ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ
Σε μία εποχή κατά την οποία η Εκκλησία μας γίνεται συχνά εύκολος στόχος μιας κακόπιστης και απαξιωτικής κριτικής– μερικές φορές όχι άδικα–το να διαπιστώνεις ότι νέοι άνθρωποι, με αρετές και προσόντα εισέρχονται στις τάξεις του ιερού κλήρου και αφοσιώνονται στο ιεραποστολικό έργο της, είναι ο,τι παρήγορο και ελπιδοφόρο! Είναι η φλόγα,που όσο ανάβει θα μας βοηθάει να είμαστε κοντά στην Εκκλησία και να σκεφτόμαστε σωστά!
Ανήμερα του Αγίου Στεφάνου την περασμένη Κυριακή, χειροτονήθηκε στην Ανάληψη του Βόλου,ένας ταλαντούχος και φέρελπις νέος κληρικός της Εκκλησίας μας.Πρόκειται για τον μέχρι σήμερα Αρχιδιάκονο της Ι. Μητρόπολης Δημητριάδος, π. Καλλίνικο Γεωργακόπουλο.
Η περίπτωση του κληρικού αυτού δεν είναι συνηθισμένη! Γεννήθηκε μέσα σε μία
κατ´εξοχήν ιερατική οικογένεια. Ο παππούς του αείμνηστος Μαρίνος Γεωργακόπουλος κληρικός, ο πατέρας του Γεώργιος, κληρικός επίσης και ο θείος του- αδελφός του πατέρα του, κληρικός και μάλιστα Μητροπολίτης. Πρόκειται για τον Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνάτιο Γεωργακόπουλο, του οποίου συνεργάτης είναι από την πρώτη στιγμή που εισήλθε στον κλήρο ο π.Καλλίνικος.
Και σα να μην έφτανε τόσο…λιβάνι στην οικογένεια, ο π. Καλλίνικος δέχθηκε από πολύ νωρίς τις επιρροές του Γέροντα Μητροπολίτη, πρώην Πειραιώς Καλλινίκου– εξ ού και το όνομα που έλαβε–αφού η οικογένειά του ήταν στενά συνδεδεμένη με τον Γέροντα Καλλίνικο, υπό την σκέπη και την προστασία του οποίου υπηρετούσε σύσσωμα.
Ωστόσο ο νέος αυτός κληρικός, παρά τις τόσες ιερατικές επιρροές που έλαβε, διαθέτει πολλά από τα χαρίσματά τους, αλλά σε πολλές από τις εκφράσεις του είναι εντελώς διαφορετικός– προς το παρόν τουλάχιστον– από τους Μέντορές του, φυσικούς και εκκλησιαστικούς.
Κατ´αρχήν, αποδεκάτισε εντελώς τον χιλιοειπωμένο παλαιό λόγο που επικράτησε να λέγεται ως ευφυολόγημα, ως τις μέρες μας:” παπά παιδί διαβόλου εγγόνι”.
Όχι για τον π. Καλλίνικο δεν ίσχυσε ποτέ αυτός ο αφορισμός και όπως όλα δείχνουν βαδίζει σε εντελώς προσωπικά μονοπάτια. Ενώ πήρε τα καλύτερα από όλους τους καθοδηγητές του κατάφερε υπό την σωστή πνευματική επιστασία του πνευματικού του πατέρα,Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη, να χαράξει μία προσωπική στρατηγική .
Όσοι τον γνωρίζουν από κοντά κάνουν λόγο για ένα ξεχωριστό κληρικό, ευγενή, πράο,ολιγομίλητο και καταδεκτικό, δίχως την έπαρση που θα μπορούσε να αποκτήσει εκ του περιβάλλοντος εντός του οποίου ανετράφη!
Ως εκ τούτου όπως όλοι ομολογούν έχει κερδίσει επαξίως την αγάπη και την εκτίμηση Κλήρου και λαού.
Προσωπικά δεν τον γνωρίζω καλά και ο, τι γράφω βασίζεται σε απόψεις ανθρώπων που τον έχουν συναναστραφεί και συνεργάστηκαν μαζί του αλλά και σε τέσσερις προσωπικές διαπιστώσεις, που για την ιστορία τις καταγράφω.
Τον γνώρισα παιδάκι με κοντά παντελονάκια, στις μεγάλες δόξες του Γέροντα Πειραιώς Καλλινίκου και της Χρυσοπηγής!
Όλοι τον ρωτούσαν τί θα γίνει όταν μεγαλώσει και εκείνος απαντούσε με άνεση:
–” Όπως ο θείος Ιγνάτιος”.
Και δεν άργησε να εκτελέσει την υπόσχεσή του, αφού όπως όλα δείχνουν ήταν κάτι παραπάνω από οικογενειακή παράδοση και συνήθεια! Ήταν θεία κλήση!
Τον είδα εκ νέου με φευγαλέα ματιά, ολίγον προ της χειροτονίας του σε διάκονο και στη συνέχεια όταν εισήλθε στον ιερό κλήρο!
Πάντα ολιγόλογος, διακριτικός, ταπεινός αλλά και ευγενής. Με την διαπεραστική ματιά του περνούσε τον συνομιλητή του από ακτίνες λέιζερ,αλλά δεν πρόδιδε ποτέ οτι η περιέργειά του έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη παρά για προσωπική διαπίστωση για τον εξεταζόμενο συνομιλητή του– για τον οποίο, ενδεχομένως, αποκρυστάλλωνε άλλη άποψη από αυτή που κυκλοφορούσε στο περιβάλλον του αλλά και ευρύτερα!
Τον ξαναείδα το Κακοκαίρι, στην πανήγυρη της Παναγίας της Ξενιάς, στον Αλμυρό, όταν με πληροφόρησε για την χειροτονία του είς πρεσβύτερο, στην οποία και με προσκάλεσε, ως μή όφειλε!
Και πραγματικά τον θαύμασα κατά την χειροτονία του προχθές, ανήμερα του Αγίου Στεφάνου, γιατί έδειχνε σαν έτοιμος από καιρό να διακονήσει από τη νέα του θέση το λαό της Μαγνησίας. Στην ταπεινή προσφώνησή του προς τον Μητροπολίτη Δημητριάδος και θείο του Ιγνάτιο αλλά και προς τους τρείς παρισταμένους Βολιώτες Μητροπολίτες: τον Βρεσθένης Θεόκλητο(που τα συμφέροντα και οι κακότητες που επικρατούσαν στην αυλή Χριστοδούλου τον εξοστράκισαν από την Ιεραρχία ώστε να περιμένει με υπομονή την δικαίωση ), τον Σερρών Θεολόγο και τον Κερκύρας Νεκτάριο, αλλά και προς τον συμπροσευχόμενο Γέροντα Πειραιώς Καλλίνικο, ο οποίος έλαβε την μερίδα του λέοντος στις ευχαριστίες, όπως τον παλιό καλό καιρό που ήταν παντοδύναμος και δεν ανεχότανε ούτε μυίγα στο …μπαστούνι του!! Αλλά και προς τους 50 τόσους Ιερείς και Διακόνους που παρευρέθησαν και συλλειτούργησαν στη χαρά του π. Kαλλινίκου, από όλη την Ελλάδα. Εξάλλου δεν ήταν τυχαίο που το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη το έλαβε ο νεοχειροτονηθείς από τα χέρια του Γέροντα Καλλινίκου για να τον συνδέει προφανώς, πάντα ως μεσότοιχο, μεταξύ του παλαιού πνεύματος και φρονήματος της Εκκλησίας,όπως αυτό εξέφραζε και μεταλαμπάδευε η Χρυσοπηγή και η τρόικα, αλλά και του νέου εκκλησιαστικού φρονήματος, όπου δεν θα υπάρχουν πλέον τέτοιες τρόικες δυστυχώς και το οποίο δεν ξέρουμε πού ακριβώς θα καταλήξει με τις μετα- νέο-Πατερικές επιρροές και άλλες νεωτεριστικές αντιλήψεις! Φεύ!
Η χειροτονία έγινε στον μεγαλόπρεπο ναό της Αναλήψεως στο Βόλο, ο οποίος έζησε μεγάλες στιγμές επί των ημερών του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, από τα χρόνια ακόμη που διαποίμανε την Μητρόπολη Δημητριάδος(24 ολόκληρα χρόνια) και άφησε πίσω του εποχή!
Παρέλαβε το ναό της Αναλήψεως σχεδόν γιαπί,από τον προκάτοχό του Μητροπολίτη Ηλία και με την βοήθεια των συνεργατών του( κυρίως του Μητροπολίτη Βρεσθένης Θεοκλήτου, που υπηρετούσε εκεί ως Προϊστάμενος) τον παρέδωσε έτοιμο στον διάδοχό του Ιγνάτιο! Και σήμερα ο νύν Προϊστάμενος της Ανάληψης, π. Δαμασκηνός, Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητρόπολης Δημητριάδος, μέγας ρέκτης καθώς είναι ,τον έχει μετατρέψει σε ναό κόσμημα-στολίδι, για τον Βόλο και την Ελλάδα ολόκληρη.Δεν θα μπορούσε ωστόσο από μία τέτοια χαρά να απουσιάζει ο Χριστόδουλος έστω και ωσί παρών! Αναφέρθηκε σε αυτόν, προς τιμήν του ο Ιγνάτιος με συγκινητικά λόγια και το εκκλησίασμα εσκίρτησε και τα μάτια πολλών εβούρκωσαν!
Δεν είναι, πάντως, τυχαίο που ακόμη και μέχρι σήμερα, 18 ολόκληρα χρόνια αφ´ότου έφυγε ο Χριστόδουλος από το Βόλο, αφού εξελέγη Αρχιεπίσκοπος, ο λαός της Μαγνησίας εξακολουθεί να τον θυμάται και να τον αναζητά! Και αυτό δεν θα πάψει ποτέ να συμβαίνει! Όσα χρόνια και αν περάσουν.
Αφορμή για όλες αυτές τις όμορφες και ευλογητές σκέψεις, μας έδωσε η χειροτονία του π. Καλλινίκου.
Ας ελπίσουμε ότι ο νέος αυτός κληρικός θα γράψει λαμπρές σελίδες υποδειγματικής συμπεριφοράς ως κληρικός και ως άνθρωπος, σε αυτό το μεγάλο βιβλίο των εκκλησιαστικών μας πεπραγμένων.
Εύχομαι καθώς τα χρόνια θα περνούν και θα ανεβαίνει στην εκκλησιαστική Ιεραρχία, να μην αφήνει πίσω του ούτε ίχνος υποκρισίας, από το οποίο θα μπορούσε να έχει προσβληθεί δεδομένου οτι αυτό θάλλει εντός του εκκλησιαστικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ανατρέφονται, δυστυχώς, οι κληρικοί μας !
Δεν ξέρω αν ο φέρελπις νέος
π . Καλλίνικος,έχει λάβει εκ Θεού τα ταλέντα και τις ακρότητες του Γέροντος συνονόματου Καλλινίκου .
Δεν ξέρω αν πήρε την οικονομική δεξιοτεχνία και επάρκεια του παππού του πατρός Μαρίνου (για τον οποίο ο Χριστόδουλος έλεγε οτι αν το κράτος είχε εμπιστευτεί τα οικονομικά του στον Πατέρα Μαρίνο, τότε η οικονομία μας θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση ).
Δεν ξέρω αν πήρε από τα οργανωτικά προσόντα του πατέρα του Ιερέως Γεωργίου που το έργο του στην Ευαγγελίστρια του Πειραιά είναι θαυμαστό.
Δεν ξέρω αν πήρε τα επικοινωνιακά χαρίσματα του θείου του Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνατίου, που από Αρχιμανδρίτης ήταν …”κληρικός φίρμα”, όπως τον αποκαλούσε ο Γέρων Καλλίνικος και ως “κληρικός φίρμα” επροήχθη σε Μητροπολίτη Δημητριάδος– αφού αυτή ήταν η επιθυμία του τότε Πειραιώς προς τον Χριστόδουλο: να προωθεί για Αρχιερείς….”κληρικούς φίρμες”, όπως ο Ιγνάτιος και νύν Μεσογαίας Νικόλαος!
Αλλά όλα αυτά αποτελούν περίεργες σελίδες ενός παρελθόντος που έφυγε ανεπιστρεπτί !
Το σίγουρο είναι οτι αυτός ο φέρελπις νέος κληρικός, ο π. Καλλίνικος, αν μείνει όπως είναι,θα γράψει τη δική του προσωπική ιστορία στο Πάνθεον της Εκκλησίας μας!
Το ευχόμαστε με ειλικρινή αισθήματα αγάπης και σεβασμού από έναν άνθρωπο που έμαθε να λέγει και να γράφει π ά ν τ α την αλήθεια, έστω και αν το έχει πληρώσει και εξακολουθεί να το πληρώνει ακριβά!
Η δικαίωση μπορεί να αργεί μερικές φορές για ορισμένα θέματα,αλλά όταν πρέπει έρχεται επιθετικά και μάλιστα κατά τρόπο νομοτελειακό!
Ίδωμεν!!!
Ζή Κύριος ο Θεός!!!
