἄνθρωπος ἥμαρτεν, πᾶν ἁμάρτημα αὐτοῦ ἐκούσιον τε ἤ ἀκούσιον καί ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, ἥντινα κατ’ ἐξοχήν ηὐλαβεῖτο, κατατάξῃ αὐτόν ἐν χώρᾳ ζώντων μετά ὁσίων καί δικαίων καί δή τῶν ὁσίων Ἁγιοσαββιτῶν πατέρων, τῶν ἀπολαμβανόντων τό φῶς τοῦ προσώπου τοῦ Αὐτοῦ. Εἴη ἡ μνήμη αὐτοῦ αἰωνία».

Τό σκήνωμα τοῦ π. Φωτίου παρέμεινε εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦἉγίου Νικολάου, ἐν ᾧἐψάλη ἡ νεκρώσιμος ἀκολουθία, διά τήν λειτουργίαν τῆς αὔριον καί ἐν συνεχείᾳ τήν ταφήν αὐτοῦ εἰς τό κοιμητήριον τῆς Μονῆς.

Κατά τήν «μακαρίαν», μετά τήν νεκρώσιμον ἀκολουθίαν, εἰς τό Ἐπιτροπικόν ὁ Μακαριώτατος ὁμιλῶν δι᾽ὀλίγων ἐξῇρε τό μοναχικόν καί ἀσκητικόν ἦθος τοῦ π. Φωτίου ἰδίᾳ δέ τήν ἀνιδιοτέλειαν καί ἀκτημοσύνην αὐτοῦ καί ηὐχήθη ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ καί τῆς μιμήσεως τοῦἢθους αὐτοῦὑπό τῶν νεωτέρων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων.