ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ
Το κρατώ καιρό τώρα ερμητικά κλεισμένο μέσα μου! Δεν θέλω να είμαι πάντα εγώ αυτός που λέει τα πράγματα με το όνομά τους και εγκαλεί τους όποιους επίορκους, ή έστω αυτούς που στο όνομα του Χριστόδουλου απέκτησαν και συνεχίζουν να αποκτούν την δική τους πνευματική προίκα.
Ας τους κρίνει ο Θεός και ας τους ανταμείψει με το κατάλληλο νόμισμα, στην ώρα που Εκείνος θεωρεί ως την πλέον κατάλληλη.
Όμως, θεωρώ οτι έχω ιερό καθήκον μου να εξωτερικεύω αυτές τις σκέψεις και να αποκαλύπτω τα γεγονότα. Αν κάπου είμαι λάθος σας προκαλώ να μου το πείτε και να με διορθώσετε.
Ο Χριστόδουλος υπήρξε η μεγαλύτερη πνευματική προσωπικότητα που πέρασε από τον τόπο μας τα τελευταία 100, ίσως και 200 χρόνια και μας σημάδεψε.
Και νέος Χριστόδουλος θα αργήσει πολύ να ξαναγεννηθεί! Δεν μας άξιζε ένας τόσο σημαντικός Πρωθιεράρχης, γιαυτό ο Κύριος φρόντισε να τον πάρει κοντά Του!
Ο Χριστόδουλος, τόσον ως Αρχιμανδρίτης, στα πρώτα του βήματα και αργότερα ως Μητροπολίτης Δημητριάδος, αλλά και ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, μέχρι την κοίμησή του, ευτύχησε να αποκτήσει πολλά πνευματικά παιδιά και εξίσου πολλά πνευματικά αναστήματα– Αρχιερείς, οι οποίοι εξελέγησαν επί των ημερών του, χάρη στη δική του εύνοια.
Τα πνευματικά του παιδιά υπό άλλας συνθήκας, θα έπρεπε να είναι ενωμένα ως ” μία γροθιά”και να αποτελούν σήμερα μία συμπαγή και ενιαία ομάδα, η οποία θα διαδραματίζει σημαίνοντα και καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις της Ιεραρχίας και στη γενικότερη γραμμή και στάση της Εκκλησίας σε όλα τα σημαντικά ζητήματα που ο Χριστόδουλος, σε αντίθεση με τον διάδοχό του που σιωπά, πίστευε οτι η Εκκλησία έπρεπε να έχει φωνή και να πατά πόδι! Ο Χριστόδουλος αγωνίστηκε για να βάλλει την Εκκλησία στο χάρτη της κοινωνίας και ήθελε να είναι πάντα στην πρώτη γραμμή των γεγονότων!
Και όμως, αυτό δεν συμβαίνει. Και τα πνευματικά του παιδιά και αναστήματα αντί να αποτελούν μία φυσική του συνέχεια και να αποτελούν μία υπολογίσιμη δύναμη, είναι δυστυχώς, διαλυμένοι εις τα εξ ών συνετέθησαν!
Ο χαρισματικός χαρακτήρας και τα πολλά ταλέντα του Χριστόδουλου, λειτούργησαν διασπαστικά και διχαστικά και όχι ενωτικά!
Αλληλοεξοντώθηκαν στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν τις επίζηλες θέσεις, εκ δεξιών και εξ ευωνύμων του Χριστόδουλου.
Κυριολεκτικά αντί να ενωθούν τα διεστώτα, ως όφειλαν, έγιναν χίλια κομμάτια!
Αυτή είναι η μοίρα όλων των μεγάλων και χαρισματικών προσωπικοτήτων, να μη μπορούν να ενώσουν ποτέ σε μία φωνή και σε μία ζωτική παρουσία, τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής που αποτελούν το λεγόμενο στενό ή και ευρύτερο περιβάλλον!
Το γεγονός αυτό δεν αποκαλύφθηκε μετά το θάνατο του Χριστοδούλου. Ήταν ορατό, δια γυμνού μάλιστα οφθαλμού και όσο ζούσε! Τουλάχιστον εμείς που ήμασταν κοντά του, τα βλέπαμε και καταλαβαίναμε πολλά και πέρα από τα όρια των ανοιχτών θυρών!
Το δράμα είναι οτι συνεχίζεται και σήμερα! Αντί ο θάνατός του να μας ενώσει, μας εξόντωσε χειρότερα! Και τούτο διότι οι άνθρωπο που αποτελούσαν το λεγόμενο περιβάλλον του Χριστόδουλου, δεν έχουν καμμία σχέση μεταξύ τους! Είναι εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι!
Και οι άνθρωποι αυτοί ήταν διαφορετικών ταχυτήτων! Είχαμε αυτούς που ήταν πάντα κοντά του στην πρώτη γραμμή, σε όλα και πάντα κοντά του και τους εμπιστευότανε γιατί τους είχε δοκιμάσει!. Είχαμε αυτούς που αποτελούσαν τους άμεσους συνεργάτες του, σε υπηρεσιακά θέματα και με τους οποίους τον έδεσε ο χρόνος της πολύχρονης συνεργασίας και ενδεχομένως κάποιο κοινό συμφέρον! Ανθρωποι είμαστε. Είχαμε τους επίκτητους, αυτούς που είδαν φώς και μπήκαν μέσα στην Αρχιεπισκοπή και μετεξελίχθηκαν ως οι Αρχιεπισκοπικότεροι του Αρχιεπισκόπου. Εκμεταλλεύτηκαν όλες τις γνωριμίες του και έμειναν μετά την κοίμησή Του, στον αφρό, ως άνθρωποι του Χριστόδουλου άσχετο αν παίζουν σήμερα σε χιλιάδες παραλλαγές ακόμη και με εχθρούς και επίορκους της μνήμης Του. Και είχαμε και αυτούς που συνδέθηκαν μαζί Του γιατί τους έδωσε την Αρχιερωσύνη! Οπως παρατηρούμε, λοιπόν, τί σχέση μπορούσαν να έχουν μεταξύ τους όλοι αυτοί;
Άλλωστε ήταν διαφορετικοί ανθρωποι που στόχευαν σε διαφορετικές προτεραιότητες. Κάποιοι από αυτούς χωρίς τον Χριστόδουλο στη ζωή τους δεν θα τους ήξερε ούτε ο νεωκόρος της διπλανής ενορίας. Ενώ κάποιοι από αυτούς και χωρίς τον Χριστόδουλο θα μπορούσαν να πατήσουν στα πόδια τους και να σταθούν όρθιοι και να διακριθούν!!
Ομως, ας μου επιτραπεί να πω και να επισημάνω οτι πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς πρόδωσαν με την συμπεριφορά τους τον Χριστόδουλο αμέσως μετά την κοίμησή Του. Με τον τρόπο αυτό έδειξαν οτι αυτό που τους ένωνε μαζί Του, δεν ήταν μόνο η αγάπη τους στο πρόσωπο του κοινού Πατέρα αλλά ιδιοτελείς σκοποί. Ο καθένας κάπου στόχευε και αφού το πήρε τράβηξε το δικό του δρόμο και άφησε πίσω του όλα τα άλλα!
Και για την τιμή των όπλων, όπως έλεγε κι εκείνος συχνά αστειευόμενος, του γίνεται και δύο φορές το χρόνο ένα μνημόσυνο, του εκφωνείται και ένας λόγος για να τον θυμήσει και να συγκινήσει και κατά τα άλλα έχουμε εκπληρώσει το καθήκον μας προς τον μεγάλο ευεργέτη μας!
Ποιός από τους Αρχιερείς που εξελέγησαν επί Χριστοδούλου, έχει καθιερώσει στη Μητρόπολή του μία εκδήλωση κάθε χρονο προς τιμήν και μνήμη του Χριστόδουλου ; Κανείς! Ούτε τα πιο κοντινά του πνευματικά παιδιά έχουν καθιερώσει κάτι στις επαρχίες του, που να δείχνουν οτι ο Χριστόδουλος είναι ακόμη αναμεσά μας! Και όχι μόνο αυτό! Ούτε σε ένα ίδρυμα, δεν έδωσαν το όνομά του!
Μόνον ο Μητροπολίτης Δράμας Παύλος, είναι ο μοναδικός Μητροπολίτης που εκλεγείς επί Χριστοδούλου, μαθαίνουμε οτι ανήγειρε εκ θεμελίων ένα ίδρυμα το οποίο θα εγκαινιάσει πολύ σύντομα και θα δώσει το όμομά του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου!
Ναι ο Μητροπολίτης Δράμας είναι ο μόνος από όλους!
Οι δε “εννέα” πού;
Ασφαλώς και δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι αλλά σε τέτοια θέματα η ευθύνη και η υποχρέωση της τιμής είναι κοινή σε όλους! Και δείχνει το επίπεδο ανθρωπιάς μας!
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές αποτέλεσε η εκδήλωση που οργανώθηκε προ ολίγων ημερών για την παρουσίαση ενός ακόμη τιμητικού τόμου με κείμενα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.
Η οργάνωση για μία τέτοια εκδήλωση δεν ήταν η ενδεδειγμένη και αυτό φάνηκε από την μικρη συμμετοχή του κόσμου, τη στιγμή που έχουμε συνηθίσει να ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία κοσμοπλημμύρα σε κάθε εκδήλωση που αφορά τον λαοφιλή Μεγάλο Πρωθιεράρχη, που οκτώ χρόνια από την Κοίμηση Του εξακολουθεί να μας εμπνέει και να μας καθοδηγεί “ωσί παρών”.
Κατά τη γνώμη μου ο τρόπος πλημμελούς οργάνωσης μιάς εκδήλωσης αφιερωμένης στον Χριστόδουλο δεν συνάδει με την μορφή Του!
Γιαυτό ας το έχουν υπόψη τους όσοι ασχολούνται με ανάλογες τιμητικές οργανώσεις και τώρα και μελλοντικά, αφιερωμένες στη μνήμη Του.
Είναι προσβλητικό της μνήμης Του, από τη μιά με τα παχιά λόγια μας να λέμε οτι τον αγαπάμε και μας λείπει ενώ από την άλλη με τις πράξεις μας να προσβάλλουμε την ιερή μνήμη Του!
Και ας έχουμε υπόψη μας όλοι, εχθροί και φίλοι, οτι ο Μακαριστός Μεγάλος Αρχιεπίσκοπος της καρδιάς μας, ο Χριστόδουλός μας, πολύ σύντομα από εκεί που είναι θα μας μιλήσει και θα μας δείξει με τη βοήθεια του Θεού την θαυματουργή του παρουσία και επίδραση στην πατρίδα μας και στο λαό μας! Θα το δούμε όλοι πολύ σύντομα αυτό! Ναι ο Θεός θα δώσει και θα κάνει το θαύμα Του.
