Του Σωτήρη Μ. Τζούμα

Τέτοιες ημέρες ήταν.. Αύγουστος του 2007, που ετοιμαζότανε για το ταξίδι στο Μαιάμι! Μετά την περιπέτεια με την υγεία του και την πρώτη χειρουργική επέμβαση που είχε υποβληθεί στο Αρεταίειο, είχε απωλέσει μεγάλο βάρος, ενώ παράλληλα είχε χάσει την ζωντάνια που τον διέκρινε… Ηταν πάντα, όμως,ο Χριστόδουλός μας, ο Αρχιεπίσκοπος της καρδιάς μας!
Ανήμερα της Παναγίας εκκλησιάστηκε σεμνά και διακριτικά στον Αγιο Σπυρίδωνα Παγκρατίου αλλά η καρδιά Του, η ψυχή Του και η σκέψη Του ήταν στραμμένες στα Ιερά Προσκυνήματα της Παναγίας μας σε όλη την Ελλάδα! Στην Παναγία της Τήνου, στην Εκατονταπυλιανή της Πάρου, στην Παναγία Σουμελά, στην Αγιάσο, σε όλη την επικράτεια! Και περίμενε το βράδυ να δεί από την τηλεόραση στιγμιότυπα από τον εορτασμό της Παναγίας στα προσκυνήματα αυτά και εσυγκινείτο από την προσέλευση των πιστών που έσπευδαν γονατιστοί, φορτωμένοι με τα προβλήματα της ζωής,να ζητήσουν την βοήθεια της Μεγαλόχαρης! Και ήταν τότε που σιγοψιθύριζε:
“Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξη τας πράξεις, ενώπιον των Αγγέλων, παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησόν με εν τάχει”.Στις 18 Αυγούστου 2007, αναχώρησε με το Πρωθυπουργικό αεροσκάφος για το Μαιάμι, για να του γίνει η μεταμόσχευση του Ήπατος που δεν έγινε ποτέ! Επέστρεψε στην Αθήνα στις 26 Οκτωβρίου με τις ελπίδες να λιγοστεύουν πλέον! Αντιμετώπισε την ασθένεια καρτερικά και παλληκαρίσια και πάντοτε δοξαστικός προς τον Θεό! Ακόμη και το …”γιατί σε μένα Θεέ μου”, που εξεστόμισε σε μία ανθρώπινη στιγμή του σε μία συνέντευξή του, το αναπλήρωσε με χιλιάδες προσευχές που έβγαιναν από τα χείλη του τις ώρες του μεγάλου πόνου! Ο καλός Θεός μας δεν τον ταλαιπώρησε πολύ! Τον ήθελε κοντά Του. Το μαρτύριο τελείωσε στις 28 Ιανουαρίου 2008, στο ξημέρωμα! Τότε που παρέδωσε την ψυχή Του στον Θεό και δημιουργό Του, τον οποίο υπέρμετρα αγάπησε και υπηρέτησε με αφοσίωση και αυταπάρνηση μέχρι το τέλος! Να είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε την θαυματουργή Του επίδραση και παρουσία πολύ σύντομα! Ο Θεός θα επιλέξει τον χρόνο και τον τρόπο! Να είστε βέβαιοι!