Από τον Επιβατήριο Λόγο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου
τον Μάιο του 1998-«Παιδιά μου, χρυσά της Ελλάδος παιδιά, είστε το καμάρι του γένους, η δαφνοστεφανομένη απαντοχή μας, όμως παιδιά μου σας προδώσαμε. Σας πονέσαμε με την υποκρισία μας και σας ευτελίσαμε μέσα σας την έννοια του χρέους. Σας χρεώνουμε τις παρεκτροπές σας ενώ είμαστε οι ηθικοί αυτουργοί τους. Σας στερήσαμε την αγάπη, σας αφήσαμε έρμαιους στα κύματα του «κατακλυσμού της Βαβυλώνας», σε ένα κόσμο απάνθρωπο, ανηλεή και ανοικτίρμονα. Σας υποδείξαμε να ακολουθήσετε δρόμους που εμέις δεν βαδίσαμε, σας αφαιρέσαμε την πίστη και την ελπίδα, γκρεμίσαμε από μέσα σας κάθε ιδανικό και όμως λέμε ότι σας αγαπάμε.
—Σεις με την οδύνοιά σας καταλάβατε την ασυνέπεια μας και μας εγκαταλείψατε και δεν μας εμπιστεύεστε πια. Δεν θέλετε να ζήσετε μέσα στον κόμσο που εμείς σας ετοιμάσαμε και στραφήκατε στην αναζήτηση της χίμαιρας μέσα από τα ναρκωτικά, στην επιβεβαιώσή σας μέσα από τη βία.
—Παιδιά μου, σήμερα αυτός που σας μιλάει αυτή τη στιγμή παίρνει πάνω του την ευθύνη. Ναι, παίρνει πάνω του την ευθύνη για τις απέναντί σας αμαρτίες όλης της γενιάς του και σας ζητά ταπεινά συγνώμη.
—Θέλει όμως ταυτόχρονα να σας πει πως καμιά αμαρτία δική μας και καμία αστοχία δική σας δεν μπορεί να σας κλείσει το δρόμο προς την καταξίωση. Τα αδιέξοδα πλήθαιναν, τώρα η αδυσώπητη ανάγκη σας καλεί σε απόφαση. «Όταν αλύπητη βαριά ξεσπά η ανάγκη και προστάζει, ανάξιος είναι όποιος διστάζει» λέει ο εθνικός μας ποιητής.
—Υπάρχει ένας χώρος που δεν θα σας προδώσει ποτέ, είναι ο χώρος της Εκκλησίας. Ελάτε σε αυτόν. Ελάτε στην πίστη. Ελάτε στο Χριστό, ψάξτε να βρείτε ανάμεσα στη γενιά των πατέρων σας τους άξιους, τους ατίμητους, τους σεβάσμιους, τους ικανούς γιατί υπάρχουν. Θα βρείτε κοντά μας, θα βρείτε κοντά τους ότι από χρόνια έχετε στερηθεί και μαζί την αληθινή ελευθερία, την αληθινή δικαιοσύνη, την αληθινή αλήθεια.»
( Επιβατήριος Λόγος, Μάιος 1998)
