You are currently viewing “Λαός δυσεβής και παράνομος” και ανάγωγος και αχάριστος….!

“Λαός δυσεβής και παράνομος” και ανάγωγος και αχάριστος….!

  • Reading time:1 mins read

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ

Δεν ξέρω για ποιόν λαό έχουν γραφεί αυτά τα “Στιχηρά Ιδιόμελα”, αλλά το βέβαιο είναι του ταιριάζουν γάντι στην περίπτωση του δικού μας λαού.
Είμαστε ναί, “λαός δυσεβής και παράνομος” αλλά και ανάγωγος και αχάριστος. Δεν ξέρουμε να εκτιμήσουμε το σωστό και να το αναγνωρίσουμε. Και να το τιμήσουμε στην ώρα του.

Αυτές οι σκέψεις μου ήλθαν στο νού σήμερα,στην Εξόδιο ακολουθία του αοιδίμου Μητροπολίτη Γέροντος Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Αγαθονίκου, ενός ευγενούς, αρχοντικού και φιλάνθρωπου Ιεράρχη.
Εποίμανε την αρτισύστατη Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής από το 1974 έως το 2004,οπότε και παραιτήθηκε της ενεργού υπηρεσίας, μετά από 40 συναπτά έτη καρποφόρου και ευκλεούς ποιμαντορίας για να παραδώσει στον διάδοχό του ένα καλά οργανωμένο φυτώριο.
Οργάνωσε εκ θεμελίων την Μητρόπολη αυτή με τρόπο αθόρυβο κσι υποδειγματικό.

Αναλαμβάνοντας την διοίκηση της Μητρόπολης το θέρος του 1974, δεν βρήκε τίποτα,αλλά τα ανέστησε όλα από το μηδέν για να παραδώσει το 2004,τα πάντα στον διάδοχό του.
“Έφυγε του κόσμου τούτου, μηδέν έχων, πλην τα πάντα κατέχων..”

Δίπλα στους ιερείς που του δόθηκαν από το μοίρασμα των ενοριών της πάλαι ποτέ ενιαίας Μητρόπολης Αττικής, χειροτόνησε και ο ίδιος δικά του πνευματικά παιδιά,ανανεώνοντας σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, τον εφημεριακό κλήρο με κληρικούς που μέχρι σήμερα πίνουν νερό στο όνομά του!
Μέσα σε σαράντα χρόνια, ανανέωσε όλο τον κλήρο της Μητρόπολης.
Αλλά και ως ενεργό μέλος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος,εψήφισε περί τα 2/3 σχεδόν,των εν ενεργεία Μητροπολιτών– δηλαδή περί τους 50-60 Ιεράρχες- που ποιμαίνουν θεοφιλώς τις Μητροπόλεις της Εκκλησίας και οι οποίοι έχουν εκλεγεί από το 1974 έως και το 2003, αφού έως τότε, συμμετείχε στις συνεδριάσεις της Ιεραρχίας και εψήφιζε κάθε φορά που είχαμε εκλογές νέων Ιεραρχών! Βέβαια αρκετοί έχουν φύγει από την ζωή προ αυτού με αποτέλεσμα να λάβει μέρος και στις νέες εκλογές των διαδόχων τους.

Ο Αγαθόνικος δεν ήταν ο άνθρωπος της άρνησης ή της υποκρισίας, αλλά της αγάπης, της συνεννόησης,της καταλλαγής, του καθαρού και ειλικρινούς λόγου,γιαυτό και εψήφιζε με αγάπη όλους τους υποψηφίους που κατά τη γνώμη του θα έκαναν καλό στην Εκκλησία μας και στο λαό μας.

Δεν ήταν ο άνθρωπος των ομάδων, ούτε αρέσκονταν στα κουτσομπολιά και στις ίντριγκες που κατά καιρούς ευδοκιμούν εντός του εκκλησιαστικού χώρου. Ούτε και άνθρωπος της υποκρισίας και του διπλού λόγου- άλλα μπροστά και άλλα πίσω!

Κι ενώ θα περίμενε κανείς να δεί να συμμετέχουν στην Εξόδιο ακολουθία του χιλιάδες λαού και εντυπωσιακός αριθμός Αρχιερέων, η διαπίστωση ήταν απογοητευτική. Οι παριστάμενοι Αρχιερείς ήταν οκτώ, όλοι κι όλοι. Με προεξάρχοντα τον Φθιώτιδος Νικόλαο, συγχοροστάτησαν οι Καισαριανής Δανιήλ, Σύρου Δωρόθεος, Νέας Σμύρνης Συμεών,Ζιχνών Ιερόθεος, Μεσογαίας Νικόλαος και Ιλίου Αθηναγόρας και συμπροσευχόμενος ο Κορίνθου Διονύσιος.

Και αυθόρμητα ήλθαν τότε στη σκέψη μου τα λόγια του Κυρίου: οι δε εννέα πού;
Αλλά και ο λαός του Θεού, που επί σαράντα ολόκληρα χρόνια τον είχε πατέρα και Δεσπότη, δεν έδωσε ως όφειλε δυναμικά το παρών που άξιζε στον Γέροντα κεκοιμημένο Ιεράρχη!

Δεν τον αποχαιρέτησαν οι κάτοικοι του Μεσογείων όπως του άξιζε.

Δεν τον έκλαψαν όπως του άξιζε κι ούτε τον κατευόδωσαν με τον τελευταίο ασπασμό και με το πιο δυνατό χειροκρότημα.

Μαζί με τους Αρχιερείς και τους ιερείς που συμμετείχαν στην κηδεία, τις Μοναχές και τις αρχές της περιοχής(βουλευτές, Δημάρχους κλπ),που συνωστίθηκαν στις πρώτες σειρές των τεθλιμμένων δεν υπήρξε η κοσμοσυρροή που αναμέναμε!

Δυστυχώς!

Άκουγα τους ομιλητές στην Εξόδιο ακολουθία, να του πλέκουν το εγκώμιο και σκεφτόμουν που είναι ο Γέροντας Αγαθόνικος για να τους δεί και να τους ακούσει;
Διάβαζαν τα ψηφίσματα — λίγα, ομολογουμένως, μπροστά στο μέγεθος μίας τέτοιας πολυετούς Αρχιερωσύνης– και έλεγα μέσα μου πόσο αχάριστοι που είμαστε οι άνθρωποι!
Έδωσε τα πάντα προς όλους για να αξιωθεί δυό ψηφισμάτων μετά θάνατον, που εκδόθηκαν για καθαρά τυπικούς λόγους!

Και γιατί όλα αυτά να μην τα άκουγε όσο ζούσε;

Γιατί να μένει μόνος και ξεχασμένος στα στενά όρια ενός μικρού δωματίου,σε ένα ίδρυμα που ο ίδιος ανήγειρε εκ θεμελίων; Και όταν ζήτησε την κατασκευή ειδικού ανσασέρ, για να μπορεί να ανεβοκατεβαίνει χωρίς κόπο, αφού τα πόδια του δεν τον βοηθούσαν, του είπαν πως τα οικονομικά της Μητρόπολης δεν επιτρέπουν μία τέτοια δαπάνη. Σε ποιόν;Στον άνθρωπο που δημιούργησε τα πάντα με αγάπη.

Γιατί τα γεράματα ενός τόσο γλυκού και γενναιόδωρου Γέροντα, να είναι τόσο μελαγχολικά και τόσο μοναχικά;

Γιατί πριν φύγει από το μάταιο τούτο κόσμο να μην απολάμβανε της αγάπης που ο ίδιος επρόσφερε απλόχερα ακόμη και προς πρόσωπα που δεν άξιζαν την αγάπη του και την γενναιόδωρη συμπεριφορά του;

Γιατί ακόμη και στην εξόδιο ακολουθία του να φανεί το υστέρημα της αγάπης προς αυτόν τον σπουδαίο Ιεράρχη και πνευματικό άνθρωπο,που για αγάπη μιλούσε και αγάπη ποιούσε;

Και το ερώτημα που προκύπτει από όλα αυτά είναι γιατί έχουμε γίνει έτσι οι Έλληνες; Γιατί χάσαμε την ανθρωπιά μας οι Ορθόδοξοι Ελληνες; Και γιατί έχει επεκταθεί αυτό το κακό,ακόμη και στο χώρο της Εκκλησίας μας; Ο Θεός να μας συγχωρήσει!